Maniok jadalny, krzew liściasty, którego miejscem pochodzenia jest Brazylia. Ze względu na spożywczą użyteczność w kuchennych rewolucjach (bulwy korzeniowe), możemy się z nim spotkać na jesiennych warzywnych sprzedażach. Zanim jednak zdecydujemy się go posmakować, należy dowiedzieć się, jak przygotować bulwy, aby nie doprowadzić do silnego zatrucia (!). Nieumiejętne przygotowanie posiłku, równa się z bardzo poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi.
Manioc.eng
Na skalę przemysłową, uprawa podpłomycza najużyteczniejszego, jest prowadzona także w stanie Karolina (USA); pokazuje to, że roślina cieszy się powodzeniem i jej walory smakowe są doceniane.
Osiąga tam do 3 metrów wysokości; sercowato dłoniaste liście ciemno zielone, albo u odmiany
zmodyfikowanej żółte z zielonymi obwódkami (marginesami). Kwiatostany groniaste, pojedynczy kwiat z pięciokrotną koroną, bordowo żółty. Po przekwitnięciu zawiązują się wąsko oskrzydlone torebki, w których dojrzewają brązowe nakrapiane na czarno nasiona.
Część podziemną, stanowią, wspomniane już, bulwy korzeniowe. Przy optymalnych warunkach uprawy, jedna może ważyć nawet do 4 kilogramów i mieć, przy 10 centymetrowym obwodzie, nawet do 60 centymetrów długości. Bulwę pokrywa brązowawa skórka. Aby dotrzeć do jadalnego wnętrza, należy użyć nożyka (podobnie, jak obieranie ziemniaków). Środek jest koloru białego, albo brudnej bieli. Konsystencja mniej soczysta niż u ziemniaka, dużo większa twardość. Aby nie zatruć się glikozydami i kwasem pruskim, bulwy należy odpowiednią ilość czasu gotować, smażyć, czy piec. W smaku, są 'jałowe', więc na pewno decydując się na przygotowanie ich, należy użyć przypraw (sól, pieprz, słodka papryka).
Roślina, dla której niezbędne są temperatury dodatnie powyżej 18°C, długi okres wegetacji, wysoka wilgotność powietrza; także w naszych środkowoeuropejskich warunkach klimatycznych, nie ma co porywać się na jej uprawę. Niemniej, ciekawostka smakowa, która którejś jesieni może wzbogacić nasze menu.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Maniok_jadalny
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cassave
https://en.wikipedia.org/wiki/Cassava
Manioc.eng
 |
| Manihot esculenta - Maniok jadalny - Cassave |
Na skalę przemysłową, uprawa podpłomycza najużyteczniejszego, jest prowadzona także w stanie Karolina (USA); pokazuje to, że roślina cieszy się powodzeniem i jej walory smakowe są doceniane.
Osiąga tam do 3 metrów wysokości; sercowato dłoniaste liście ciemno zielone, albo u odmiany
zmodyfikowanej żółte z zielonymi obwódkami (marginesami). Kwiatostany groniaste, pojedynczy kwiat z pięciokrotną koroną, bordowo żółty. Po przekwitnięciu zawiązują się wąsko oskrzydlone torebki, w których dojrzewają brązowe nakrapiane na czarno nasiona.
Część podziemną, stanowią, wspomniane już, bulwy korzeniowe. Przy optymalnych warunkach uprawy, jedna może ważyć nawet do 4 kilogramów i mieć, przy 10 centymetrowym obwodzie, nawet do 60 centymetrów długości. Bulwę pokrywa brązowawa skórka. Aby dotrzeć do jadalnego wnętrza, należy użyć nożyka (podobnie, jak obieranie ziemniaków). Środek jest koloru białego, albo brudnej bieli. Konsystencja mniej soczysta niż u ziemniaka, dużo większa twardość. Aby nie zatruć się glikozydami i kwasem pruskim, bulwy należy odpowiednią ilość czasu gotować, smażyć, czy piec. W smaku, są 'jałowe', więc na pewno decydując się na przygotowanie ich, należy użyć przypraw (sól, pieprz, słodka papryka).
Roślina, dla której niezbędne są temperatury dodatnie powyżej 18°C, długi okres wegetacji, wysoka wilgotność powietrza; także w naszych środkowoeuropejskich warunkach klimatycznych, nie ma co porywać się na jej uprawę. Niemniej, ciekawostka smakowa, która którejś jesieni może wzbogacić nasze menu.
 |
| Manihot esculenta - Maniok jadalny - Cassave |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Maniok_jadalny
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cassave
https://en.wikipedia.org/wiki/Cassava
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz