Vademecum Interesting Plants: Sedum spurium - Rozchodnik kaukaski

Rozchodnik kaukaski, jego naturalne siedliska to pogranicze Europy i Azji. Jako roślina ozdobna został zaadaptowany do słonecznych miejscówek. Sadzony bezpośrednio do gruntu, bądź wyeksponowany na balkonach, tarasach, podwórzach w donicach. Latem słoneczne kąpiele

Caucasian stonecrop.eng

Sedum spurium - Rozchodnik kaukaski - Roze vetkruid

''Roseum Superbum'

- to jak najbardziej odpowiada temu sukulentowi, który sprawdza się nie tylko w roli rośliny ozdobnej,, również jako okrywowa, (sezonowo, ponieważ przed zimą większość części nadziemnych zamiera). Liście mięsiste, magazynujące w sobie wodę, wyrastają tylko na łodydze; u gatunku zielone, u odmian mogą być

czerwone bądź dwubarwne, (zielone z białymi, czerwonymi, bądź z różowymi marginesami). Ta wieloletnia roślina, wytwarza dwa rodzaje łodyg: wzniesione pędy kwiatowe o wysokości 10-20 centymetrów, oraz płożące się pędy płonne, które 'dotykając' podłoża ukorzeniają się. Kwitnienia rozpoczyna się w drugiej połowie czerwca, 'intensywne' do końca lipca. Kwiaty u gatunku w różu, u odmian w wielu jego odcieniach oraz w bieli. Przy usuwaniu nieatrakcyjnych kwiatostanów, pojedyncze ozdoby mogą się pojawiać nawet do połowy września. Później sukulent zaczyna zamierać, pozostanie pewna ilość 'zwiotczałych' pędów. Jeśli 'trzymają się' podłoża, nie należy ich usuwać. Przed trudami zimowych warunków, (spodziewając się białych poduch, jak i przy bezśnieżnej pogodzie), rozchodnika okrywamy gałązkami świerkowymi, bądź obsypujemy szyszkami. Kołderkę tę bez większych problemów można usunąć pod koniec kwietnia, gdy już wyraźnie zaznaczą swoją obecność młode witalne pędy.

Sedum spurium - Rozchodnik kaukaski - Roze vetkruid

'Album Superbum'

Na skalniaku, w ogrodzie alpejskim, na najbardziej nasłonecznionej ogrodowej wystawie. Jako miejscówki, nadają się także: oranżeria, słoneczna zabudowana weranda, słoneczny balkon, taras, podwórze. Słowem klucz, do witalnej uprawy tej rośliny jest DRENAŻ. W zbitej miejscówce, tam gdzie zastaje woda, albo jest wysoki poziom wilgotności, roślina na pewno wypadnie. Zbyt zaciemnione ogrodowe kąty, również nie wskazane - mięsiste listki i owszem będą, ale kwitnienie marne, albo całkowicie zahamowane. Aby 'przyspieszyć' i poszerzyć słoneczne poletko tego rozchodnika, w kwietniu, albo pod koniec sierpnia dokonujemy podziały. Na metr kwadratowy 8 do 12 egzemplarzy.

Przy prowadzeniu rozchodnika w donicy, przesadzamy, co dwa, trzy sezony, do niewiele większego pojemnika. Co jakiś czas, raz na miesiąc, dwa - nakłuwamy patyczkiem ziemię, robimy to przy brzegach doniczki, tak, aby nie uszkodzić bryły korzeniowej. To napowietrzenie, rozruszanie ziemi i kolejne profilaktyczne zabezpieczenie przed zatrzymywaniem wody. Donica z odpływem, dostosowana do pozostania na zewnątrz zimą.
Do pojemników specjalne 'drożne' podłoże, gdy takiego nie mamy możliwości zakupić, wówczas pierwsza warstwa w pojemniku to drenaż (3 do 5 centymetrów kamyczków, żwirku), następnie mieszanka piasku, żwirku i ziemi ogrodowej.

Wiosną w ogrodzie rośliny obkopujemy kompostem, albo w sezonie podlewamy rozcieńczonymi z wodą naturalnymi gnojówkami (z czosnku, z pokrzyw, z żywokostu). W obu przypadkach nawożenie od końca marca do końca sierpnia. Niszczejące, przesuszone, chore części usuwamy regularnie. Pod koniec października uprzątnijmy co trzeba Wiosną plewienie i znowu żywiołowy 'rozruch' roślin.