Niekropień klinowaty, jest jednym z ponad 200 gatunków rodzaju. Pośród innych, ta paproć wyróżnia się bogatym pokrojem, a co się z tym wiąże, wysoką dekoracyjnością. Ze względu na niedostosowanie do temperatur minusowych, w naszej strefie klimatycznej, prowadzona w uprawie pojemnikowej do udekorowania cienistych zakątków, w przestrzeniach mieszkalnych, czy w biurowych.
Delta maidenhair fern.eng
Całoroczną ozdobą, są pierzaste listki. Osadzone na ciemnych pędach, kontrastują z nimi piękną zieloną barwą; są klinowate i choć cieniutkie jak papier, ułożone tak gęsto, że tworzą zwartą formę. Na spodniej stronie listeczków, w dwóch okresach, to jest, przez styczeń - luty i przez lipiec - sierpień, wytworzone zarodniki można wykorzystać do powołania młodych
egzemplarzy. Drugim prostszym sposobem rozmnażania, jest podział kłącza (z początkiem wiosny).
Zarodnie wysiewamy bezpośrednio na lekko wilgotną ziemię, pojemnik zakrywamy szczelnie folią i ustawiamy w słonecznym ciepłym miejscu. Po kilku dniach, powinny być już pierwsze wschody. Dwu, trzy centymetrowe maleństwa, rozdzielamy od 'rodzinki' i pikujemy po trzy do oddzielnych niewielkich pojemników.
Pielęgnacja tej rośliny, nie będzie należała do szczególnie trudnych, pod warunkiem, że od już samego początku, będziemy wiedzieli jak się nią zajmować. Wówczas, stanie się wieloletnią, bardzo dekoracyjną ozdobą w naszym otoczeniu. Na macierzystych terenach, 'chwyta' światło spomiędzy wyższych roślinnych pięter, w jej otoczeniu panują dodatnie temperatury i wysoka wilgotność powietrza.
Tak więc, zapraszając do siebie adiantum klinowate, najpierw sprawdźmy jak się ma sprawa z jego bryłą korzeniową. Jeśli jest zbyt zbita, delikatnie od spodu rozruszajmy ją palcami i przesadźmy do nowej, o numer , dwa większej doniczki. Pojemnik z odpływem, nie musi być wysoki, za to dobrze, gdy szerszy. Najlepiej zabieg przesadzania wykonywać wiosną, każdego roku. Gdy będziemy robili to jesienią, musimy się liczyć z tym, że plant częściowo wyłysieje i ciemne pędy na tle pozostałych ulistnionych będą wyglądały nieestetycznie.
Na spód pojemnika, wsypujemy trzy, cztery centymetry żwirku (warstwa drenażu). Następnie ziemię ogrodową, którą przemieszamy wcześniej z organicznym kompostem (najmniej wyszukana opcja). Podłoże próchniczne, średnio żyzne, więc jeśli jest sposobność, dokonajmy zakupu gotowej mieszanki dla paproci w sklepie ogrodniczym; albo też ziemię kompostową przemieszajmy z niewielką ilością humusu. Odczyn pH o niewielkim zakwaszeniu.
Ekspozycja w miejscu osłoniętym od bezpośrednio padających promieni słonecznych (wykluczona wystawa południowa). Lekki półcień, ewentualnie 'jasny cień'. Jeśli mamy w mieszkaniu miejsce, w którym, poprzez niewielką ilość dziennego światła nie utrzymały się inne rośliny, niekropień klinowaty, nie dość, że da tam radę, to będzie zdrowo, efektownie się rozwijał.
Pamiętajmy, optymalna ilość światła, to bogate 'plony' zarodni.
Podlewanie paprotki - tyle ile mitów, tyle i prawd. Najbardziej pożądana, wysoka wilgotność powietrza (60%). Czyli, zimą, bliskość działających kaloryferów wykluczona. Korzystnie wpłynie ustawienie doniczki na podstawku wypełnionym kamieniami, gdzie do połowy zanurzone będą w wodzie. Kilka wypełnionych nawilżaczy, 'wykona dobrą robotę' i dla nas, i dla rośliny. Posiadacze akwarium, mogą dla adiantum znaleźć 'miejscówkę' w jego bliskości.
Jeśli decydujemy się na zraszanie, to tylko w wypadku, gdy dysponujemy rozpylaczem z bardzo drobnymi oczkami; to ma być mgiełka, a nie wielkie krople opadające na dekoracyjne liście. Woda do podlewania, miękka; deszczówka, bądź przegotowana; zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Bez zalewania korzeni, należy zachować stałą średnią wilgotności podłoża. Zaraz, gdy wyschną plamy na powierzchni podłoża, dostarczamy niewielką, świeżą dostawę płynu (sprawdźmy palcem). Po jakimś czasie poznamy naturę naszej paprotkowatej Pięknotki i będziemy dokładnie wiedzieli, w jakim czasie i w jakiej ilości dostarczać jej życiodajny płyn. Dopuszczenie do przesuszenia bryły
korzeniowej (nieregularne podlewanie ,ze zbyt suchym powietrzem w otoczeniu), to skazanie rośliny na pewny niebyt.Nie zostawiamy wody na podstawku, chyba, że zastosujemy technikę z 'mokrymi kamieniami'.
Przy corocznym przesadzaniu w nowe, niewyjałowione podłoże, nie musimy nawozić. Jeśli jednak, mamy życzenie 'dokarmiać' niekropień klinowaty, róbmy to raz w miesiącu, nawozem mineralnym w płynie stworzonym specjalnie dla potrzeb rodziny paprotkowatych (ilość, według wskazań na etykiecie). Temperatura otoczenia tej rośliny, nie powinna spadać poniżej 15°C, górna granica, to nawet ponad 25°C, oczywiście w sprzyjającym zacienionym miejscu i przy odpowiednim poziomie wilgotności otoczenia. Z początkiem listopada, do końca stycznia, gdy plant wchodzi w stan spoczynku, możemy przenieść go do pomieszczenia, gdzie nie ma ogrzewania, a temperatura właśnie oscyluje przy tej najniższej granicy, czyli około 15°C. Gdy niższa temperatura, nie zmieniamy częstotliwości, ale ilość podlewania (na mniej obfite). Choć żywotność kolejnego sezonu wegetacyjnego adiantum rozpoczyna już z początkiem lutego, z przesadzaniem do świeżego podłoża, a być może i z podziałem bryły, powstrzymajmy się do końca marca.
Zabieg oczyszczania z części starzejących się, nieestetycznie wyglądających, przeprowadzamy przez cały rok.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Adiantum_raddianum
https://pl.wikipedia.org/wiki/Niekropie%C5%84_klinowaty
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fijn_venushaar
Delta maidenhair fern.eng
 |
Adiantum raddianum - Niekropień klinowaty - Fijn venushaar
'Fritz' |
Całoroczną ozdobą, są pierzaste listki. Osadzone na ciemnych pędach, kontrastują z nimi piękną zieloną barwą; są klinowate i choć cieniutkie jak papier, ułożone tak gęsto, że tworzą zwartą formę. Na spodniej stronie listeczków, w dwóch okresach, to jest, przez styczeń - luty i przez lipiec - sierpień, wytworzone zarodniki można wykorzystać do powołania młodych
egzemplarzy. Drugim prostszym sposobem rozmnażania, jest podział kłącza (z początkiem wiosny).
Zarodnie wysiewamy bezpośrednio na lekko wilgotną ziemię, pojemnik zakrywamy szczelnie folią i ustawiamy w słonecznym ciepłym miejscu. Po kilku dniach, powinny być już pierwsze wschody. Dwu, trzy centymetrowe maleństwa, rozdzielamy od 'rodzinki' i pikujemy po trzy do oddzielnych niewielkich pojemników.
Pielęgnacja tej rośliny, nie będzie należała do szczególnie trudnych, pod warunkiem, że od już samego początku, będziemy wiedzieli jak się nią zajmować. Wówczas, stanie się wieloletnią, bardzo dekoracyjną ozdobą w naszym otoczeniu. Na macierzystych terenach, 'chwyta' światło spomiędzy wyższych roślinnych pięter, w jej otoczeniu panują dodatnie temperatury i wysoka wilgotność powietrza.
Tak więc, zapraszając do siebie adiantum klinowate, najpierw sprawdźmy jak się ma sprawa z jego bryłą korzeniową. Jeśli jest zbyt zbita, delikatnie od spodu rozruszajmy ją palcami i przesadźmy do nowej, o numer , dwa większej doniczki. Pojemnik z odpływem, nie musi być wysoki, za to dobrze, gdy szerszy. Najlepiej zabieg przesadzania wykonywać wiosną, każdego roku. Gdy będziemy robili to jesienią, musimy się liczyć z tym, że plant częściowo wyłysieje i ciemne pędy na tle pozostałych ulistnionych będą wyglądały nieestetycznie.
 |
Adiantum raddianum - Niekropień klinowaty - Fijn venushaar
'Fritz' |
Na spód pojemnika, wsypujemy trzy, cztery centymetry żwirku (warstwa drenażu). Następnie ziemię ogrodową, którą przemieszamy wcześniej z organicznym kompostem (najmniej wyszukana opcja). Podłoże próchniczne, średnio żyzne, więc jeśli jest sposobność, dokonajmy zakupu gotowej mieszanki dla paproci w sklepie ogrodniczym; albo też ziemię kompostową przemieszajmy z niewielką ilością humusu. Odczyn pH o niewielkim zakwaszeniu.
Ekspozycja w miejscu osłoniętym od bezpośrednio padających promieni słonecznych (wykluczona wystawa południowa). Lekki półcień, ewentualnie 'jasny cień'. Jeśli mamy w mieszkaniu miejsce, w którym, poprzez niewielką ilość dziennego światła nie utrzymały się inne rośliny, niekropień klinowaty, nie dość, że da tam radę, to będzie zdrowo, efektownie się rozwijał.
Pamiętajmy, optymalna ilość światła, to bogate 'plony' zarodni.
Podlewanie paprotki - tyle ile mitów, tyle i prawd. Najbardziej pożądana, wysoka wilgotność powietrza (60%). Czyli, zimą, bliskość działających kaloryferów wykluczona. Korzystnie wpłynie ustawienie doniczki na podstawku wypełnionym kamieniami, gdzie do połowy zanurzone będą w wodzie. Kilka wypełnionych nawilżaczy, 'wykona dobrą robotę' i dla nas, i dla rośliny. Posiadacze akwarium, mogą dla adiantum znaleźć 'miejscówkę' w jego bliskości.
Jeśli decydujemy się na zraszanie, to tylko w wypadku, gdy dysponujemy rozpylaczem z bardzo drobnymi oczkami; to ma być mgiełka, a nie wielkie krople opadające na dekoracyjne liście. Woda do podlewania, miękka; deszczówka, bądź przegotowana; zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Bez zalewania korzeni, należy zachować stałą średnią wilgotności podłoża. Zaraz, gdy wyschną plamy na powierzchni podłoża, dostarczamy niewielką, świeżą dostawę płynu (sprawdźmy palcem). Po jakimś czasie poznamy naturę naszej paprotkowatej Pięknotki i będziemy dokładnie wiedzieli, w jakim czasie i w jakiej ilości dostarczać jej życiodajny płyn. Dopuszczenie do przesuszenia bryły
 |
Adiantum raddianum - Niekropień klinowaty - Fijn venushaar
'Fritz' |
korzeniowej (nieregularne podlewanie ,ze zbyt suchym powietrzem w otoczeniu), to skazanie rośliny na pewny niebyt.Nie zostawiamy wody na podstawku, chyba, że zastosujemy technikę z 'mokrymi kamieniami'.
Przy corocznym przesadzaniu w nowe, niewyjałowione podłoże, nie musimy nawozić. Jeśli jednak, mamy życzenie 'dokarmiać' niekropień klinowaty, róbmy to raz w miesiącu, nawozem mineralnym w płynie stworzonym specjalnie dla potrzeb rodziny paprotkowatych (ilość, według wskazań na etykiecie). Temperatura otoczenia tej rośliny, nie powinna spadać poniżej 15°C, górna granica, to nawet ponad 25°C, oczywiście w sprzyjającym zacienionym miejscu i przy odpowiednim poziomie wilgotności otoczenia. Z początkiem listopada, do końca stycznia, gdy plant wchodzi w stan spoczynku, możemy przenieść go do pomieszczenia, gdzie nie ma ogrzewania, a temperatura właśnie oscyluje przy tej najniższej granicy, czyli około 15°C. Gdy niższa temperatura, nie zmieniamy częstotliwości, ale ilość podlewania (na mniej obfite). Choć żywotność kolejnego sezonu wegetacyjnego adiantum rozpoczyna już z początkiem lutego, z przesadzaniem do świeżego podłoża, a być może i z podziałem bryły, powstrzymajmy się do końca marca.
Zabieg oczyszczania z części starzejących się, nieestetycznie wyglądających, przeprowadzamy przez cały rok.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Adiantum_raddianum
https://pl.wikipedia.org/wiki/Niekropie%C5%84_klinowaty
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fijn_venushaar
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz