Vademecum Interesting Plants: Dryopteris erythrosora - Nerecznica czerwonozawijkowa

wtorek, 13 października 2020

Dryopteris erythrosora - Nerecznica czerwonozawijkowa - Herfstvaren

Nerecznica czerwonozawijkowa, będzie 'widoczna' w cienistym ogrodowym zakątku, a także na paprociowisku pośród innych gatunków tych pierzastolistnych ozdób. Swe walory zdobnicze zaczyna odkrywać w maju, kiedy to z bryły korzeniowej zaczynają wyrastać pełne koloru, pierzasto podzielone połyskujące listki. Młode w barwie ceglastej, 'dorosłe'

Autumn fern.eng

Dryopteris erythrosora - Nerecznica czerwonozawijkowa - Herfstvaren

w soczystej zieleni, zaś jesienią na powrót w czerwieni i w odcieniach miedzi. Gatunek nie wymaga dużych nakładów pracy, jest odporny na miejskie zanieczyszczenia i całkiem nieźle radzi sobie w zimowych warunkach, pozostając częściowo zimozielony. Pierzaste liście, osiągają długość

pomiędzy 40, a 70 centymetrów; im większe, tym bardziej ułożone horyzontalnie. 'Zgrabny' pokrój, wskazania nasadzenia w grupie, minimum po trzy.Jeśli nie monotematyczne nasadzenie, to w miksie pośród innych paproci, czy przy innych roślinach, które lubią zacienione miejscówki. Wówczas, zwróćmy uwagę na aranżowanie wysokości pięter. Jeśli takie tworzymy, róbmy nasadzenia tak, aby jedne rośliny nie zagłuszały pozostałych. (na przykład, ten gatunek sadzony blisko ściany, nie mając odpowiedniej przestrzeni wzrostu, będzie niższy).

Przed zimą, oczyszczamy rośliny ze starych, zbędnych części, obkładamy gałązkami świerkowymi. Powtórne 'sprzątanie' w pierwszej połowie wiosny, a potem już zasilanie paproci, najlepiej/najtaniej gdy ekologicznymi technikami, na przykład: kompostem (humusem, krowiakiem). Należy wówczas wykopać w pobliżu kęp kilka, kilkanaście niezbyt głębokich dołków i wypełnić je 'dokarmiaczem'. (Albo wykorzystać specjalistyczny wieloskładnikowy nawóz przeznaczony do uprawy paproci).

To roślina trująca (!). Jeśli więc taka paprociowa pięknotka jest w naszym ogrodzie, należy o tym zagrożeniu poinformować naszych domowników.
Średni stopień wilgotności podłoża, choć roślina jest tolerancyjna względem czasowych przesuszeń. Jeśli okres upałów w drugiej połowie wiosny, odbije się, to na jej 'centymetrach ', będzie niższa, ale nadal pełna witalności. Więc wówczas i przy długotrwałych upałach latem, warto jednak i do niej zawędrować z konewką. Najładniej się wybarwia tam, gdzie przefiltrowane światło dzienne, to jest

Dryopteris erythrosora - Nerecznica czerwonozawijkowa - Herfstvaren

w tak zwanym 'jasnym cieniu'. Nerecznica czerwonozawijkowa, może być również uprawiana na zewnątrz w pojemnikach. Wówczas donica z odpływem, dostosowana do tego, aby pozostać w warunkach zimowych na dworze.

Możliwość pozyskania nowych egzemplarzy z rozmnażania wegetatywnego (z części kłącza) i przez wysiew zarodników. Zarodnia powstaje na dolnej stronie liścia z komórki epidermalnej. Wysiewamy zarodniki na niewielką warstwę ziemi; przy użyciu rozpylacza z drobnymi oczkami spryskujemy wodą; zamykamy szczelnie przezroczysty plastikowy pojemnik i ustawiamy go na słonecznym parapecie.
W pomieszczeniu powinno być nie mniej niż 16°C (im cieplej, tym szybciej w pojemniku się zazieleni). Po około dwóch tygodniach, powinny być pierwsze wschody. Gdy siewki będą wystarczająco wyrośnięte, pikujemy je do większych oddzielnych pojemników, a w momencie, gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych przymrozków, w miejsce docelowe do gruntu. Warto 'maluchy' przezimować pod dachem, (w chłodnym pomieszczeniu z dostępem do dziennego światła, z regularnymi niewielkimi dostawami wody).