Vademecum Interesting Plants: Leontopodium nivale subsp. alpinum - Szarotka alpejska

środa, 14 października 2020

Leontopodium nivale subsp. alpinum - Szarotka alpejska - Edelweiss

Szarotka alpejska, wkomponowana w ogrodowe byliny, nada calości charakteru i elegancji. Ta wieloletnia roślina pochodzi ze średnich i wyższych partii Alp i Karpat; niektórzy z naukowców, jako macierzyste tereny gatunku wskazują południową część kontynentu azjatyckiego. W każdym razie, wszędzie tam, w czasie zim, panowały mało korzystne warunki atmosferyczne, a i latem, otwarta ekspozycja na silnie oddziałujące promienie słoneczne, była wymagającą.

Edelweiss.eng

Leontopodium nivale subsp. alpinum - Szarotka alpejska - Edelweiss

Tak więc, aby przetrwać, szarotka alpejska doskonale przystosowała się do tych wymagającyh uwarunkowań. Ta niezbyt wysoka bylina 920 do 40 centymetrów wysokości), cała jest pokryta gęstym filcowatym kutnerem, który chroni ją przed zimnem, gorącem i nadmiernym parowaniem. Tak więc w ogrodzie można wyeksponować ją na słonecznej wystawie, ale wówczas

należy pamiętać o ściółkowaniu. W naturalnych warunkach rolę tę spełniają kamienie, skały, chroniące części podziemne roślin przed ich przegrzaniem, przesuszeniem. W naszych warunkach, kwitnienie ma miejsce od lipca nawet do połowy września. Koszyczki zebrane w szczytowy baldaszkowy kwiatostan. Pod nimi występuje kilka liści tworzących okrywę podkwiatostanową i zdaje się, że są największym walorem zdobniczym rośliny. Roślina owadopylna i wiatrosiewna, jednak nie musimy się obawiać, że w kolejnych sezonach zawojuje cały ogród, nie jest ekspansywną.

Optymalne podłoże, od neutralnego do zasadowego pH; gdzie wysoki stopień zakwaszenia, wskazane wapnowanie gleby. W cieniu, na glebach o zbyt wysokim poziomie wilgotności, na zalewowych - jeśli rośliny się jakimś cudem zachowają, to i tak nie będzie kwitnienia. Pomimo znikomej ozdobności przez późną jesień i przez zimę, należy pozostawić plant tak jak wygląda, można delikatnie podsypać niewielkimi kopczykami ziemi. Wiosną, gdy widać nowe przyrosty, czyścimy szarotkę z nieatrakcyjnych, zniszczonych przemarzniętych części. Obkopujemy jej pobliże kilkoma, kilkunastoma niezbyt głębokimi dołkami, które wypełniamy kompostem

Leontopodium nivale subsp. alpinum - Szarotka alpejska - Edelweiss

ze świeżą niewyjałowioną ziemią; ściółkujemy, albo obkładamy kamieniami. Bylina krótkowieczna, stąd spodziewając się efektownych pięknych 'szarotkowych' odsłon, co dwa lata wiosną powinniśmy wysiać nasiona (w rozsadzie pod dachem, albo do gruntu,gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych przymrozków); albo od rośliny macierzystej pobrać przyrosty i na ich bazie stworzyć młode 'szarotkowe' poletko.

W czasie letniej suszy, czy przy bezśnieżnej zimie - wskazane dodatkowe dostawy wody. Podłoże przepuszczalne, zaś woda zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu byliny. Latem podlewamy rano, albo pod wieczór; zimą w bezmroźny dzień w godzinach południowych.

Szarotka alpejska, jest reliktem glacjalnym. Czyli, pozostałością z okresu lodowcowego, (ostatnie miało miejsce w czwartorzędzie, gdzie ten zaczął się 2,58 miliona lat temu z końcem neogenu i wciąż trwa).

Dla nas informacja, że rośliny posiadają kutnerowatą fakturę, to zainwestowanie w żywe ozdoby, które świetnie będą sobie radziły ze zmiennymi pogodowymi warunkami. Oczywiście, nie możemy ich posadzić byle gdzie i pozostawiać samym sobie, jednak po wyborze odpowiedniej miejscówki i przy okresowych zabiegach pielęgnacyjnych, te byliny, będą zdrowo się rozwijały i spełniały swoją funkcję, czyli upiększały otoczenie. Monotematyczne plamy, srebrzyste 'przerywniki' w zielonych kompozycjach, czy jako jedno z pięter kolorowych rabat.