Vademecum Interesting Plants: Pyrus salicifolia - Grusza wierzbolistna

Mówiąc 'gruszki na wierzbie' mamy na myśli coś pożądanego, ale niemożliwego do osiągnięcia. Grusza wierzbolistna 'wyszła', a raczej wyrosła naprzeciw temu logicznemu wyzwaniu. Oczywiście, z perspektywy botanicznej, nie jest możliwe stworzenie hybrydy z miksu gatunków gruszy i wierzby (niezgodność tkanek), ale jeden z gatunków gruszy posiada liście podobne kolorytem i kształtem do tych jakie mają wierzby białe i wczesną jesienią na pędach dojrzewają niewielkie gruszkowe owoce,

Willow-leaved pear.eng

Pyrus salicifolia - Grusza wierzbolistna - Wilgpeer

(IV)

(jadalne wyłącznie dla ptaków). Wykorzystajmy więc nadarzające się okoliczności (to jest, nie zasypujmy gruszek w popiele) i przyjrzyjmy się możliwościom jakie niesie ze sobą zaproszenie gruszy wierzbolistnej do naszej zielonej ogrodowej przestrzeni. Korzyści takie, poza walorami zdobniczymi, że mamy do czynienia z rośliną, która charakteryzuje się dość dużą mrozoodpornością, nie straszne jej czasowe susze i jeśli od początku uprawy prowadzona we właściwy sposób, nie wymaga dużych nakładów pracy. Dodatkowy plus, możemy wybrać egzemplarze, które docelowo będą różniły się pokrojem. Oryginalnie,

to niewysokie drzewko o kulistej (afro) koronie docelowo osiągające pięć metrów wysokości/szerokości. W sprzedaży są również formy krzewiaste oraz 'Pedantula' o zwieszających się pędach (na zdjęciach). Każda z odmian posiada sezonową listną szatę. '(...) Liście lancetowate, całobrzegie, o długości trzech - dziewięciu centymetrów, podobne do tych, jakie posiada wierzba białej; pokryte szarym kutnerem zarówno z wierzchu, jak i od spodu. Kwiaty lśniąco białe z czarno zakończonymi pręcikami, pączki lekko czerwonawe, kwitnienie wiosną (...)'1. Na miejsce przekwitających ozdób zawiązują się niewielkie owoce. Dojrzałe mają dwa do trzech centymetrów średnicy, są zielonobrązowe i twarde. Dla ludzi pełnią wyłącznie funkcję dekoracyjną.

Grusza wierzbolistna, utrzyma się na glebach piaszczystych o niskim stopniu wilgotności, jednak jeśli chcemy posiadać roślinę ozdobną o witalnym bogatym pokroju, warto posadzić

Pyrus salicifolia - Grusza wierzbolistna - Wilgpeer

(IV)

drzewko w glebach bogatszych, gdzie pH 6.2 do 7 (lekko zakwaszone, obojętne) i o stałym umiarkowanym stopniu wilgotności. Ekspozycja słoneczna, niekoniecznie wystawa południowa. To roślina, która docelowo będzie miała dość pokaźne rozmiary, przesadzanie jej nie jest mile widziane, także zaplanujmy optymalną miejscówkę uwzględniając jej docelowe 'gabaryty'. Gleby ubogie wymagają większych nakładów pracy pod kątem wzbogacania w substancje odżywcze, (kompost, nawozy wieloskładnikowe). W marcu możemy obkopać kilkunastoma dołkami okrąg wokół najdalej wysuniętych pędów i wypełnić je mieszanką kompostu i świeżej niewyjałowionej ziemi. Latem, nie zaszkodzi, gdy przy okazji podlewania innych roślin i ta grusza dostanie co nieco z rozcieńczonych z wodą gnojówek (żywokost, pokrzywy, czosnek). Więcej informacji na temat naturalnych nawozów stosowanych do roślin ogrodowych, (w tym dla lubiących pH delikatnie zakwaszone). Młodą sadzonkę/starsze egzemplarze - warto je ściółkować. Ściółkowanie ma kilka plusów - zimą to kołderka, latem zmniejszone wyparowywanie wody i odpada odchwaszczanie. Gatunek toleruje podłoże o pH neutralnym w kierunku delikatnie zakwaszonego, więc na ściółkę zdaje egzamin przekompostowana kora drzew iglastych, (optymalna, to sosnowa). Szyszki, tak jak inne części drzew iglastych zakwaszają glebę, a wiec doskonale nadają się do tworzenia ochronnej warstwy; (rozkładają się dłużej niż kora, czyli mniejszy nakład pracy). Wiosną zgarniamy starą ściółkę i zastępujemy ją nową;

Pyrus salicifolia - Grusza wierzbolistna - Wilgpeer

(IV)

ta wysłużona rozdrobniona doskonale nadaje się do kompostownika.

Możemy również stosować pod gruszkę wierzbolistną nawozy zakupione w centrach ogrodniczych. Wiosenna dostawa nawozów przeznaczonych dla drzew/krzewów ozdobnych, oraz jesienna, ale tym razem w składzie nie powinno być azotu, rośliny mają wówczas przygotowywać się do zbliżających się trudnych zimowych uwarunkowań, a 'nie wchodzić na wysokie obroty'. Ilość dostarczanego nawozu, częstotliwość - według informacji na etykiecie. W listopadzie uprzątnijmy, zgrabmy liście, (nadają się do kompostownika). W czasie bezśnieżnej zimy, nie zapominamy o dodatkowych dostawach wody, podobnie latem w czasie suszy. Panuje brak równowagi hydrologicznej. Zimą, wodę w temperaturze zbliżonej do tej jaka panuje w otoczeniu gruszy, dostarczamy w bezmroźny dzień w godzinach południowych; latem rano, albo pod wieczór, (wówczas nie będzie miksu słońce woda i liście nie zostaną zniszczone).

DRENAŻ! Odpowiednia przepuszczalność podłoża, gdzie ujście nadwyżek deszczówki. Nie będzie zalewań, a więc bryła korzeniowa zimą nie ulegnie przemarznięciom. Przed posadzeniem warto wykopać jeszcze głębszy dołek, 1/3 wypełnić kamykami (żwirkiem), położyć na nich włókninę i zasypać mieszanką ziemi i kompostu. Dopiero na taką 'podstawę' sadzić młodzika. 'Sufit' bryły korzeniowej, na równi z podłożem. Drzewko nie wymaga cięcia formującego. Od wiosny do jesieni, usuwamy wyłącznie pędy przemarznięte, przesuszone oraz te, które się o siebie wzajemnie ocierając ranią (cięcie sanitarno pielęgnacyjne).