Vademecum Interesting Plants: Lonicera fragrantissima - Suchodrzew wonny

Suchodrzew wonny, wiciokrzew wonny, suchodrzew pachnący, wiciokrzew pachnący - roślina ozdobna, na obecności której skorzystają średnie/większe przydomowe ogrody, parki oraz inne kompleksy zieleni miejskiej. Naturalne siedliska tego liściastego krzewu są w Chinach. Doskonale odnajduje się w naszej strefie klimatycznej, przy założeniu, że pierwszoroczne sadzonki

Winter-flowering honeysuckle.eng

Lonicera fragrantissima - Suchodrzew wonny - Struikkamperfoelie

(II)

przed nadejściem zimy zostaną dodatkowo zabezpieczone przed przemarzaniem, (niewielki 10 -15 centymetrowy kopczyk ziemi, który wiosną bez trudu będzie można rozsunąć i na to wysypać ściółkę). Gatunek toleruje podłoże o pH neutralnym w kierunku delikatnie zakwaszonego, więc na ściółkę zdaje egzamin przekompostowana kora drzew iglastych, (optymalna, to sosnowa) oraz szyszki.

Przy optymalnych warunkach uprawy, gdzie średnie tempo wzrostu, wiciokrzew wonny docelowo osiąga pomiędzy 1.9, a 2.5 metra wysokości i szerokości. Pokrój krzewiasty rozłożysty; łukowato wygięte pędy. W drugiej połowie zimy, a na terenach bardziej południowych w przedwiośniu pierwsze na pędach rozkwitają kwiaty. Kwiaty białe, delikatnie zaróżowione, intensywnie pachnące, rurkowate, dwuwargowe, wyrastające po dwa z kątów liści (na ten czas z kątów listnych pąków). W kolejnych tygodniach, krzew zaczynają również zdobić liście; są naprzeciwległe, ciemnozielone z wierzchu, niebieskawozielone od spodu, eliptyczne, na wierzchołku zaostrzone, długości do siedmiu centymetrów i szerokości do czterech. Jesienią przed opadnięciem, wybarwiają się na jasnozielony, bądź bardziej słoneczny żółtawy kolor. Liście należy wygrabić i sprzątnąć, nadają się do kompostownika. Na miejsce przekwitniętych kwiatów, zawiązują się niewielkie kuliste czarnawe owocki - darmowa stołówka dla ptasiego towarzystwa, czego dla krzewy jest za ich pomocą dzika ekspansja innych terenów (wymiana barterowa).

Od wiosny do początku listopada usuwamy części postarzałe, przemarznięte, przesuszone. W przypadku

Lonicera fragrantissima - Suchodrzew wonny - Struikkamperfoelie

(II)

właściwej uprawy, będzie ich niewiele.

Lokowanie zakupionych sadzonek do podłoża na przełomie kwietnia i maja, albo we wrześniu (w tym tych własnoręcznie 'wykonanych'); wiosenne uziemienie to więcej czasu, aby roślina dobrze ukorzeniła się i przygotowała do nadchodzących trudnych zimowych uwarunkowań. Kolejne egzemplarze można pozyskać z sadzonek pędowych (pobieranych w sezonie i umieszczane w doniczkach z podłożem do sadzonkowania), albo (prościej) pozyskać z odkładów. Od macierzystej rośliny wiosną najniżej ułożone dwa/trzy pędy dociskamy do podłoża i do połowy obsypujemy je ziemią. Następnej wiosny oddzielamy je od krzewu, są już ukorzenione i gotowe do upiększenia innej miejscówki.

Przed posadzeniem sadzonki, wygospodarujmy dla rośliny odpowiednią przestrzeń do witalnego rozwoju. Wybór miejsca do nasadzeń jest bardzo istotny, nie tylko ze względu na docelową wysokość/szerokość gatunku, ale również poprzez uwzględnienie jego potrzeb związanych z warunkami świetlnymi - lubi jasne przyjazne miejscówki, czyli odpadają zaciemnione ogrodowe kąty, nie nada się także wystawa południowa.

Rośliny te najbardziej widowiskowo zaprezentują się na glebach drożnych, gdzie duża zasobność substancji odżywczych. Gleby uboższe w substancje odżywcze, 'dokarmiamy'. Korzystajmy

Lonicera fragrantissima - Suchodrzew wonny - Struikkamperfoelie

(II)

z nawozów wieloskładnikowych przeznaczonych dla kwitnących krzewów liściastych, (dawkowanie, ilość według wskazówek na etykiecie). Jeśli prowadzimy ekologiczną zieloną przestrzeń, wtedy warto wykorzystać którąś z naturalnych metod nawożenia. Kompostem, rozcieńczonymi z wodą gnojówkami (żywokost, czosnek, pokrzywy), zasilamy do końca września.

Przy nasadzeniach szpalerowych (nieformalne żywopłoty), jak i solitery wymagają raz w roku przycięcia. Zabieg ten korzystnie wpływa na krzewienie się; bogatszy pokrój - obfitsze słoneczne kwitnienie. Po zakończeniu kwitnienia wszystkie pędy skracamy o 1/4 ich długości. Rozdrobnione części nadają się do kompostownika. Nie tniemy w innych terminach, ponieważ kwiaty rozkwitają na zeszłorocznych pędach. Przecież nie chcemy pozbawić krzewu jego największego zdobniczego waloru, dlatego tniemy po zakończeniu kwitnienia.

Kluczem w uprawie suchodrzewu wonnego jest słowo DRENAŻ. Brak zastającej wody, brak przemarznięć brył korzeniowych późną jesienią i zimą. Roślinom tym również sprzyja wyższa wilgotność powietrza, także jeśli w pobliżu jakiś zbiornik wodny, przełoży się to na ich dłuższe i obfitsze kwitnienie. Panuje brak równowagi hydrologicznej w glebie, dlatego latem w czasie upałów i w bezśnieżne zimy, nie obędzie się bez dodatkowych wędrówek z konewką. Zimą, wodę w temperaturze zbliżonej do tej jaka panuje w otoczeniu roślin dostarczamy w bezmroźny dzień w południe; latem rano, albo pod wieczór.