Pratia, to urocza wieloletnia roślina, która bez wytyczonych granic, dość ekspansywnie rozlokuje się w ogrodowej
przestrzeni. Tworzy zwarte kobierce, niezbyt wysoka (od 10 do 15 centymetrów), ale
nie można zlekceważyć jej zapędów na zajęcie lwiej części ogrodu.
Nieposkromione rozrastające się kłącza, niepostrzeżenie mogą wyprzeć inne niewielkie rośliny. Dlatego, warto sadzić ją w szerokich niezbyt głębokich donicach, pojemnikach bez dna. Wówczas
Pratia.eng
będzie miała jasno wytyczone terytorium, tam, gdzie swobodny odpływ nadwyżek wody i stała miejscówka. Późno wiosenne i przez lato kwitnienie, w błękitach, albo w bieli, to naturalne wdzięcznie prezentujące się dywaniki. Czy to w kompozycji z innymi zadarniającymi roślinami, w monotematycznej grupie, sadzona na niskich murkach, czy sadzona w przestrzeniach pomiędzy płytami chodnikowymi - nie dość, że wszędzie tam sobie poradzi, to jeszcze doda przestrzeni naturalności i niewymuszonej elegancji.
W zależności od gatunku, pięciokrotne kwiatuszki mogą mieć symetryczną budowę, albo być bardziej finezyjnego układu, jak to, na przykład, ma miejsce u pratii purpurowiejącej (na zdjęciach). Zielone liście są drobne, owłosione, o nieregularnym kształcie, przed zimą opadają.
Bylina, nie jest wymagającą, względem uprawy, przy założeniu, że już od samego początku uszanujemy jej podstawowe potrzeby. Aby osiągnąć satysfakcjonujący efekt, na pierwszy metr kwadratowy, należy posadzić od 5 do 12 sztuk.
Wystawa w tak zwanym 'jasnym cieniu', przy 'miejscówce', gdzie słońce jest na 'wyższych obrotach', (na przykład, w ogrodzie skalnym), latem, nie obejdzie się bez dodatkowego podlewania. Na braki w nawodnieniu, roślina reaguje bardzo bardzo szybko. Przy kilkudniowych zaniedbaniach, w tym temacie, po prostu zafundujemy sobie roślinny dywan z dziurami i nastąpi zahamowanie kwitnienia.
Podłoże przepuszczalne, o pH delikatnie zakwaszonym, z domieszką piasku, może być uboższe, ale korzystniej, gdy średnio żyzne. Pratia, to wytrwały plant, przy założeniu, że zapewnimy mu stałą średnią wilgotność gleby, wówczas będziemy cieszyli się jego zdobniczymi walorami i dostrzegali jak w zdrowej kondycji powiększa swe terytorium.
Od początku kwietnia do lipca, przy słabszych glebach, możemy podsypywać nawozem wieloskładnikowym dostosowanym dla bylin kwitnących; (częstotliwość, ilość - według wskazówek na etykiecie).
Nie bierzmy pod uwagę tej rośliny, gdy ma zastąpić duży trawnik, gdzie często się chodzi, biega. To nie jest delikatna ozdoba, jednak, co za dużo to i dla niej niezdrowo. Jasno zielony dywanik obsypany kwiatuszkami, do podziwiania, do cieszenia oczu, do wzbogacania ogrodowej różnorodności, nie do deptania.
Pozyskiwanie materiały na nowe egzemplarze, w pierwszej połowie jesieni, bądź pod koniec kwietnia. 'Maluchy', dość szybko się ukorzeniają i zaczynają poszerzać swe terytoria.
Brak poważnych problemów w uprawie. Przy zbyt wysokim stopniu wilgotności gleby, albo, gdy miejsce zalewowe - wtedy mogą się wdać choroby grzybiczne.Wiedząc, że w naszym klimacie, w czasie zimy są temperatury poniżej 0°C, późną jesienią uprzątnijmy (ile się da) stare listki i bylinę obsypmy dodatkową warstwą ziemi, albo narzućmy na nią drobno oczkowaną siatkę. W obu przypadkach, będzie zapewniona wentylacja powietrza, odpływ (spływ, jeśli siatka) nadwyżek wody i zapewniona dodatkowa ochrona przed przemarzaniem. Oczywiście, wiosną także, w miarę możliwości, usuwamy stare, przemarznięte części.
Nieposkromione rozrastające się kłącza, niepostrzeżenie mogą wyprzeć inne niewielkie rośliny. Dlatego, warto sadzić ją w szerokich niezbyt głębokich donicach, pojemnikach bez dna. Wówczas
Pratia.eng
 |
| Pratia purpurascens.eng - Pratia purpurowiejąca |
będzie miała jasno wytyczone terytorium, tam, gdzie swobodny odpływ nadwyżek wody i stała miejscówka. Późno wiosenne i przez lato kwitnienie, w błękitach, albo w bieli, to naturalne wdzięcznie prezentujące się dywaniki. Czy to w kompozycji z innymi zadarniającymi roślinami, w monotematycznej grupie, sadzona na niskich murkach, czy sadzona w przestrzeniach pomiędzy płytami chodnikowymi - nie dość, że wszędzie tam sobie poradzi, to jeszcze doda przestrzeni naturalności i niewymuszonej elegancji.
W zależności od gatunku, pięciokrotne kwiatuszki mogą mieć symetryczną budowę, albo być bardziej finezyjnego układu, jak to, na przykład, ma miejsce u pratii purpurowiejącej (na zdjęciach). Zielone liście są drobne, owłosione, o nieregularnym kształcie, przed zimą opadają.
Bylina, nie jest wymagającą, względem uprawy, przy założeniu, że już od samego początku uszanujemy jej podstawowe potrzeby. Aby osiągnąć satysfakcjonujący efekt, na pierwszy metr kwadratowy, należy posadzić od 5 do 12 sztuk.
Wystawa w tak zwanym 'jasnym cieniu', przy 'miejscówce', gdzie słońce jest na 'wyższych obrotach', (na przykład, w ogrodzie skalnym), latem, nie obejdzie się bez dodatkowego podlewania. Na braki w nawodnieniu, roślina reaguje bardzo bardzo szybko. Przy kilkudniowych zaniedbaniach, w tym temacie, po prostu zafundujemy sobie roślinny dywan z dziurami i nastąpi zahamowanie kwitnienia.
 |
| Pratia purpurascens - Pratia purpurowiejąca |
Podłoże przepuszczalne, o pH delikatnie zakwaszonym, z domieszką piasku, może być uboższe, ale korzystniej, gdy średnio żyzne. Pratia, to wytrwały plant, przy założeniu, że zapewnimy mu stałą średnią wilgotność gleby, wówczas będziemy cieszyli się jego zdobniczymi walorami i dostrzegali jak w zdrowej kondycji powiększa swe terytorium.
Od początku kwietnia do lipca, przy słabszych glebach, możemy podsypywać nawozem wieloskładnikowym dostosowanym dla bylin kwitnących; (częstotliwość, ilość - według wskazówek na etykiecie).
Nie bierzmy pod uwagę tej rośliny, gdy ma zastąpić duży trawnik, gdzie często się chodzi, biega. To nie jest delikatna ozdoba, jednak, co za dużo to i dla niej niezdrowo. Jasno zielony dywanik obsypany kwiatuszkami, do podziwiania, do cieszenia oczu, do wzbogacania ogrodowej różnorodności, nie do deptania.
Pozyskiwanie materiały na nowe egzemplarze, w pierwszej połowie jesieni, bądź pod koniec kwietnia. 'Maluchy', dość szybko się ukorzeniają i zaczynają poszerzać swe terytoria.
Brak poważnych problemów w uprawie. Przy zbyt wysokim stopniu wilgotności gleby, albo, gdy miejsce zalewowe - wtedy mogą się wdać choroby grzybiczne.Wiedząc, że w naszym klimacie, w czasie zimy są temperatury poniżej 0°C, późną jesienią uprzątnijmy (ile się da) stare listki i bylinę obsypmy dodatkową warstwą ziemi, albo narzućmy na nią drobno oczkowaną siatkę. W obu przypadkach, będzie zapewniona wentylacja powietrza, odpływ (spływ, jeśli siatka) nadwyżek wody i zapewniona dodatkowa ochrona przed przemarzaniem. Oczywiście, wiosną także, w miarę możliwości, usuwamy stare, przemarznięte części.
 |
| Pratia purpurascens - Pratia purpurowiejąca |
Pratia angulata - Pracja kątowa - (Gazonlobelia) ( foto )
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Pratia
https://en.wikipedia.org/wiki/Pratia_purpurascens
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Pratia
https://en.wikipedia.org/wiki/Pratia_purpurascens