środa, 23 stycznia 2019

Pinus wallichiana - Sosna himalajska - Tranenden

                                      Jeśli dysponujemy niewielkim ogrodem, a bardzo chcielibyśmy posiadać wysoce dekoracyjnego iglaka, sosna himalajska sprawdzi się tutaj na 100%. Oczywiście, należy wziąć pod uwagę warunki klimatyczne, uprawowe, wcześniej poznać naturę rośliny - jeśli wszystko 'gra', zaprośmy ją do swojej zielonej przestrzeni i przez wiele lat cieszmy z jej eleganckiego 'zielononiebieskiego' pokroju.
                                                            Bhutan pine.eng
Pinus wallichiana - Sosna himalajska - Tranenden


                      Naturalnie, gatunek rośnie w dolnych partiach Himalajów, gdzie dorosły egzemplarz pośród swoich, osiągnąć może i 50 metrów wysokości. My, w zależności od tego, jaką zakupimy odmianę, po wielu latach, co najwyżej możemy się doczekać drzewa, które osiągnie wysokość pomiędzy
10, a 25 metrami.
Nie jest wykluczone uprawianie tego gatunku sosny i w zimniejszych częściach kraju, pod warunkiem, że młodą sadzonką troskliwie się zaopiekujemy, a to znaczy pierwszą zimę powinna być prowadzona w uprawie pojemnikowej (chłodne jasne pomieszczenie, mało obfite podlewanie). Przed kolejną zimą, malucha posadzonego w gruncie, należy dobrze opatulić. Podsypać pień, około 25 centymetrowym kopczykiem ziemi, a część górną osłonić słomianą, bądź tekturową matą. Plastiki, w przypadku tego drzewka, nie powinny być stosowane.
                              Tak więc, w naturalnych warunkach, sosna himalajska rośnie i 'wygrzewa się' na słonecznych zboczach gór, pośród innych ze swego gatunku. U nas, że względu na wysoki stopień dekoracyjności, jest ona sadzona jako soliter. Wiedząc, że lubi słoneczne ekspozycje i ciepło, warto ją posadzić w eksponowanym miejscu, ale w otulinie z innych roślin. Pierwsze lata będą decydujące, potem roślina 'zmężnieje'.
                        Jak tow rodzinie sosnowatych, mamy do czynienia z drzewem iglastym, które posiada głęboki system korzeniowy. Zadajmy więc, aby nasz nowy zielony nabytek, miał odpowiednią przestrzeń do rozwoju; nie tylko wzwyż i wszerz, ale także w głąb (nie przy instalacjach wodociągowych, kanalizacyjnych).
Gatunek jednopienny. Pylenie pomiędzy kwietniem, a majem. Żółte kwiatostany męskie wyrastają u nasady pędów. Szyszki żeńskie cylindryczne, początkowo osadzone pionowo i zielono-niebieskie, później zwisające, jasnobrązowe, nieco zakrzywione, osiągają długość ok. 30 centymetrów.


Pinus wallichiana - Sosna himalajska - Tranenden

        
                                   Podłoże średnio żyzne, o stałej umiarkowanej wilgotności. Dobrze, gdy w miarę neutralne pH, przy niewielkim zakwaszeniu, czy w drugą stronę, zasadowym 'wydźwięku', nie będzie żadnych problemów. W czasie suszy i przy bezśnieżnych zimach, nie zapominamy o dodatkowym podlewaniu. Latem, robimy to z rana, albo pod wieczór, nie lejemy wodą po igłach, po szyszkach. Zimą, w godzinach południowych w bezmroźny dzień.
                                  Jeśli używamy nawozów, dostarczamy je w ciągu sezonu wegetacyjnego dwukrotnie. Pierwszy raz wieloskładnikowy w kwietniu, drugi raz taki, który nie posiada w swoim składzie azotu, na początku września. Możemy także zastosować inną taktykę, każdej wiosny, wokół okręgu gałązek, wykopać kilkanaście niezbyt głębokich dołków i wypełnić je kompostem (humusem, krowiakiem). Ściółkowanie korą w kawałkach, szyszkami, trocinami - to doskonała warstwa, aby latem zatrzymywać wyparowującą wodę, a w bezśnieżną zimę stanowić kołderkę.
                            Drzewo nadaje się do formowania. Możemy je prowadzić w formie bonsai, niwaki. Spotyka się także z tego gatunku formowane żywopłoty, ale unikajmy tego na naszej szerokości geograficznej.
Najczęściej będziemy pielęgnowali drzewo, bez dodatkowej 'zabawy' sekatorem, także pozostaje nam dokonywać cięcia sanitarno-pielęgnacyjnego. Usuwamy martwe, połamane, przemarznięte, przesuszone  pędy. Optymalny czas, kwiecień. Wtedy także, jeśli jest taka potrzeba, możemy przyciąć młode przyrosty - dzięki temu zabiegowi, zachowany oryginalną szeroko stożkowatą formę drzewa.

Pinus wallichiana - Sosna himalajska - Tranenden


                                  Miękkie igły, o srebrzystym (zielononiebieskim) zabarwieniu, doskonale będą 'współgrały' z ogrodowym otoczeniem. Oczywiście, pod warunkiem, że w odpowiedni sposób wyeksponujemy tę żywą ozdobę.  Dodatkowym plusem jest to, że pod wieczór, czy po deszczu, sosna himalajska wydziela piękną delikatną woń. Sama przyjemność pooddychać takim powietrzem.
Przykłady atrakcyjnych odmian:
*  Sosna himalajska 'Zerbina', długie, 'wiotkie' igły (około 20 cm), srebrzysto zielone z kremowożółtymi, poprzecznymi paskami. Po 10 latach, około 4 m wysokości, dorosły egzemplarz, docelowo około 10 m wysokości.
* Sosna himalajska 'Densa', wąsko stożkowy pokrój, wolny wzrost(po 10 latach, około 1.5 metra wysokości, docelowo 6 metrów). Pedy skierowane ku górze. Igły miękkie, cienkie, srebrzystoszare z białymi paskami po wewnętrznej stronie, skupione po pięć.
*  Sosna himalajska 'Nana', jedna z niższych odmian (po 10 latach osiąga 2, do 2.5 m wysokości). Szeroko stożkowa, luźna korona. Igły, zielone od góry, srebrno niebieskie od dołu, wyrastające po pięć z krótkopędu.


Pinus wallichiana - Sosna himalajska - Tranenden





Pinus wallichiana - Sosna himalajska - Tranenden





Pinus wallichiana - Sosna himalajska - Tranenden



 
 
 
Pinus wallichiana - Sosna himalajska - Tranenden
 
 
 

Pinus wallichiana - Sosna himalajska - Tranenden

 
 

Pinus - Sosna (gatunki) - Den (soorten) ( foto )



Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Pinus_wallichiana
https://pl.wikipedia.org/wiki/Sosna_himalajska
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pinus_wallichiana
http://www.vip-colors.com/2018/12/niwaki-trendy-w-ogrodnictwie.html

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz