Albicja biało-różowa, oryginalne dekoracyjne drzewo liściaste. I co ważniejsze, nie jest poza naszym zasięgiem. Mając czas, chęci i miejsce w ogrodzie, możemy zaprosić jedwabne drzewo do swojej zielonej przestrzeni. To już jest ten czas, że takie cudeńko, nie tylko u kolekcjonerów.
Pink silk tree.eng
Gdy od samego początku, przyłożymy się do pielęgnacji, a klimat 'nie wywinie nam psikusa', po kilku latach, nasz wysiłek i cierpliwość, zostaną sowicie nagrodzone.
Na macierzystych terenach, to jest w Korei oraz w południowej i zachodniej części kontynentu
azjatyckiego, albicja jedwabista, osiąga wysokość do 12 metrów. W Europie Zachodniej, Środkowej, preferuje się do nasadzeń bardziej mrozoodporną, niższą odmianę - Albizia julibrissin f. rosea. Nie trudno ją rozpoznać - jej jedwabiste pręciki są bardziej zabarwione na różowo.
Młody pień pokryty ciemno zieloną korą, dorosły egzemplarz, szarą z wyraźnymi bruzdami. Ku górze, bogatą koronę, prowadzą gałęzie układające się jakby na kształt wazonu.
Pierwsze, wiosną z pąków zaczynają rozwijać się liście. Podwójnie pierzaste, 'pomalowane' soczystą zielenią, na jesieni przebarwiają się na słoneczne kolory i przy pierwszych przymrozkach opadają.
Kwitnienie rozpoczyna się pod koniec czerwca i może trwać przez całe lato, pod warunkiem, że będą dopisywały bardzo słoneczne dni i ciepłe noce. Baldachogrona, składają się z kilku, częściej z kilkunastu pojedynczych ozdób. U gatunku pylniki są tylko delikatnie zaróżowione, u prezentowanej na zdjęciach - róż jest o wiele bardziej intensywny. Te jedwabiste w dotyku ozdoby, są miododajne. Przyciągają się niezliczoną ilość skrzydlatych ogrodowych przyjaciół, którzy po 'albicjowym' posiłku, mogą się także zatrzymać przy naszych innych kwietnych ozdobach. Gdy się ściemnia, te jasne ozdoby wyraźniej odbijają się na tle ciemnych liści (u gatunku)- stąd legenda, że świecą, gdy ciemności.
W miejscu przekwitniętych ozdób, na przełomie lata i jesieni, zawiązują się płaskie strąki, które osiągają długość do 20 centymetrów. Są wypełnione nasionkami.
Perska mimoza, śpiące drzewo - i takie określenia dotyczą tego szykownego drzewa. Dlaczego? Letnim późnym wieczorem, bądź tuż przed nadejściem deszczu, każdy z podłużnych listków, delikatnie się przymyka (cecha charakterystyczna dla mimozy.
Filippo del Albizzi,był tym pierwszym, który w połowie XVIII wieku, wprowadził to egzotyczne drzewo do europejskich ogrodów. Od tamtego czasu, z coraz większym powodzeniem rzesze miłośników roślinnych ozdób, prowadzą uprawę kolejnych pokoleń pięknej albicji. Sprawa nie wydaje się być bardzo skomplikowaną, podstawą jest od samego poczatku poszanowanie potrzeb rośliny, profilaktyka (na przykład, zabezpieczenie przed mrozami) oraz wiadomo sprawa, cierpliwość.
Zdrowy wzrost, rozłożysty pokrój korony o bogate kwitnienie, zapewnimy drzewu, gdy posadzimy je na przepuszczalnej, średnio żyznej glebie. Toleruje warunki alkaliczne, czasowe susze. Jednak najlepiej będzie się czuła tam, gdzie stała umiarkowana wilgotność podłoża (czyli w czasie długotrwałej suszy, czy przy bezśnieżnych zimach, nie zapominamy o podlewaniu. Latem robimy ro z rana, albo pod wieczór; zimą w bezmroźne południowe godziny. Woda zawsze powinna mieć temperaturę zbliżoną do tej, jaka panuje w otoczeniu jedwabistego drzewa).
Gdy opadną liście i część strąków, uprzątnijmy je. Ten gatunek albicji 'nie daje się' łatwo patogenom, ale nie ma co kusić losu. Przygotujmy młodsze egzemplarze do zimy, podsypmy pień dodatkowym kopczykiem ziemi (około 20 centymetrowym). Jeśli niewielka sadzonka, owińmy ją siatką drobno oczkowaną - zapewni odpowiednią wentylację powietrza, ochroni młode pędy przed połamaniem od mrozu, czy ciężaru śnieżnej chlapy.
W kwietniu, robimy przycinanie sanitarne; usuwamy przesuszone, połamane, zniszczone pod wpływem mrozu gałązki. Przez cały sezon wegetacyjny doglądajmy drzewko, jeśli jakieś niesłużące już mu elementy, regularnie usuwajmy.
Rozsuwamy kopczyk, ściółkujemy (zahamowanie wyparowywania, odpada odchwaszczanie). Nawozimy od kwietnia do momentu rozkwitu pierwszych kwiatów, a drugi raz na początku października. Nawóz wieloskładnikowy w granulacie, bądź kompost, czy krowiak. Nie podsypujemy przy pniu (tam, roślina te dobra wykorzysta w niewielkim stopniu). Obsypujemy 'jedzonko' w dołkach na linii korony. Wyrównujemy, wygrabiamy, gotowe.
Dorosły egzemplarz albicji biało-różowej, poradzi sobie z temperaturami minusowymi na poziomie -25°C. Młode sadzonki nie charakteryzują się zbyt szybkim wzrostem, dlatego rozsądnie jest pierwsze dwa, trzy sezony , prowadzić je w uprawie pojemnikowej (donica z odpływem, pierwsza warstwa drenaż, następnie ziemia ogrodowa przemieszana z kilkoma garściami keramzytu, bądź kamyków). W sezonie wegetacyjnym, niech wygrzewają się na letnisku, podlewane i dokarmiane, zaś na zimę, niech będą przenoszone do chłodnego pomieszczenia z dostępem światła dziennego. Przez późną jesień i zimę, mniej obfite podlewanie. Kolejnej wiosny hartujemy i znowu drzewko na powietrzu. Gdy nadejdzie ten czas na sadzenie go w miejsce docelowe, nie róbmy tego od razu po wyniesieniu z pomieszczenia. Niech roślina się zaaklimatyzuje, powoli krok po kroku do celu.
Albicja biało-różowa, z efektownie prezentującymi się pachnącymi kwietnymi ozdobami, po prostu zachwyca. Jeśli mamy miejsce, zaprośmy ją do swego ogrodu, aby każdego lata podziwiać jej jedwabiste dekoracje.
Pink silk tree.eng
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom |
Gdy od samego początku, przyłożymy się do pielęgnacji, a klimat 'nie wywinie nam psikusa', po kilku latach, nasz wysiłek i cierpliwość, zostaną sowicie nagrodzone.
Na macierzystych terenach, to jest w Korei oraz w południowej i zachodniej części kontynentu
azjatyckiego, albicja jedwabista, osiąga wysokość do 12 metrów. W Europie Zachodniej, Środkowej, preferuje się do nasadzeń bardziej mrozoodporną, niższą odmianę - Albizia julibrissin f. rosea. Nie trudno ją rozpoznać - jej jedwabiste pręciki są bardziej zabarwione na różowo.
Młody pień pokryty ciemno zieloną korą, dorosły egzemplarz, szarą z wyraźnymi bruzdami. Ku górze, bogatą koronę, prowadzą gałęzie układające się jakby na kształt wazonu.
Pierwsze, wiosną z pąków zaczynają rozwijać się liście. Podwójnie pierzaste, 'pomalowane' soczystą zielenią, na jesieni przebarwiają się na słoneczne kolory i przy pierwszych przymrozkach opadają.
Kwitnienie rozpoczyna się pod koniec czerwca i może trwać przez całe lato, pod warunkiem, że będą dopisywały bardzo słoneczne dni i ciepłe noce. Baldachogrona, składają się z kilku, częściej z kilkunastu pojedynczych ozdób. U gatunku pylniki są tylko delikatnie zaróżowione, u prezentowanej na zdjęciach - róż jest o wiele bardziej intensywny. Te jedwabiste w dotyku ozdoby, są miododajne. Przyciągają się niezliczoną ilość skrzydlatych ogrodowych przyjaciół, którzy po 'albicjowym' posiłku, mogą się także zatrzymać przy naszych innych kwietnych ozdobach. Gdy się ściemnia, te jasne ozdoby wyraźniej odbijają się na tle ciemnych liści (u gatunku)- stąd legenda, że świecą, gdy ciemności.
W miejscu przekwitniętych ozdób, na przełomie lata i jesieni, zawiązują się płaskie strąki, które osiągają długość do 20 centymetrów. Są wypełnione nasionkami.
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom
Albizia julibrissin f. rosea
|
Perska mimoza, śpiące drzewo - i takie określenia dotyczą tego szykownego drzewa. Dlaczego? Letnim późnym wieczorem, bądź tuż przed nadejściem deszczu, każdy z podłużnych listków, delikatnie się przymyka (cecha charakterystyczna dla mimozy.
Filippo del Albizzi,był tym pierwszym, który w połowie XVIII wieku, wprowadził to egzotyczne drzewo do europejskich ogrodów. Od tamtego czasu, z coraz większym powodzeniem rzesze miłośników roślinnych ozdób, prowadzą uprawę kolejnych pokoleń pięknej albicji. Sprawa nie wydaje się być bardzo skomplikowaną, podstawą jest od samego poczatku poszanowanie potrzeb rośliny, profilaktyka (na przykład, zabezpieczenie przed mrozami) oraz wiadomo sprawa, cierpliwość.
Zdrowy wzrost, rozłożysty pokrój korony o bogate kwitnienie, zapewnimy drzewu, gdy posadzimy je na przepuszczalnej, średnio żyznej glebie. Toleruje warunki alkaliczne, czasowe susze. Jednak najlepiej będzie się czuła tam, gdzie stała umiarkowana wilgotność podłoża (czyli w czasie długotrwałej suszy, czy przy bezśnieżnych zimach, nie zapominamy o podlewaniu. Latem robimy ro z rana, albo pod wieczór; zimą w bezmroźne południowe godziny. Woda zawsze powinna mieć temperaturę zbliżoną do tej, jaka panuje w otoczeniu jedwabistego drzewa).
Gdy opadną liście i część strąków, uprzątnijmy je. Ten gatunek albicji 'nie daje się' łatwo patogenom, ale nie ma co kusić losu. Przygotujmy młodsze egzemplarze do zimy, podsypmy pień dodatkowym kopczykiem ziemi (około 20 centymetrowym). Jeśli niewielka sadzonka, owińmy ją siatką drobno oczkowaną - zapewni odpowiednią wentylację powietrza, ochroni młode pędy przed połamaniem od mrozu, czy ciężaru śnieżnej chlapy.
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom
Albizia julibrissin f. rosea
|
W kwietniu, robimy przycinanie sanitarne; usuwamy przesuszone, połamane, zniszczone pod wpływem mrozu gałązki. Przez cały sezon wegetacyjny doglądajmy drzewko, jeśli jakieś niesłużące już mu elementy, regularnie usuwajmy.
Rozsuwamy kopczyk, ściółkujemy (zahamowanie wyparowywania, odpada odchwaszczanie). Nawozimy od kwietnia do momentu rozkwitu pierwszych kwiatów, a drugi raz na początku października. Nawóz wieloskładnikowy w granulacie, bądź kompost, czy krowiak. Nie podsypujemy przy pniu (tam, roślina te dobra wykorzysta w niewielkim stopniu). Obsypujemy 'jedzonko' w dołkach na linii korony. Wyrównujemy, wygrabiamy, gotowe.
Dorosły egzemplarz albicji biało-różowej, poradzi sobie z temperaturami minusowymi na poziomie -25°C. Młode sadzonki nie charakteryzują się zbyt szybkim wzrostem, dlatego rozsądnie jest pierwsze dwa, trzy sezony , prowadzić je w uprawie pojemnikowej (donica z odpływem, pierwsza warstwa drenaż, następnie ziemia ogrodowa przemieszana z kilkoma garściami keramzytu, bądź kamyków). W sezonie wegetacyjnym, niech wygrzewają się na letnisku, podlewane i dokarmiane, zaś na zimę, niech będą przenoszone do chłodnego pomieszczenia z dostępem światła dziennego. Przez późną jesień i zimę, mniej obfite podlewanie. Kolejnej wiosny hartujemy i znowu drzewko na powietrzu. Gdy nadejdzie ten czas na sadzenie go w miejsce docelowe, nie róbmy tego od razu po wyniesieniu z pomieszczenia. Niech roślina się zaaklimatyzuje, powoli krok po kroku do celu.
Albicja biało-różowa, z efektownie prezentującymi się pachnącymi kwietnymi ozdobami, po prostu zachwyca. Jeśli mamy miejsce, zaprośmy ją do swego ogrodu, aby każdego lata podziwiać jej jedwabiste dekoracje.
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom
Albizia julibrissin f. rosea
|
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom
Albizia julibrissin f. rosea
|
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom
Albizia julibrissin f. rosea
|
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom
Albizia julibrissin f. rosea
|
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom
Albizia julibrissin f. rosea
|
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom
'Summer chocolate' |
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom
Albizia julibrissin f. rosea
|
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom
Albizia julibrissin f. rosea
|
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom |
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom |
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom |
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom |
Albizia julibrissin - Albicja biało-różowa - Perzische slaapboom |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Albizia_julibrissin
https://pl.wikipedia.org/wiki/Albicja_bia%C5%82o-r%C3%B3%C5%BCowa
http://www.vip-colors.com/2017/10/mimosa-pudica-mimoza-wstydliwa-czuek.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz