Krzew liściasty, który w naturalnym środowisku rośnie w Ameryce Północnej. Do Europy przywieziono go już pod koniec XVIII wieku. Fotergilla większa, cieszy sobą oczy nie tylko o wiosennej porze roku. Choć trudno o bardziej miłą, a równocześnie wzbudzającą uśmiech ozdobę,
Large witch alder.eng
jaką wówczas stanowią delikatne kremowo-białe kwiaty, które swoim wyglądem przypominają szczoteczki do butelek. Jesień zaś, jeśli chodzi o ten krzew, należy do przebarwiających się liści w kolorach czerwieni, pomarańczy, słońca i mahoniu. Fotergiila większa, ma znacznie okazalsze rozmiary od innego gatunku (pieszczotliwie nazwanego, że dla krasnoludków ). Fothergilla major dorasta do 2 metrów i potrafi się krzewić na podobną szerokość. Gdy zakupimy sadzonkę, sadźmy ją w ziemię, która przynajmniej kilka dni wcześniej została przekopana. Podłoże powinno być luźne, żyzne, o odczynie lekko kwaśnym, z neutralną wilgotnością. Niestety, grunt zbity i zbierający wodę, to złe miejsce dla tej rośliny. Przemieszajmy ziemię ogrodową z kilkoma garściami torfu i piasku. Poza tym, w okresie wegetacji podsypujmy dwie, trzy łopaty torfu wokół sadzonki, zawsze to dodatkowe wspomaganie i motywacja do dłuższego ,bogatszego kwitnienia.
Miejsce powinno być w półcieniu, ważne, aby nie było wystawione przez długie godziny na silnie oddziałujące promienie słoneczne. Choć przyjmuje się, że ten krzew liściasty jest mrozoodporny, na pewno na plus będzie, gdy posadzimy go w miejscu osłoniętym od mroźnych wiatrów ( najlepiej w stosownej odległości od muru, wyższego płotu, tak, aby miał przestrzeń do życia).
W marcu robimy cięcie sanitarne. Usuwamy gałązki połamane, wrastające do środka i te, które nie zawiązały pąków ( są przemrożone). To cięcie robimy z wyczuciem, koncentrując się na pozbyciu chorych gałęzi, które tylko pożytkowałyby energię, a może ona być przeznaczona na zdrowe części rośliny. W połowie połowie kwietnia zaczynają kwitnąć zielone listki (u niektórych odmian zielono-niebieskie) oraz pachnące 'miotełki'. Według mnie zapach kwiatów przypomina ten, który kojarzy się nam z anyżem. Delikatny, ale wyrazisty. Przy sprzyjających warunkach kwiatostany utrzymają się do początku czerwca, a pszczółki i inne owady uwijają się przy nich jak w ukropie. Po ich przekwitnięciu jest najbardziej optymalny czas na cięcie pielęgnacyjne.
Przy krzaczastym, rozłożystym, nieregularnym pokroju możemy , bez większej ingerencji, 'doprowadzić' go do pionu, na przykład przycinając wyższe gałęzie, aby dać dostęp do światła niższym partiom rośliny.
Z końcem lata, we wrześniu fotergilla amerykańska ma brązowe niewielkie owoce, a liście zaczynają się przebarwiać. Prawdziwa feta jesiennych barw, zdecydowanie bardziej widoczna, niż wiosenne kwitnienie. Kolorowe liście opadają na zimę.
Fotergilla większa, ładnie wygląda w nasadzeniach, gdy grupa, a także pojedynczo. Kupując sadzonkę, dokładnie przeczytajmy do jakich wymiarów dorasta, wtedy możemy zaplanować w naszym przydomowym ogrodzie odpowiednią przestrzeń do rozwoju tych krzewów.
Aby pozyskać nowe sadzonki z rośliny macierzystej, w połowie wiosny pobieramy sadzonki zielne i je ukorzeniamy, albo półzdrewniałe, z którymi postępujemy podobnie na początku jesieni. Wysiew z nasion, to rozwiązanie dla bardzo cierpliwych. Nowe egzemplarze z nasion w pełni przechodzić zaczynaja okres wegetacyjny ( kwitnięcie kwiatów), dopiero po kilku sezonach.
Wzrost tego krzewu jest niezbyt szybki, przy sprzyjających warunkach atmosferycznych i naszej pielęgnacji (na przykład, poprzez podlewanie w czasie suszy), ma szansę dorosnąć do dwóch metrów w czasie około 15 lat. To całkiem niezły rezultat, zważywszy, że co roku wiosną pachnące kłosowe szczoteczki, a we wrześniu jesienna paleta barw.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Fotergilla
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fothergilla
https://en.wikipedia.org/wiki/Fothergilla_major
Large witch alder.eng
 |
Fothergilla - Fotergilla - Fothergilla.nl
Fothergilla major - Fotergilla większa - Lampenpoetserstruik |
jaką wówczas stanowią delikatne kremowo-białe kwiaty, które swoim wyglądem przypominają szczoteczki do butelek. Jesień zaś, jeśli chodzi o ten krzew, należy do przebarwiających się liści w kolorach czerwieni, pomarańczy, słońca i mahoniu. Fotergiila większa, ma znacznie okazalsze rozmiary od innego gatunku (pieszczotliwie nazwanego, że dla krasnoludków ). Fothergilla major dorasta do 2 metrów i potrafi się krzewić na podobną szerokość. Gdy zakupimy sadzonkę, sadźmy ją w ziemię, która przynajmniej kilka dni wcześniej została przekopana. Podłoże powinno być luźne, żyzne, o odczynie lekko kwaśnym, z neutralną wilgotnością. Niestety, grunt zbity i zbierający wodę, to złe miejsce dla tej rośliny. Przemieszajmy ziemię ogrodową z kilkoma garściami torfu i piasku. Poza tym, w okresie wegetacji podsypujmy dwie, trzy łopaty torfu wokół sadzonki, zawsze to dodatkowe wspomaganie i motywacja do dłuższego ,bogatszego kwitnienia.
Miejsce powinno być w półcieniu, ważne, aby nie było wystawione przez długie godziny na silnie oddziałujące promienie słoneczne. Choć przyjmuje się, że ten krzew liściasty jest mrozoodporny, na pewno na plus będzie, gdy posadzimy go w miejscu osłoniętym od mroźnych wiatrów ( najlepiej w stosownej odległości od muru, wyższego płotu, tak, aby miał przestrzeń do życia).
 |
Fothergilla major - Fotergilla większa - Lampenpoetserstruik
|
W marcu robimy cięcie sanitarne. Usuwamy gałązki połamane, wrastające do środka i te, które nie zawiązały pąków ( są przemrożone). To cięcie robimy z wyczuciem, koncentrując się na pozbyciu chorych gałęzi, które tylko pożytkowałyby energię, a może ona być przeznaczona na zdrowe części rośliny. W połowie połowie kwietnia zaczynają kwitnąć zielone listki (u niektórych odmian zielono-niebieskie) oraz pachnące 'miotełki'. Według mnie zapach kwiatów przypomina ten, który kojarzy się nam z anyżem. Delikatny, ale wyrazisty. Przy sprzyjających warunkach kwiatostany utrzymają się do początku czerwca, a pszczółki i inne owady uwijają się przy nich jak w ukropie. Po ich przekwitnięciu jest najbardziej optymalny czas na cięcie pielęgnacyjne.
 |
Fothergilla major - Fotergilla większa - Lampenpoetserstruik
|
Przy krzaczastym, rozłożystym, nieregularnym pokroju możemy , bez większej ingerencji, 'doprowadzić' go do pionu, na przykład przycinając wyższe gałęzie, aby dać dostęp do światła niższym partiom rośliny.
Z końcem lata, we wrześniu fotergilla amerykańska ma brązowe niewielkie owoce, a liście zaczynają się przebarwiać. Prawdziwa feta jesiennych barw, zdecydowanie bardziej widoczna, niż wiosenne kwitnienie. Kolorowe liście opadają na zimę.
Fotergilla większa, ładnie wygląda w nasadzeniach, gdy grupa, a także pojedynczo. Kupując sadzonkę, dokładnie przeczytajmy do jakich wymiarów dorasta, wtedy możemy zaplanować w naszym przydomowym ogrodzie odpowiednią przestrzeń do rozwoju tych krzewów.
 |
| Fothergilla major - Fotergilla większa - Lampenpoetserstruik |
Aby pozyskać nowe sadzonki z rośliny macierzystej, w połowie wiosny pobieramy sadzonki zielne i je ukorzeniamy, albo półzdrewniałe, z którymi postępujemy podobnie na początku jesieni. Wysiew z nasion, to rozwiązanie dla bardzo cierpliwych. Nowe egzemplarze z nasion w pełni przechodzić zaczynaja okres wegetacyjny ( kwitnięcie kwiatów), dopiero po kilku sezonach.
Wzrost tego krzewu jest niezbyt szybki, przy sprzyjających warunkach atmosferycznych i naszej pielęgnacji (na przykład, poprzez podlewanie w czasie suszy), ma szansę dorosnąć do dwóch metrów w czasie około 15 lat. To całkiem niezły rezultat, zważywszy, że co roku wiosną pachnące kłosowe szczoteczki, a we wrześniu jesienna paleta barw.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Fotergilla
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fothergilla
https://en.wikipedia.org/wiki/Fothergilla_major
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz