Vademecum Interesting Plants: Leucothoe fontanesiana - Kiścień wawrzynowy

Kiścień wawrzynowy, to poza gatunkiem wybór spośród wielu barwnych karłowych odmian, które można uprawiać nie tylko w ogrodowych przestrzeniach, ale również w pojemnikach w miejscówkach, gdzie przefiltrowane światło dzienne (niewielkie balkony, podwórza, przy drzwiach wejściowych). Jeśli chodzi o gatunek z 'gabarytami' pomiędzy 0.6, a 1 metr szerokości/wysokości do przydomowych ogrodów, kompleksów zieleni miejskiej, na wrzosowiskach; jako soliter, bądź w nasadzeniach grupowych tworzących nieformalny żywopłot. Odmiany od 0.4 do 1.2 metra

Highland doghobble.eng

Leucothoe fontanesiana - Kiścień wawrzynowy - Druifheide

szerokości/wysokości. Rośliny zimozielone wysoce mrozoodporne, nie straszne im miejskie zanieczyszczenia, przy tym nie wymagają dużych nakładów pracy, (ale nie są samoobsługowe). Dzięki trwałej listnej szacie, będą spełniać również funkcję okrywową. Liście tego gatunku kiścienia są ciemno zielone, połyskujące, szerokie, lancetowate, skórzaste i zakończone długim, ostrym wierzchołkiem;

młode przyrosty żywo zielone. U odmian prawdziwy festiwal kolorytu - liście w czerwieni, brązach, albo wielobarwne (na przykład, odmiana 'Makijaż' - wybarwiające się blaszki w miksie brudnej bieli, zieleni i różu). Przyrosty u odmian również mogą kontrastować ze starszymi pędami, co jest dodatkowym atrakcyjnym walorem tych roślin. Kwitnienie maj do połowy czerwca. Łukowate przewieszające się pędy, a w ich górnych częściach groniaste kwiatostany, które wyrastają w kątach liści. Kwiaty są kremowobiałe, delikatnie pachnące, podobne do kwiatów pierisa japońskiego. Zwisają w dół, są mało widoczne spomiędzy liści. Latem z kwiatów rozwijają się drobne jagody, które są jadalne wyłącznie dla ptaszków i gryzoni.

Ekspozycja tam, gdzie prześwietlone światło dzienne. Czyli bez wystawy południowej i nie tam, gdzie zbyt zacienione ogrodowe kąty (liście nie będą się widowiskowo wybarwiać,

Leucothoe fontanesiana - Kiścień wawrzynowy - Druifheide

roślina wyhamuje z kwitnieniem, nie będzie się witalnie rozwijać). Podobnie nie będą służyć tym roślinom gleby wapienne o zbyt niskim stopniu wilgotności. Kiścień wawrzynowy, jak przystało na rodzinę wrzosowatych, lubi gleby przynajmniej średnio zasobne o pH zakwaszonym. Wskazana więc odpowiednia ściółka, dzięki której odpadnie odchwaszczanie przy młodszych egzemplarzach, zostanie też 'wyhamowana' transpiracja wody. Dla kwasolubnych, zdaje egzamin przekompostowana kora drzew iglastych, (optymalna, to sosnowa). Szyszki, tak jak inne części drzew iglastych zakwaszają glebę, a wiec doskonale nadają się do tworzenia ściółki; (rozkładają się dłużej niż kora, czyli mniejszy nakład pracy).

Nasadzenia tam, gdzie wyższy stopień wilgotności podłoża/a przynajmniej stały średni. W czasie bezśnieżnych zim i gdy letnia susza, nie obejdzie się bez dodatkowych wędrówek z konewką. Zimą podlewamy w bezmroźny dzień w godzinach południowych, latem rano/wieczór (miks wody i słońca=zniszczone, 'popalone' liście). Woda zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu krzewu. Przy uprawie pojemnikowej, podobnie - nie doprowadzamy do przesuszeń, ani do przelań. Donica powinna być z drożnym odpływem.

Pozyskiwanie młodzików, w ogrodzie najprościej przez odkłady. Sprawa jest o tyle prosta, że od kwietnia do czerwca/ od września do października, dociskamy i obsypujemy do połowy ziemią najniższe pędy, a kolejnej wiosny w maju już ukorzenione oddzielamy od macierzystej rośliny i lokujemy w nowej miejscówce, (albo obdarowujemy nimi zaprzyjaźnionych miłośników roślinnych pięknotek).

Leucothoe fontanesiana - Kiścień wawrzynowy - Druifheide
'Makijaz'

Gdy już poznaliśmy naturę tej rośliny, zdecydujmy, czy pozostawić ją jako soliter, a może stworzyć nieformalny żywopłot. Jeśli chodzi o egzemplarze uprawiane w donicach, rozmnażamy je w maju/czerwcu przez sadzonki pędowe, albo dokonujemy podziału przy przesadzaniu do świeżego podłoża do o numer większego pojemnika, (pierwsza warstwa 'rozluźniacz' - keramzyt, żwirek, kamyki).

Bardzo ważnym zabiegiem, który pozwoli utrzymać atrakcyjny pokrój tych krzewów jest przeprowadzanie cięcia pielęgnacyjnego. Najlepiej jest przeprowadzić w przedwiośniu, skracamy wówczas wszystkie pędy o 1/3 ich długości. Przez cały sezon usuwamy pędy zniszczone (przesuszone, przemarznięte, te które wrastają do środka i obcierają inne). Rozdrobione pędy oraz zgrabione liście nadają się do kompostownika.

Gleby słabsze/uboższe w substancje odżywcze, dodatkowo nawozimy. Wiosną zgarniamy starą ściółkę i zastępujemy ją nową. To okazja, aby w pobliżu roślin wykopać kilka/kilkanaście niezbyt głębokich dołków,(tak, aby nie uszkodzić brył korzeniowych) i wypełnić je ziemią przemieszaną z kompostem. Z naturalnych metod nawożenia, strzałem w dziesiątkę będą: kompost, przekompostowany obornik, gnojówki z pokrzyw, żywokostu i z czosnku oraz podsypywanie fusami z kawy. Oczywiście od kwietnia do końca sierpnia można także korzystać z kupnych nawozów, (przeznaczonych dla krzewów liściastych/ krzewów kwitnących). Stosujemy je według informacji podanych na etykiecie (ilość, częstotliwość). Jesienią dostarczamy mieszanki bez zawartości azotu, kiścień wawrzynowy powinien w tym czasie przygotowywać się na nadejście trudnych zimowych uwarunkowań, a 'nie wchodzić na wysokie obroty'.