Raoulia południowa, to roślinny minimalizm, który znakomicie odnajdzie się w takiej ogrodowej, czy 'chodnikowej' przestrzeni, gdzie trzeba coś zadarnić. Także poza szczelinami płyt, na skalniaku, dobrze będzie 'trzymała się' na skarpie.
Tworzy gęste, przylegające do podłoża darnie o srebrzystobiałej barwie. Ten elegancki, neutralny kolor, może być jedną z lepszych baz dla kwietnych barwnych spektakli od wiosny do późnej jesieni.
 |
Raoulia australis - Raoulia południowa - Zilvertapijt |
Przy optymalnych warunkach uprawy, gatunek ten osiąga do 5 centymetrów wysokości, najczęściej jednak 'coś koło' 3. Pomimo niewielkich wysokości, gdy monotematyczna plama tego sreberka, wówczas 'widoczna', dodająca otoczeniu urozmaicenia, (a, że rzadko spotykana w ogrodowych przestrzeniach,
również wzbudzająca zainteresowanie innych miłośników roślin). Latem, ma miejsce kwitnienie. Kwiaty niepozorne, niewielka wartość zdobnicza. Najwięcej jest ich od połowy do końca lipca, później już mniej, ale nawet do początków września. W wielu opisach można znaleźć informację, że to bylina górska, więc dlaczego nieokryta w trudniejszych zimowych warunkach przemarza? Otóż, tereny wyżynne w Nowej Zelandii, w Australii, to w czasie najchłodniejszej tam pory roku, to nadal temperatury, które nie spadają poniżej - 10°C. Dlatego raouliowe sreberko należy przed nadejściem zimy okryć, a pod koniec marca usunąć tę 'kołderkę' (stroisz, szyszki sosnowe, drobno oczkowana siatka, agrowłóknina). Na skalniaku, w ogrodzie alpejskim, na najbardziej nasłonecznionej ogrodowej wystawie. Jako miejscówki, nadają się także: słoneczna zabudowana weranda, słoneczny balkon, taras, podwórze. Słowem klucz, do witalnej uprawy tej rośliny jest DRENAŻ. W zbitej miejscówce, tam gdzie zastaje woda, albo jest wysoki poziom |
Raoulia australis - Raoulia południowa - Zilvertapijt |
wilgotności, albo zbyt niski, roślina na
pewno wypadnie. Zbyt zaciemnione ogrodowe kąty, również nie wskazane - srebrzyste listki i owszem będą, ale już nie stworzą atrakcyjnego zwartego pokroju, (a o tę zdobnicza funkcję przy tej roślinie przecież chodzi).
Aby
powiększyć, poszerzyć słoneczne poletko raoulii południowej, w
kwietniu, bądź pod koniec sierpnia dokonujemy podziału. Na metr
kwadratowy 12 do 14 sztuk.
Przy prowadzeniu tej niziutkiej byliny w donicy, przesadzamy, co dwa, trzy sezony, do niewiele
większego pojemnika. Co jakiś czas, raz na miesiąc, dwa - nakłuwamy patyczkiem ziemię,
robimy to przy brzegach doniczki, tak, aby nie uszkodzić bryły
korzeniowej. To napowietrzenie, rozruszanie ziemi i kolejne
profilaktyczne
zabezpieczenie przed zatrzymywaniem wody. Donica z odpływem, dostosowana do pozostania na zewnątrz zimą.
Do pojemników specjalne 'drożne' podłoże, gdy takiego nie mamy możliwości zakupić, wówczas pierwsza warstwa w
pojemniku to drenaż (3 do 5 centymetrów kamyczków,
żwirku), następnie mieszanka piasku, żwirku i ziemi ogrodowej.
Wiosną w ogrodzie tę srebrzystą roślinną 'plamę' obkopujemy kompostem, albo w sezonie podlewamy rozcieńczonymi z wodą naturalnymi gnojówkami (z czosnku, z pokrzyw, z żywokostu). W obu przypadkach nawożenie od końca marca do końca sierpnia. Niszczejące, przesuszone, chore części usuwamy regularnie. Pod koniec października uprzątnijmy co trzeba,
 |
Raoulia australis - Raoulia południowa - Zilvertapijt |
 |
Raoulia australis - Raoulia południowa - Zilvertapijt |
*
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz