Tawuła japońska, to roślina, która przy odpowiedniej pielęgnacji, będzie zdobiła większą część roku. Wiosenny koloryt listnej szaty, która przebarwia się jesienią; długie kwitnienie od czerwca

Spiraea japonica - Tawuła japońska - Spierstruik

do połowy września; nasadzenia pojedyncze, w monotematycznej grupie, w kompozycji z innymi wieloletnimi, albo tworzenie nieformalnego żywopłotu; wybór kolorystyczny pośród odmian jednobarwnych i dwubarwnych - wiele zalet, które zdecydowanie zachęcają, by ogrodową przestrzeń wzbogacić

o ten gatunek. Tawuła japońska, świetnie odnajdzie się w każdym przydomowym ogrodzie, w kompleksach zieleni miejskiej, w ogrodach japońskich; tam, gdzie jasna miejscówka, przepuszczalne zasobne podłoże ze stałym średnim stopniem wilgotności. Egzemplarze prędzej poradzą sobie z czasową suszą, niż gdy w glebie będzie nadmiar wody. Gatunek osiąga do metra wysokości, odmiany pomiędzy 0.7 do 1.2 metra. Gdy przycinamy krzewy w odpowiednim terminie, ich pokrój jest zwarty (0.5 do 0.9 metra) i nie będzie w sezonie szpecących zasychających 'patyków' w szczytowych częściach sztywnych wzniesionych pędów. Cięcie odmładzające przeprowadzamy od końca lutego do 20 marca w bezmroźny bezdeszczowy dzień. Tniemy 'fryzurkę' rozsądnie, to jest 1/2 długości pędów, (w zależności od odmiany, będzie to 0.25 do 0.6 metra). Zabieg ten przełoży się na zwarty pokrój i obfite kwitnienie w sezonie. Drugie kosmetyczne 'ciachnięcie' warto przeprowadzić, gdy minie największa fala kwietnego piękna; wówczas oswobadzając pędy z przekwitniętych kwiatostanów, skracamy pędy o 1/3, (albo robimy to regularnie w ciągu całego lata). Wówczas krzewy 'nie wyłysieją' w szczytowych częściach pędów (brak 'patyków'), za to zachowają więcej substancji odżywczych, dzięki czemu do późnej jesieni będą dłużej rozwijały pojedyncze kolorowe ozdoby.

Spiraea japonica - Tawuła japońska - Spierstruik
'Genpei'

Rośliny te są odporne na miejskie zanieczyszczenia oraz całkiem nieźle znoszą zimowe temperatury. Na północnym wschodzie oraz na południu kraju, gdy krzewy 'zgubią' jesienią liście, wskazane, aby podsypać je dodatkowymi kopczykami ziemi, albo do obłożenia wykorzystać stoisz, bądź sosnowe szyszki. Kopczyki (kołderkę), z początkiem kwietnia bez trudu będzie można rozsunąć. Wczesną wiosną ściółkowanie, (odpada odchwaszczanie, zmniejsza się wyparowywanie wody). Ściółka miks, która zapewni 'spowolnioną' dostawę substancji odżywczych i wspomaganie zakwaszania gleby - czyli: wysuszona kora sosnowa, wyschnięte igliwie, zebrane wiosną liście bukowe, przekompostowane trociny, fusy z kawy.
Gleby średnio żyzne i słabsze wymagają większych nakładów pracy pod kątem wzbogacania w substancje odżywcze, (kompost, nawozy wieloskładnikowe). Przez wiosnę i lato nawozi się wieloskładnikowymi nawozami, ale niewielką dawką. Latem, nie zaszkodzi, jak przy podlewaniu innych roślin i ten krzew dostanie co nieco z rozcieńczonych z wodą gnojówek (żywokost, pokrzywy, czosnek). Jesienią, warto krzew obkopać kompostem, albo przekompostowanym obornikiem.

Latem, w czasie upałów i w bezśnieżne zimy częstsze wędrówki z konewką. W 'gorące' miesiące, podlewamy z rana, albo pod wieczór, zimą w godzinach południowych w bezmroźny dzień. Woda zawsze powinna być w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin. Gleby lekko kwaśne, umiarkowanie wilgotne i próchnicznych, zasobne w substancje odżywcze). Klucz do sukcesu w uprawie: DRENAŻ! Gleby 'zbite', zalewowe - rośliny będą wegetowały, słabe kwitnienie, albo szybko wypadają.

Spiraea japonica - Tawuła japońska - Spierstruik
'Double Play'® Big Bang™'

Tawuła japońska, zużywa bardzo wiele energii na tworzenie nasion, a na 'nasze potrzeby', jeśli chcemy pozyskać z nich młodziki, wystarczy na krzewie pozostawić jeden, góra dwa, z przekwitających kwiatostanów. Nasiona zebrane w bezdeszczowy wrześniowy dzień, wysiewamy do doniczki, (podłoże przepuszczalne, jego stała umiarkowana wilgotność); przez pierwszą zimę maluchy doglądamy w jasnym nieogrzewanym pomieszczeniu, gdzie temperatura powyżej 6°C. Inne możliwości pozyskania nowych egzemplarzy z rośliny macierzystej, to pobranie i ukorzenienie sadzonek półzdrewniałych, albo najprościej przez odkłady (wiosną, najniżej rosnący pęd, bez 'kwietnej' części, do połowy obsypujemy ziemią, następnej wiosny oddzielamy od rośliny macierzystej i 'mamy' kolejną tawułę, którą możemy ulokować w innym ogrodowym zakątku, albo podarować ją osobie, która docenia tak piękne rośliny ozdobne.

U gatunku, liście jednobarwne zielone, jajowate, ostro zakończone, dość duże, piłkowane. U odmian mogą być mniejsze , bąrdziej okrągławe, soczyście zielone, bądź ciemno zielone, czy żółte; u niektórych kultywarów najmłodsze kontrastowo barwą różnią się ze dojrzałymi, (na przykład odmiana 'Double Play'® Big Bang™'). Kwiaty, u gatunku są drobne, różowe o długich pręcikach, zebrane w niezbyt zwarte baldachogrona. U odmian w tym temacie prawdziwy rock n roll. Kwiatostany niewielkie luźne, bądź okazałe zwarte; białe i w każdym z możliwych odcieni różu, są także bardzo atrakcyjne odmiany dwubarwne, na przykład 'Genpei'.

Tawuła japońska, posiada wysoką wartość zdobniczą. Może być prowadzona w ogrodzie, a także na większym tarasie, czy podwórzu w donicy. Wówczas pojemnik o odpowiedniej wielkości, dostosowany do pozostania na zewnątrz zimą. Pojemnik z odpływem, aby nie zastawał nadmiar deszczówki. Wymiana podłoża może mieć miejsce co dwa lata. Przy tej technice uprawy, musimy zachować większą czujność jeśli chodzi o pilnowanie utrzymania w miarę stałego średniego stopnia wilgotności podłoża.