Naparstnica purpurowa, to roślina, która kwitnąc będzie 'widoczna' w ogrodowej przestrzeni. Nasadzenia w grupie jednobarwnej, bądź w miksie (biel, kremowy, purpurowy, różowy z kontrastującymi cętkami w gardzieli), to inwestycja w piękną kwietną odsłonę. Owady postrzegają kropki i plamy naparstnic

Digitalis purpurea - Naparstnica purpurowa - Vingerhoedskruid

w ultrafiolecie, są one dla nich jak lądowisko dla samolotów, wskazujące przyjazne miejsce ze smacznym jedzeniem. Nic więc dziwnego w tym, że to nektarowe ulubienice trzmieli.

Naparstnice to rośliny dwuletnie, kwitną dopiero w drugim roku. Po zakończeniu kwitnienia we wrześniu, można je przyciąć, co przełoży się na nieporównywalnie słabsze kwitnienie

w roku trzecim. Dlatego warto w każdym we wrześniu w słoneczny dzień zebrać suche nasiona, przechować i wysiać w następnym roku na przełomie maja i czerwca. Zebrane nasiona można wykorzystywać w kolejnych trzech, czterech latach. Po dwóch, trzech tygodniach od wschodów, tworzymy rozstawę, gdzie przepikowane młodziki w odległości 30x30 centymetrów.

W pierwszych miesiącach każda z roślin wytworzy różyczkę liści odziomkowych. Kształt liścia jajowato lancetowaty, górna powierzchnia jest zielona a dolna szarawozielona. W drugim roku uprawy roślina wytwarza skrętolegle ulistnione łodygi, u których w górnych częściach wyrastają kwiaty tworząc jednostronne grona. Kwitnienie rozpoczyna się w połowie czerwca i trwa do połowy sierpnia, z pojedynczymi akcentami nawet do połowy września. Pozostawione przekwitnięte kwiatostany, to możliwość samo wysiewu. Nie będzie to jednak takie bogactwo i zwarta grupa, jak wtedy, gdy pikujemy planowo. Dlatego, w sezonie warto na nasiona pozostawić jeden,czy dwa przekwitające egzemplarze, a pozostałym nisko przy różyczkach przycinać łodygi, gdy już nie ma ozdób. W ten sposób sztuki z jeszcze nierozkwitniętymi kwiatami, nie będą musiały konkurować w egzemplarzami, które miałby przygotowywać się do zawiązywania nasion. Nie ma co plewić listnych kęp z samosiewu, ale sadzonki z naszego wysiewu warto ulokować na takim kawałku ogrodowej ziemi, gdzie w ostatnich latach nie rosły naparstnice. To rośliny bardzo wytrzymałe na mrozy, na susze, utrzymają się w 'różnych' glebach; jednak nam chodzi o ich walory zdobnicze, dlatego nie powinny wegetować i walczyć o przetrwanie.

Digitalis purpurea - Naparstnica purpurowa - Vingerhoedskruid

Niekłopotliwa uprawa, jeśli od samego początku będziemy liczyli się z potrzebami tych roślin. Naparstnice odwdzięczą się nam na wysokości 1 do 1.5 metra ładnym pokrojem i obfitym kwitnieniem. Warto zapewnić im przynajmniej średnio żyzne przepuszczalne podłoże, (piaszczysto gliniaste), gdzie stopień wilgotności stały umiarkowany. Odczyn pH gleby neutralny w kierunku lekko zakwaszonego. Ekspozycja słoneczna, ale nie tam, gdzie latem najostrzej operujące promienie słoneczne (zbyt silne słońce, zbyt duże zacienienie - słabe kwitnienie, albo jego zahamowanie).
Upalne lato, bezśnieżna zima - trzeba dodatkowo podlewać. Latem, rano, albo pod wieczór; zimą w bezmroźny dzień w godzinach południowych. Przy średnio żyznej glebie, wystarczy 'dokarmiać' roślinę raz w miesiącu, (pierwszy rok do końca sierpnia, rok drugi od kwietnia do zakończenia kwitnienia), nawozem wieloskładnikowym do roślin ogrodowych kwitnących, (ilość, według wskazówek na etykiecie). W miejsce nawozu, możemy po prostu zastosować naturalne rozcieńczone z wodą gnojówki (z żywokostu, pokrzyw, czosnku),albo przekopać pobliże naparstnic ziemią przemieszaną z kompostem. Więcej informacji na temat naturalnych metod nawożenia roślin ogrodowych - tutaj.

I tak od XVI wieku, w ogrodzie w stylu wiejskim, angielskim, na kwietnej łączce, na rabacie z innymi dwuletnimi/bylinami, jako dzikus na reglu dolnym w górach, czy w wazonie jako kwiat cięty - wszędzie tam jest dobre miejsce dla pełnych naturalności i wdzięku naparstnic purpurowych. Przy tworzeniu struktury, gdzie różne gatunki roślin, zwróćmy uwagę na wybranie tych z 'podobnymi potrzebami', (warunki glebowe, ekspozycja) i sadźmy je tak, aby miały zapewnioną odpowiednią przestrzeń do rozwoju, a nie były zagłuszane przez bardziej ekspansywne.