Sosna wejmutka, sosna amerykańska - to kolejna z atrakcyjnych odsłon rodziny sosnowatych. Gatunek, przy optymalnych uwarunkowaniach, posiada dość szybkie tempo wzrostu, gdzie na naszej szerokości geograficznej docelowa wysokość, to 14 do 24 metrów.
 |
| Pinus strobus - Sosna wejmutka - Weymouthden 'Radiata' |
Czyli drzewo iglaste polecane do dużych ogrodów, parków i kompleksów zieleni miejskiej. W temacie odmian, będzie większy wybór miejscówek, ponieważ część z nich to odmiany karłowe, niektóre z roślin, posiadają pokrój krzewiasty. Więc odpowiednio zagospodarowane mogą wypełnić zieloną przestrzeń
niewielkich, a nawet małych przydomowych ogrodów. Niektóre z odmian, nadają się do prowadzenia w formie niwaki, albo bonsai (pod dachem). Sosna wejmutka, należy do grupy drzew długowiecznych, sadząc ją możemy to iglaste piękno pozostawić wielu kolejnym pokoleniom.Przykłady atrakcyjnych odmian:
* Sosna wejmutka 'Krügers lilliput', kulisty karłowy pokrój. Niewielkie roczne przyrosty, przez 10 lat osiąga 0.7 m wysokości, (gdzie docelowa 1.2 do 1.5 metra). Igły szaro-niebiesko-srebrzyste. Odmiana nie toleruje przesuszeń, za to lubi gdy pH gleby w kierunku zakwaszonego, więc optymalna miejscówka, gdzie wrzosowate.
* Sosna wejmutka 'Pendula', bardzo widowiskowa odsłona. Sosna płacząca, która nie utrzymuje pionowego przewodnika. Ściele się po ziemi, zaś podwiązana, (co wskazane), przybiera najatrakcyjniejszy pokrój. Wysokość podpory, co równoznaczne z wysokością iglaka, według naszych upodobań, (do 10 metrów). Dość długie szaroniebieskie igły.
* Sosna wejmutka 'Radiata', (na zdjęciach). O zwartym karłowym półkolistym pokroju. Niespiesznie przybiera na wysokości, gdzie ta docelowa do 1.8 metra. Igły zielono-niebiesko-srebrzyste. Odmiana dość dobrze znosząca czasowe przesuszenia, dlatego nadaje się do ogrodu skalnego.
 |
| Pinus strobus - Sosna wejmutka - Weymouthden 'Radiata' |
* Sosna wejmutka 'Torulosa', średniej wielkości drzewko, docelowo 8 metrów wysokości. Pokrój maluchów zwarty, u dorosłych egzemplarzy większy luz. Korona szeroko stożkowata. Zielone igły mają na spodzie dwa białe paski, które na skutek skrętów są dobrze widoczne i nadają drzewu wygląd rośliny dwubarwnej.
U gatunku, igły zebrane po pięć na krótkopędzie, niebieskozielone, długości od 6 do 10 centymetrów, szerokości do 1 milimetra, giętkie i cienkie, z opadającą pochewką liściową. Proces wypadania starych igieł (dwu-, trzyletnich) z rozwojem młodych, jest płynny. Co sprawia, że roślina przez cały rok zachowuje dekoracyjną zieloną/niebieskawozieloną listną szatę. Kora, spękana, ciemnoszara, z wiekiem grubieje i ciemnieje. Szyszki męskie walcowate, żółte, niewielkie. Wyrastają w grupach u nasady młodych pędów, najczęściej na starszych,
dolnych gałęziach. Szyszki żeńskie wyrastają na szczytach pędów, w
górnej części korony, są sztywne i zaokrąglone.Początkowo zielone, z czasem brązowieją zwieszając się; dość okazałe, do dwudziestu centymetrów długości. Jak u wszystkich sosnowatych, drewno lekkie, miękkie. W tym przypadku koloru kremowożółtego. Drewno jest łatwe w obróbce i niepaczące się. Z tych walorów korzystały i korzystają: przemysł meblarki, przemysł papierniczy, biznesy zajmujące się tworzeniem drewnianych opakowań (na przykład, skrzynki, pudełka, ramy).
Młode sosnowe pędy, które wykorzystywane są jako surowiec zielarski. Z
pędów i igliwia otrzymuje się olejek sosnowy. Ten olejek eteryczny,
działa przeciwbakteryjnie i wykrztuśnie, w niewielkim stopniu również
moczopędnie. W czasie słonecznych dni warto spacerować w otoczeniu tych
drzew, przytulać się do nich. Charakterystyczny sosnowy zapach,
korzystnie wpłynie na nasze samopoczucie i udrożni drogi oddechowe,
(sylwoterpaia +aromaterapia).
 |
| Pinus strobus - Sosna wejmutka - Weymouthden 'Radiata' |
Sosna wejmutka, toleruje
różne gleby: piaszczyste, gliniaste, także podłoże zawierające łupki i
granit, występuje także na torfowiskach. Może rosnąć na glebach o pH od 4
do 7, ale preferuje 4,5–6 pH. Dorosłe egzemplarze, są odporne na mrozy i dobrze znoszą susze, ale jako gatunek światłożądny źle znoszą zacienienie, (maluchy, tylko do jakiegoś czasu tolerują miejscówkę w półcieniu). Młode egzemplarze należy przed nadejściem trudnych zimowych warunków podsypać dodatkowych 10 - 15 centymetrowym kopczykiem ziemi i osłonić drobno oczkowaną siatką, (zostanie zachowana wentylacja powietrza, a jednocześnie zapewniona ochrona przed przemarzaniem młodych pędów). Podobnie, jeśli chodzi o niski stopień wilgotności podłoża dla młodych sadzonek, to nie jest dobre -
wesprzemy je w zahartowaniu latem podlewając rano, albo pod wieczór, zimą w
bezmroźny dzień w godzinach południowych, (woda zawsze powinna posiadać
zbliżoną temperaturę do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin).
Zalecane ściółkowanie, (zmniejszy się wyparowywanie wody, 'odpada' odchwaszczanie, a zimą starsze egzemplarze mają 'kołderkę' w czasie mroźnych bezśnieżnych dni). Oczywiście witalny koloryt igieł i zdrowszy pokrój drzewa te zachowają, gdy w sezonie dokarmiane specjalistycznym nawozem przeznaczonym dla roślin iglastych. Pod koniec marca dawka wieloskładnikowego, a na początku jesieni takiego, który w swoim składzie nie zawiera azotu, (dozujemy według wskazówek na etykiecie). Można także korzystać z naturalnego dobra - obkopywać kompostem, przekompostowanym krowiakiem, czy podlewać latem rozcieńczonymi z wodą gnojówkami (żywokost, pokrzywy, czosnek).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz