Dąb czerwony, jako dorosły egzemplarz, nie ustępuje swoimi rozmiarami innym gatunkom z tego rodzaju. Przy optymalnych warunkach uprawy, osiąga wysokość nawet do 25 metrów(!), przy wysokim tempie wzrostu. Duże przydomowe ogrody, parki, zadrzewienia krajobrazowe, tereny przeznaczone na rekultywację, zieleń publiczna, drzewo alejowe uliczne, drzewo alejowe parkowe - wszędzie tam, możne znaleźć się miejsce dla tego pięknego, dostojnego drzewa.
 |
| Quercus rubra - Dąb czerwony - Amerikaanse eik |
Na zdjęciach, dopiero przedsmak tej potęgi i długowieczności. Jednak i młode drzewko jesienią emanuję energią soczystego koloru. Liście wkrótce opadną, a roślina wejdzie w stan spoczynku. Na przyszła wiosnę, z listnych pąków zaczną rozwijać się duże liście (do 25 centymetrów długości); u podstawy szeroko klinowate, z obu stron po cztery pary prawie równoległych do siebie klap bocznych, grubo ząbkowanych, ostro zakończonych; z wierzchu ciemnozielone, od spodu jasnozielone, jesienią jaskrawoczerwone. U odmiany 'Aurea', w sezonie liście intensywnie żółte, w październiku zaczynają
widowiskowo przebarwiać się na pomarańczowo.Okres kwitnienia drzewa rozpoczyna się w maju i trwa do czerwca. Kwiaty męskie są zebrane w kotki, kwiaty żeńskie wyrastają pojedynczo. Kwitnie pod koniec maja. Roślina jednopienna, wiatropylna. O ile w prywatnych ogrodach, w temacie zagęszczenia roślin, 'trzymamy rękę na pulsie', to jeśli o tereny parków krajobrazowych, należy 'mieć oko' na dąb czerwony, aby nie rozsiał się 'na bogato'. Wówczas mógłby stać się rośliną inwazyjną, a wiedząc o jego 'gabarytach', opłakane warunki bytowe dla pomniejszych plantów. Żołędzie szerokojajowate, czerwonobrązowe, błyszczące, z widocznymi podłużnymi paskami, u podstawy płaskie. Miseczki żołędzi w pierwszym roku są wielkości ziaren grochu. Żołędzie dojrzewają dopiero na drugą jesień.W ogrodzie jako soliter, na wyeksponowanym miejscu, albo jako 'tło' dla innych niższych roślin. Drzewo ekspansywnie się rozrasta, dlatego nie sprawdzi się w małych ogrodach. Drewno dębu czerwonego wykorzystywane jest w meblarstwie. Jest 'niekłopotliwe' w stolarskiej obróbce. Barwa: twardziel brunatnawa z czerwonym połyskiem, biel żółtawo-biała.
 |
| Quercus rubra - Dąb czerwony - Amerikaanse eik |
Dąb czerwony, uprawa. To drzewo liściaste, ma nieduże wymagania uprawowe, o wiele mniejsze niż inne gatunki dębów. Bardzo dobrze rośnie zarówno na stanowisku słonecznym, jak i w pół cieniu. Może także rosnąć w cieniu, ale nie będzie już tak wysoki i oczywiście nie wytworzy tak rozłożystej, zwartej korony, jak te, które pozyskują wystarczającą/odpowiednią ilość dziennego światła.
Dorosły egzemplarz, odporny na wysokie temperatury 'na minusie' i na miejskie zanieczyszczenia. (Młode sadzonki przed zimą warto podsypać niezbyt wysokim kopczykiem ziemi). Wykazuje
duże zdolności adaptacyjne. W naturze występuje na glebach żyznych, o stałym umiarkowanym stopniu wilgotności; w naszym
ogrodzie może również wrastać na glebach z niskim poziomem wilgotności, gdzie ekspozycja słoneczna,
(ale wówczas przez sezon, dwa - 'młodziki' należy wspierać dodatkowymi
dostawami wody, w czasie upałów rano, albo pod wieczór, przy
bezśnieżnych zimach w bezmroźny dzień w godzinach południowych; woda
zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin).
Gdy w drugiej połowie jesieni liście opadną, należy je zgrabić i uprzątnąć, (nie wrzucamy ich do kompostownika, ponieważ zawierają garbniki, które bardzo mocno zakwaszą kompost - a tylko niewielka ilość roślin 'lubi' aż tak kwaśne 'dokarmiacze'). Wczesną wiosną, aby wspomóc witalny rozwój drzewka, można, obkopać okrąg jego korony kilkunastoma niezbyt głębokimi dołkami i wypełnić je kompostem przemieszanym ze świeżą, niewyjałowioną ziemią.
 |
| Quercus rubra - Dąb czerwony - Amerikaanse eik |
 |
| Quercus rubra - Dąb czerwony - Amerikaanse eik |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Quercus_rubra
https://pl.wikipedia.org/wiki/D%C4%85b_czerwony
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amerikaanse_eik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz