Szeflera parasolowata, przy drzewkowatej i najwytworniejszej, to trzeci z najpopularniejszych gatunków rodzaju, które można prowadzić w uprawie pojemnikowej. W naturalnych warunkach w północnej części kontynentu australijskiego, szeflera promieniolistna, to wiecznie zielone, szybko rosnące, nisko rozgałęziające się drzewo osiągające do 16 m wysokości. Niekiedy rośnie jako epifit na skalach lub na innych drzewach, sięgając ziemi korzeniami powietrznymi. W uprawie zazwyczaj jako krzew, choć oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby roślina została wyprowadzona na formę pienną. Dorosły egzemplarz osiągnąć wówczas może od 1.2 do 3 metrów wysokości, a krzewiący się podobną szerokość.
Australia umbrella tree.eng
Dlaczego szeflera parasolowata? Wystarczy przyjrzeć się układowi, który tworzą pojedyncze liście i wszystko wiadomo. Dłoniasto złożone; są kolory butelkowej zieleni, zaś młodziaki soczyście zielone. Jedna 'parasolka' o średnicy od 40 do 60 centymetrów, złożona z kilku
lub kilkunastu listków o długości do 30 centymetrów. Blaszki liściowe błyszczące, skórzaste, zwieszone. Ta zielona szata, jest całorocznym przybraniem, także zdobi 'na okrągło'.
Kwiatostany nie stanowią dużej wartości zdobniczej, także jeśli pojawią się przy domowej uprawie, warto je od razu usuwać, aby nie wykorzystywały do rozwoju lwiej części witalnych sił plantu.
'Doniczkowiec' nie ma tolerancji dla temperatur poniżej 10°C. I już na samym początku, jeśli chodzi o uprawę tego plantu, warto wspomnieć, że nie toleruje on 'zaskakujących' go zmian temperatury, natężenia światła dziennego. Czyli, ewentualnie, jeśli zdecydujemy się, na przeniesienie go, to na letnisko, gdy temperatura na dworze powyżej 15°C i powrót pod dach, już w połowie sierpnia, wtedy to zaczynają się noce, gdzie temperatura poniżej 15°C. Optymalna przez cały rok to pomiędzy 18, a 24°C.
Miejsce ustawienia donicy tam, gdzie ekspozycja, w tak zwanym 'jasnym cieniu'. Zbyt silne nasłonecznienie, to poparzenia, zbyt ciemno, to nieestetycznie prezentujące się niewielkie i z brakiem pojedynczych listków parasolki.
Ziemia standardowa do roślin uprawianych w domu. Można ją przemieszać z dwiema, trzema garściami humusu i garścią piasku. Na spód warstwa keramzytu, kilka centymetrów. Pojemnik z odpływem ustawiony na podstawce, albo w dekoracyjnej osłonce.
Przesadzamy na wiosnę, gdy wyraźnie stary pojemnik wydaje się być zbyt mały. Co dwa sezony zupełnie wystarczy, choć może się wydać, że plant nam rośnie jak na drożdżach.
Donica z odpływem o numer, góra dwa większa. Gdy będziemy go przesadzali częściej, albo co gorsze do za dużo większego pojemnika, niż roślina tego potrzebuje; wtedy ona przystopuje rozwój
części nadziemnych na korzyść rozrastania bryły korzeniowej (z
czym zupełnie nam nie po drodze).
W sezonie, gdy nie wykonujemy przesadzania, wybierzmy wierzchnia warstwę ziemi i zastąpmy nową, niewyjałowioną. Nawozimy od lutego do końca października, nawozem w granulacie dla roślin domowych, zgodnie z zaleceniami na etykiecie. (Raz w miesiącu wystarczy, przy regularnym rok rocznym przesadzaniu).
Podlewamy według techniki 'na palca'. Przesuszona wierzchnia warstwa, dostarczamy wodę, zawsze w temperaturze zbliżonej do tej jaka panuje w otoczeniu rośliny. Zastałą wodę zlewamy, nigdy nie powinna pozostawać na podstawku, czy w osłonce. Od listopada do połowy lutego, podlewajmy mniej obficie o 1/3, ale nie zmieniamy częstotliwości dostaw, (aby nie dopuścić do przesuszenia korzeni). Warto latem i zimą, (gdy włączone grzejniki), ustawić w pobliżu kilka wypełnionych wodą zwilżaczy. Wyższa wilgotność powietrza w pomieszczeniu, przysłuży się nie tylko roślinie, ale i nam samym.
Jeśli jesteśmy w posiadaniu zraszacza z bardzo drobnymi oczkami, w czasie suszy, czy zimą, gdy w pomieszczeniach suche powietrze, to używajmy go. Te nawilżacze z dużymi otworami, pozostawiłyby brzydkie plamy na liściach, a przecież te zieloności są główną żywą dekoracją. Zraszanie zimą, dopuszcza się, czy szeflera ma dostęp do odpowiedniej ilości dziennego światła. Wiadomo, co by złego wynikło, gdyby miała ciemno i jeszcze zbyt dużo wilgoci w otoczeniu. Profilaktyka, przede wszystkim.
Jeśli nie używamy rozpylacza, a listki są zakurzone,można szeflerę 'wysłać' pod prysznic. Donicę owijamy folią, liście opłukujemy delikatnym natryskiem ('letnia' woda). Następnie odstawiamy roślinę na kilka godzin do ciemnego miejsca. Listki wyschną, zaczną połyskiwać i prezentować się bardziej witalniej. Wówczas przenosimy pojemnik na stałą miejscówkę. Gdy egzemplarz bardzo rozrośnięty i nie nadaje się do takich 'kąpieli', pozostaje nam listek po listku wyczyścić z kurzu, (za każdym razem czysty wilgotny papierowy ręczniczek, którym przeciągamy od wewnętrznej do zewnętrznej strony listka). Także pierwsze godziny po zabiegu roślina powinna pozostać w cieniu, a dopiero gdy 'wyschnie', może wrócić na swoją 'miejscówkę'.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Szeflera_parasolowata
https://en.wikipedia.org/wiki/Schefflera_actinophylla
https://nl.wikipedia.org/wiki/Schefflera
Australia umbrella tree.eng
 |
Schefflera actinophylla - Szeflera parasolowata, s.promieniolistna - Schefflera (soort)
'Amate' |
Dlaczego szeflera parasolowata? Wystarczy przyjrzeć się układowi, który tworzą pojedyncze liście i wszystko wiadomo. Dłoniasto złożone; są kolory butelkowej zieleni, zaś młodziaki soczyście zielone. Jedna 'parasolka' o średnicy od 40 do 60 centymetrów, złożona z kilku
lub kilkunastu listków o długości do 30 centymetrów. Blaszki liściowe błyszczące, skórzaste, zwieszone. Ta zielona szata, jest całorocznym przybraniem, także zdobi 'na okrągło'.
Kwiatostany nie stanowią dużej wartości zdobniczej, także jeśli pojawią się przy domowej uprawie, warto je od razu usuwać, aby nie wykorzystywały do rozwoju lwiej części witalnych sił plantu.
'Doniczkowiec' nie ma tolerancji dla temperatur poniżej 10°C. I już na samym początku, jeśli chodzi o uprawę tego plantu, warto wspomnieć, że nie toleruje on 'zaskakujących' go zmian temperatury, natężenia światła dziennego. Czyli, ewentualnie, jeśli zdecydujemy się, na przeniesienie go, to na letnisko, gdy temperatura na dworze powyżej 15°C i powrót pod dach, już w połowie sierpnia, wtedy to zaczynają się noce, gdzie temperatura poniżej 15°C. Optymalna przez cały rok to pomiędzy 18, a 24°C.
Miejsce ustawienia donicy tam, gdzie ekspozycja, w tak zwanym 'jasnym cieniu'. Zbyt silne nasłonecznienie, to poparzenia, zbyt ciemno, to nieestetycznie prezentujące się niewielkie i z brakiem pojedynczych listków parasolki.
Ziemia standardowa do roślin uprawianych w domu. Można ją przemieszać z dwiema, trzema garściami humusu i garścią piasku. Na spód warstwa keramzytu, kilka centymetrów. Pojemnik z odpływem ustawiony na podstawce, albo w dekoracyjnej osłonce.
Przesadzamy na wiosnę, gdy wyraźnie stary pojemnik wydaje się być zbyt mały. Co dwa sezony zupełnie wystarczy, choć może się wydać, że plant nam rośnie jak na drożdżach.
Donica z odpływem o numer, góra dwa większa. Gdy będziemy go przesadzali częściej, albo co gorsze do za dużo większego pojemnika, niż roślina tego potrzebuje; wtedy ona przystopuje rozwój
 |
Schefflera actinophylla - Szeflera parasolowata, s.promieniolistna
'Amate' |
W sezonie, gdy nie wykonujemy przesadzania, wybierzmy wierzchnia warstwę ziemi i zastąpmy nową, niewyjałowioną. Nawozimy od lutego do końca października, nawozem w granulacie dla roślin domowych, zgodnie z zaleceniami na etykiecie. (Raz w miesiącu wystarczy, przy regularnym rok rocznym przesadzaniu).
Podlewamy według techniki 'na palca'. Przesuszona wierzchnia warstwa, dostarczamy wodę, zawsze w temperaturze zbliżonej do tej jaka panuje w otoczeniu rośliny. Zastałą wodę zlewamy, nigdy nie powinna pozostawać na podstawku, czy w osłonce. Od listopada do połowy lutego, podlewajmy mniej obficie o 1/3, ale nie zmieniamy częstotliwości dostaw, (aby nie dopuścić do przesuszenia korzeni). Warto latem i zimą, (gdy włączone grzejniki), ustawić w pobliżu kilka wypełnionych wodą zwilżaczy. Wyższa wilgotność powietrza w pomieszczeniu, przysłuży się nie tylko roślinie, ale i nam samym.
Jeśli jesteśmy w posiadaniu zraszacza z bardzo drobnymi oczkami, w czasie suszy, czy zimą, gdy w pomieszczeniach suche powietrze, to używajmy go. Te nawilżacze z dużymi otworami, pozostawiłyby brzydkie plamy na liściach, a przecież te zieloności są główną żywą dekoracją. Zraszanie zimą, dopuszcza się, czy szeflera ma dostęp do odpowiedniej ilości dziennego światła. Wiadomo, co by złego wynikło, gdyby miała ciemno i jeszcze zbyt dużo wilgoci w otoczeniu. Profilaktyka, przede wszystkim.
Jeśli nie używamy rozpylacza, a listki są zakurzone,można szeflerę 'wysłać' pod prysznic. Donicę owijamy folią, liście opłukujemy delikatnym natryskiem ('letnia' woda). Następnie odstawiamy roślinę na kilka godzin do ciemnego miejsca. Listki wyschną, zaczną połyskiwać i prezentować się bardziej witalniej. Wówczas przenosimy pojemnik na stałą miejscówkę. Gdy egzemplarz bardzo rozrośnięty i nie nadaje się do takich 'kąpieli', pozostaje nam listek po listku wyczyścić z kurzu, (za każdym razem czysty wilgotny papierowy ręczniczek, którym przeciągamy od wewnętrznej do zewnętrznej strony listka). Także pierwsze godziny po zabiegu roślina powinna pozostać w cieniu, a dopiero gdy 'wyschnie', może wrócić na swoją 'miejscówkę'.
 |
Schefflera actinophylla - Szeflera parasolowata, s.promieniolistna
'Amate' |
 |
Schefflera actinophylla - Szeflera parasolowata, s.promieniolistna
'Amate' |
 |
Schefflera actinophylla - Szeflera parasolowata, s.promieniolistna
'Amate' |
Schefflera arboricola - Szeflera drzewkowata - Vingerboom ( foto)
Schefflera elegantissima, (Dizygotheca e). -Szeflera najwytworniejsza - (False aralia) ( foto )
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Szeflera_parasolowata
https://en.wikipedia.org/wiki/Schefflera_actinophylla
https://nl.wikipedia.org/wiki/Schefflera
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz