Orliczka mieczowata jest kolejną z odsłon ozdobnych, nietuzinkowych paprotek, którymi możemy wzbogacić nasze domowe, restauracyjne, czy biurowe przestrzenie. Elegancki pokrój setek liściastych 'skrzydełek' (gr.petron- skrzydło), wybór pomiędzy spektakularnie prezentującymi odmianami oraz niekłopotliwa ich pielęgnacja - to wszystko sprawia, że coraz więcej osób jest zainteresowanych tymi roślinami.
Sword brake fern.eng
W swoim naturalnym środowisku, paśmie stref tropikalnej i subtropikalnej (w Australii, Polinezji, Azji), osiąga wysokość do 50 centymetrów i czasami nawet podwaja swoją szerokość. W warunkach domowej uprawy, odmiany botaniczne osiągają
do 30 centymetrów wysokości i również podwajają swoją szerokość. U gatunku ząbkowane listki zielone na cienkich ogonkach, zaś u odmian mogą być dwubarwne, bądź wybarwiające się.Ma dwa rodzaje liści: mniejsze są płonne i zwisają łukowato oraz większe tzw. liście zarodnikonośne, które są wysokie, sztywno wzniesione.
Do szczególnie atrakcyjnych odmian tego gatunku należą:
* Orliczka mieczowata 'Evergemiensis', każdy ciemnozielony listek posiada biały pasek.
* Orliczka mieczowata 'Victoriae' , o listkach białych z jasno zielonym obrzeżem.
W temacie pielęgnacji, to w okresie letnim orliczka może być wystawiona do cienistego ogrodowego zakątka. Jest zimozielona, ale nie warto jej zostawiać na mrozie ... nie przetrwa starcia z minusowymi temperaturami. Nieogrzewane pomieszczenie z dostępem do dziennego światła, przy bardziej skąpych dostawach wody - to maksimum możliwości wystawiania się na zimno. Ryzyko straty rośliny, gdy dłużej temperatury poniżej 12°C.
Ekspozycja w tak zwanym 'jasnym cieniu'. Rozproszone światło dzienne, to wymarzone warunki dla wzbogacenia się przez plant o kolejne pięknie wybarwiające się dwubarwne 'skrzydełka'.
Jako podłoże, doskonale sprawdzi się ziemia uniwersalna przemieszana z kilkoma garściami humusu i garścią kamyków. Pojemnik z odpływem, pierwsza warstwa do pięciu centymetrów drenażu.
Dbajmy, aby odczyn pH był delikatnie zakwaszony; bez trudu osiągniemy ten efekt, gdy przy rok rocznym wiosennym przesadzaniu, do mieszanki dodamy garstkę kompostu. Zasilamy nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym dla paprotek, albo dla roślin domowych ozdobnych z liści. Dozujemy według wskazówek na etykiecie, od lutego do listopada.
Paprotka bardzo źle reaguje na nadwyżki wody - wiotkie, a z czasem gnijące liście, to nic zdrowego, ani atrakcyjnego. Sprawdza się metoda 'na palca' - to jest, przesuszona wierzchnia warstwa, nowa dostawa wody. Jeśli zimą, roślina jest w nieogrzewanym pomieszczeniu, nie zmieniamy częstotliwości dostaw wody, ale ograniczamy ją o 1/3. zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny, nie lejemy nią po liściach).
W naturalnych warunkach, gatunek żyje w otoczeniu, gdzie panuje wysoka wilgotność powietrza.
Na spodku możemy ustawić kamyki, a dopiero na nich doniczkę - stamtąd czerpanie wody jest bezpieczne. W żadnym wypadku, nie zostawiajmy wody w osłonce, czy na spodku, gdy pojemnik stoi bezpośrednio na nim. Jeśli jest bardzo upalne lato, albo plant zimuje w ogrzewanym pomieszczeniu, przyda się choć raz w tygodniu zraszanie. Do tego zabiegu używamy zraszacza o bardzo drobnym sitku. To ma być mgiełka, a nie wielkie spadające krople wody, które zasychając wokół doniczkowca będą tworzyły nieestetyczne plamy. Zraszamy rano, albo pod wieczór, ( o tych porach w naturalnym środowisku na roślinach osiada rosa).
Regularnie usuwamy starzejące się, przesuszone części.
Nowe egzemplarze najpraktyczniej jest pozyskać przez podział, którego możemy dokonać w czasie przesadzania do świeżego niewyjałowionego podłoża. Cięcie powinno być wykonane odkażonym narzędziem (czyścimy po każdym cięciu).
Na wzrost roślin rozmnażanych przez zarodniki bardzo długo będziemy czekali, wymogiem przy tym procesie jest wielomiesięczna temperatura powyżej 20°C.
Sword brake fern.eng
 |
|
Pteris ensiformis - Orliczka mieczowata -Zilvervaren
'Evergemiensis' |
W swoim naturalnym środowisku, paśmie stref tropikalnej i subtropikalnej (w Australii, Polinezji, Azji), osiąga wysokość do 50 centymetrów i czasami nawet podwaja swoją szerokość. W warunkach domowej uprawy, odmiany botaniczne osiągają
do 30 centymetrów wysokości i również podwajają swoją szerokość. U gatunku ząbkowane listki zielone na cienkich ogonkach, zaś u odmian mogą być dwubarwne, bądź wybarwiające się.Ma dwa rodzaje liści: mniejsze są płonne i zwisają łukowato oraz większe tzw. liście zarodnikonośne, które są wysokie, sztywno wzniesione.
Do szczególnie atrakcyjnych odmian tego gatunku należą:
* Orliczka mieczowata 'Evergemiensis', każdy ciemnozielony listek posiada biały pasek.
* Orliczka mieczowata 'Victoriae' , o listkach białych z jasno zielonym obrzeżem.
W temacie pielęgnacji, to w okresie letnim orliczka może być wystawiona do cienistego ogrodowego zakątka. Jest zimozielona, ale nie warto jej zostawiać na mrozie ... nie przetrwa starcia z minusowymi temperaturami. Nieogrzewane pomieszczenie z dostępem do dziennego światła, przy bardziej skąpych dostawach wody - to maksimum możliwości wystawiania się na zimno. Ryzyko straty rośliny, gdy dłużej temperatury poniżej 12°C.
Ekspozycja w tak zwanym 'jasnym cieniu'. Rozproszone światło dzienne, to wymarzone warunki dla wzbogacenia się przez plant o kolejne pięknie wybarwiające się dwubarwne 'skrzydełka'.
Jako podłoże, doskonale sprawdzi się ziemia uniwersalna przemieszana z kilkoma garściami humusu i garścią kamyków. Pojemnik z odpływem, pierwsza warstwa do pięciu centymetrów drenażu.
 |
Pteris ensiformis - Orliczka mieczowata -Zilvervaren
'Evergemiensis' |
Dbajmy, aby odczyn pH był delikatnie zakwaszony; bez trudu osiągniemy ten efekt, gdy przy rok rocznym wiosennym przesadzaniu, do mieszanki dodamy garstkę kompostu. Zasilamy nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym dla paprotek, albo dla roślin domowych ozdobnych z liści. Dozujemy według wskazówek na etykiecie, od lutego do listopada.
Paprotka bardzo źle reaguje na nadwyżki wody - wiotkie, a z czasem gnijące liście, to nic zdrowego, ani atrakcyjnego. Sprawdza się metoda 'na palca' - to jest, przesuszona wierzchnia warstwa, nowa dostawa wody. Jeśli zimą, roślina jest w nieogrzewanym pomieszczeniu, nie zmieniamy częstotliwości dostaw wody, ale ograniczamy ją o 1/3. zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny, nie lejemy nią po liściach).
W naturalnych warunkach, gatunek żyje w otoczeniu, gdzie panuje wysoka wilgotność powietrza.
Na spodku możemy ustawić kamyki, a dopiero na nich doniczkę - stamtąd czerpanie wody jest bezpieczne. W żadnym wypadku, nie zostawiajmy wody w osłonce, czy na spodku, gdy pojemnik stoi bezpośrednio na nim. Jeśli jest bardzo upalne lato, albo plant zimuje w ogrzewanym pomieszczeniu, przyda się choć raz w tygodniu zraszanie. Do tego zabiegu używamy zraszacza o bardzo drobnym sitku. To ma być mgiełka, a nie wielkie spadające krople wody, które zasychając wokół doniczkowca będą tworzyły nieestetyczne plamy. Zraszamy rano, albo pod wieczór, ( o tych porach w naturalnym środowisku na roślinach osiada rosa).
Regularnie usuwamy starzejące się, przesuszone części.
Nowe egzemplarze najpraktyczniej jest pozyskać przez podział, którego możemy dokonać w czasie przesadzania do świeżego niewyjałowionego podłoża. Cięcie powinno być wykonane odkażonym narzędziem (czyścimy po każdym cięciu).
Na wzrost roślin rozmnażanych przez zarodniki bardzo długo będziemy czekali, wymogiem przy tym procesie jest wielomiesięczna temperatura powyżej 20°C.
 |
Pteris ensiformis - Orliczka mieczowata -Zilvervaren
'Evergemiensis' |
Pteris cretica - Orliczka kreteńska Lintvaren ( foto )
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Pteris_ensiformis
https://pl.wikipedia.org/wiki/Orliczka_(ro%C5%9Blina)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pteris
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Pteris_ensiformis
https://pl.wikipedia.org/wiki/Orliczka_(ro%C5%9Blina)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pteris
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz