piątek, 19 lipca 2019

Thujopsis dolabrata - Żywotnikowiec japoński - Thujopsis

                                           Żywotnikowiec japoński, to kolejna zimozielona roślina z rodziny cyprysowatych.  Jeśli w ogrodzie posiadamy zaciszny zakątek, gdzie przepuszczalne, średnio żyzne podłoże o umiarkowanym stopniu wilgotności - to będzie wymarzona miejscówka dla tego iglaka. Co prawda, młode sadzonki przed zimą należy dodatkowo zabezpieczyć, ale poza tym, całoroczna żywa dekoracja, przy której zbyt dużo nie trzeba się napracować.


                                                False arborvitae.eng
Thujopsis dolabrata - Żywotnikowiec japoński - Thujopsis


                                         W stanie dzikim, gatunek rośnie na jednej z japońskich wysp. Z innymi cyprysowatymi tworzy tam lasy. Rywalizacja o światło trwa każdego dnia, więc egzemplarze osiągają wysokość nawet 30 metrów. W naszym klimacie, przy wykorzystaniu gatunku, najczęściej
jako soliter w celach zdobniczych, liczmy się z wysokością docelową 10 do 12 metrów i to przy niewielkim rocznym przyroście. Dla wielu ogrodowych przestrzeni takie wymiary, to nadal zbyt dużo, ale nic straconego na rynek trafiają odmiany 'z metra cięte ' (karłowe), które również mogą wprowadzić do naszej zielonej przestrzeni urozmaicenie swymi jaśniejszymi, bądź ciemniejszymi barwami charakterystycznych grubych łuskowatych igieł (złote, pstrokate zielone z żółtymi, jasno zielone).

Rodzaj posiada tylko jeden gatunek, właśnie dzięki odmianom mamy możliwość dopasować do ogrodu, parku, kompleksu miejskiej zieleni te drzewa, które będą miały zapewnioną przestrzeń do życia, będą budowały któreś z wyższych pięter roślinności i zachwycały oryginalnymi pędami.
                                 Przy gatunku, może zaskoczyć w uprawie to, że z czasem przy głównym pniu zaczną wyrastać inne. Iglak o wielu pniach, ale to nie znaczy, że ekspansywny. Przy odmianach, taka specyfikacja nie ma miejsca.


Thujopsis dolabrata - Żywotnikowiec japoński - Thujopsis


                                 Młode sadzonki najkorzystniej sadzić w drugiej połowie wiosny, gdy ziemia nie jest już tak bardzo zimna. Przez pierwsze lato, nie możemy dopuścić do przesuszenia bryły korzeniowej. Raz jeszcze, stopień wilgotności umiarkowany. Od wiosny do późnej jesieni, zalecane ściółkowanie (bardziej równomierna transpiracja). Na zimę, należy pod drzewko położyć grubszą kołderkę - czyli kilkunastocentymetrowy kopczyk ziemi, który wiosną nietrudno będzie rozsunąć. Zaś na część naziemną 'opatulamy' agrowłókniną, bądź drobno oczkowaną siatką (takie materiały zapewnią wentylację powietrza, a ochroną przed zamarzającą śnieżną pluchą, czy przed samym mrozem). O ile, zahartowane egzemplarze poradzą sobie z temperaturami nieco powyżej -20 °C   , to maluchy, bez dodatkowego wspomagania z naszej strony mogą wymarzać już przy - 20°C (USDA6a). Osłonięta miejscówka, przez trzy, cztery lata dodatkowe zimowe okrycia i plant się zaadoptuje do pogodowych uwarunkowań na następne lata.
                               W czasie sezonu wegetacyjnego, zasilamy dwukrotnie. Wykorzystujemy w tym celu nawóz wieloskładnikowy z przeznaczeniem dla iglaków (dostawa wiosenna i jesienna). Z tym, że przy tej drugiej zwróćmy uwagę, aby w składzie nie było azotu. Roślina powinna wejść w stan spoczynku, co dla niej będzie bezpieczniejsze, niż wysokie wyczerpujące obroty, gdzie niesprzyjające warunki atmosferyczne.


Thujopsis dolabrata - Żywotnikowiec japoński - Thujopsis







Thujopsis dolabrata - Żywotnikowiec japoński - Thujopsis







Thujopsis dolabrata - Żywotnikowiec japoński - Thujopsis





Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Thujopsis
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BBywotnikowiec_japo%C5%84ski
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thujopsis

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz