Tojad Carmichael'a, nazywany potocznie (tojadem chińskim), charakteryzuje się intensywnym kwietnym kolorytem, długim okresem kwitnienia, przyjazną naturą dla ogrodowych oblatywaczy oraz niewielkimi nakładami pracy. Jako dzikus zasiedla wschodnią część kontynentu azjatyckiego, jako wieloletnia ozdoba ogrodowa 'udomowiony' w Azji oraz w Europie. Roślina skrywa również ciemne sekrety, każda z jej części jest trującą dla człowieka. W dawnych czasach
Aconitum carmichaelii - Tojad Carmichael'a - Monnikskap |
była używana do strzał, które śmiertelnie raniły wrogów. Toksyna jest tym bardziej niebezpieczna, że zatrucie następuje nie tylko po spożyciu nawet jej niewielkiej ilości, a również po przez zerwanie liści/kwiatostanów bez rękawiczek. Jest tak ponieważ, akanotiny łatwo wchłaniają się przez skórę (!) O tym należy poinformować wszystkich członków rodziny, mieć 'na oku' najmłodszych, przestrzec ich , aby nie zbliżali się do tych kwiatków. Ważne, aby wszystkie prace ogrodowe przy tej bylinie wykonywać w rękawiczkach ochronnych. Ozdoby tojadu Carmichael'a nadają się na kwiat cięty (do bukietów, stroików), więc tutaj również nie zapominamy o założeniu rękawiczek.
Łodygi wzniesione, zwykle nie rozgałęziające się. Przy optymalnych warunkach uprawy, bylina osiąga wysokość pomiędzy 1.2, a 1.4 metra. Ulistnienie skrętoległe. Liście duże, dłoniaste, głęboko podzielone na kilka odcinków, głęboko ząbkowane. Kwiatostan znajdujący się na górnej części łodygi składa się z grona lub kilku gron o fioletowo-granatowej barwie. Kwiaty grzbieciste, o opadającym okwiecie. W intensywnym kolorze kwiat, na który składają się 4 płatki i hełm, pochodzi z przekształconego kielicha. Kwitnienie rozpoczyna się z początkiem sierpnia i trwa z ostatnimi fioletowo-granatowymi akcentami do pierwszych jesiennych przymrozków. (Tojad chiński), podobnie jak większość gatunków tego rodzaju, preferuje miejscówki, gdzie prześwietlone światło dzienne, (idealny do ogrodu leśnego i tam, gdzie latem rzucają cień drzewa,
Aconitum carmichaelii - Tojad Carmichael'a - Monnikskap |
które jesienią 'gubią' liście). W zupełności wystarczą gleby średnio zasobne o stałym średnim stopniu wilgotności. Najprostsze pozyskiwanie młodzików przez podział - w kwietniu, albo pod koniec września. Na metr kwadratowy sadzimy pięć do siedmiu sztuk, wtedy ta bulwiasta bylina stworzy zwarty bogaty pokrój, który już z dużej odległości będzie barwnie odznaczał się pośród innych.
Jesienią, to jest pod koniec października, należy wszystkie pędy przyciąć na 0.15 od ziemi, wygrabiamy liście, odchwaszczamy, obsypujemy niewielką 'kołderką' ziemi (dodatkowe substancje odżywcze, ochrona przed przemarzaniem). Wiosną zasilając inne rośliny, również dokarmiamy tojady. Znakomicie zdadzą egzamin naturalne nawozy, ale można oczywiście posiłkować się tymi, które są dedykowane bylinom kwitnącym (ilość, częstotliwość dostaw - według informacji na etykiecie).
Panuje brak równowagi hydrologicznej w glebie, dlatego podlewając rośliny ozdobne, niech co nieco dostanie się tojadom. Latem podlewamy rano, albo pod wieczór; zimą w bezmroźny dzień w godzinach południowych.
Aconitum carmichaelii - Tojad Carmichael'a - Monnikskap |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz