Vademecum Interesting Plants: Paeonia ludlowii - Piwonia Ludlowa, piwonia tybetańska

Piwonia Ludlowa, nazywana potocznie piwonią tybetańską jest gatunkiem endemicznym, jako 'dzikus' występuje w południowo wschodnim Tybecie, czyli na sporych wysokościach (3000 do 3500 n.p.m.). Porasta tam obrzeża leśnych polan oraz zarośla. Ze względu na swe walory dekoracyjne, ten gatunek peonii został sprowadzony do Europy w latach trzydziestych XX wieku.

Tibetan tree peony.eng

Paeonia ludlowii - Piwonia Ludlowa, piwonia tybetańska - Tibetaanse pioen

O ile w zachodniej części kontynentu jest już dość często spotykanym krzewem ozdobnym w przydomowych ogrodach, to w środkowej i wschodniej, najczęściej pielęgnowany jako roślina kolekcjonerska w ogrodach botanicznych, czy w prywatnych zbiorach.

Przy niewielkich nakładach pracy, możemy w swojej zielonej przestrzeni gościć przez wiele lat rzadko spotykany elegancko prezentujący się krzew liściasty. Przy optymalnych warunkach uprawy, na naszych 'szerokościach', roślina osiąga pomiędzy 2, a 2.5 metra wysokości. Z latami wyprostowane pędy częściowo drewnieją. Jednak listna szata w soczystym kolorycie oraz wiosenne

słoneczne kwitnienie, tworzą spójną bogatą całość. Krzew ten nie wymaga przycinania jako dorosły egzemplarz. W pierwszych dwóch sezonach, zaraz po zakończeniu kwitnienia warto jednak skrócić wszystkie pędy o 1/3 ich długości. Zabieg ten przełoży się w przyszłości na zwiększenie pokroju, a co za tym idzie na większą ilość złotożółtych okazałych ozdób. Po 'ciepłej' zimie kwitnienie rozpoczyna się w drugiej połowie kwietnia i trwa około półtora miesiąca.

Na miejsce przekwitających ozdób zawiązują się nasiona, które zebrane we wrześniu w bezdeszczowy ciepły dzień, mogą stać się bardzo pożądanym materiałem przez zaprzyjaźnionych działkowiczów i innym miłośników pięknych roślin. Wysiew tego dobra zaraz po zbiorze. Podłoże

Paeonia ludlowii - Piwonia Ludlowa, piwonia tybetańska - Tibetaanse pioen

w doniczce z odpływem drożne i zasobne. Zanim zobaczymy wyrastającą z nasionka zieloną 'czuprynkę', minie dużo czasu (do dwóch lat!), ponieważ roślina najpierw musi wytworzyć odpowiedniej długości korzeń. Przez zimę pielęgnujemy takie doniczkowce w nieogrzewanym (spadki temperatury do 6°C), ale doświetlonym pomieszczeniu. Podlewamy, gdy wierzchnia warstwa podłoża jest sucha. Woda nie zastaje w osłonce, czy na spodku i jest w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin.

(Szybszym) drugim sposobem pozyskania młodych egzemplarzy tego gatunku piwonii, jest pobranie sadzonek pędowych. Pędy na sadzonki ścina się pod koniec lipca, z silnych, na wpół zdrewniałych pędów krzewu matecznego. Pamiętajmy aby odjęty pęd miał dwa węzły. Następnie dolną część pędu zanurza się w środku ukorzeniającym i sadzi do doniczki wypełnionej lekkim podłożem z domieszką piasku.

Mamy do czynienia z rośliną, która charakteryzuje się dość wysoką mrozoodpornością, jest to USDA 5b (- 23.3°C do - 26.1°C). Podłoże próchniczne o pH w kierunku delikatnie zakwaszonego. DRENAŻ, słowo klucz jeśli chodzi o witalny rozwój piwonii tybetańskiej. Niezastająca, czyli również niezamarzająca w bryle korzeniowej woda, to brak zagrożeń chorób grzybicznych (szara pleśń, plamistość liści). Podłoże o umiarkowanym stopniu wilgotności.

Paeonia ludlowii - Piwonia Ludlowa, piwonia tybetańska - Tibetaanse pioen

Panuje brak równowagi hydrologicznej, dlatego gdy przez wiele dni latem susza, a zimą bezśnieżne dni, warto w kierunku piwonii Ludlowa przespacerować się z konewką. Latem podlewamy rano, albo pod wieczór (woda+słońce, nie zniszczą liści), a zimą w bezmroźny dzień w godzinach południowych.

Aby uniknąć szybszego wyparowywania wody, a również pozbyć się problemu odchwaszczania, warto zastosować ściółkę. Jak już wiemy, gatunek toleruje podłoże o pH neutralnym w kierunku delikatnie zakwaszonego, więc na ściółkę zdaje egzamin przekompostowana kora drzew iglastych, (optymalna, to chipsy sosnowe). Szyszki, tak jak inne części drzew iglastych zakwaszają glebę, a wiec doskonale nadają się do tworzenia ochronnej warstwy; (rozkładają się dłużej niż kora, czyli mniejszy nakład pracy). Od wiosny do początku listopada usuwamy części postarzałe, przemarznięte, przesuszone; jesienią wygrabiamy spod krzewu liście.

Gleby słabsze należy dodatkowo nawozić, ta roślina 'lubi sobie podjeść'. Doskonale sprawdzą się naturalne metody nawożenia roślin ogrodowych, (za wyjątkiem obornika, który nawet przekompostowany dla tej rośliny będzie zbyt silny). Można również stosować nawozy wieloskładnikowe dedykowane krzewom kwitnącym, (częstotliwość, ilość - według wskazówek na etykiecie).