Jarząb szwedzki, drzewo liściaste. U gatunku dorosły
egzemplarz osiąga wysokość pomiędzy 10, a nawet 18 metrów wysokości,
gdzie dość symetryczna korona to 5 do 8 metrów szerokości. 'Dzikusy' można spotkać w paśmie nadmorskim od Kołobrzegu do Gdańska. Roślina objęta jest na stanowiskach naturalnych w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
Drzewo z powodzeniem wprowadzane do kompleksów zieleni miejskiej, do parków i w większych przydomowych ogrodach.Szczepione na podkładce, niższe z bardziej krzaczastym pokrojem.
Swedish whitebeam.eng
Do ogrodów mniejszych, można pokusić się o zakup niskiej odmiany 'Brouwers' - powolny wzrost, docelowo od 5 do 6 metrów wysokości.
Liście owalne, krótko klapowane, dolna strona szara i filcowata. Jesienią przebarwiają się na słoneczne kolory i opadają. Kwitnienie ma przełomie maja i czerwca, kwiaty białe, roślina miododajna. Na miejsce przekwitających ozdób zawiązują się niewielkie okrągławe
owoce, (wyglądem przypominają te, jakie posiada jarzębina). Dojrzałe są w kolorze ciemno pomarańczowym, utrzymują się do późnej jesieni stanowiąc 'podręczną' stołówkę dla skrzydlatych ogrodowych przyjaciół. Gatunek ludzki, docenia te jadalne części za ich lecznicze właściwości - dżemy, marmolady, soki, nalewki - minimum cukru, maksimum delikatnego wyrafinowanego smaku. Pozytywny wpływ na poprawę pracy nerek, układu pokarmowego i wydalniczego.
Jarząb szwedzki przy uprawie, nie jest drzewem wymagającym wielkich nakładów pracy. Oczywiście, bardzo istotne jest to, aby już na samym początku zapewnić mu warunki zgodne z jego potrzebami. Urośnie ' wszędzie' byle jak, ale my przecież chcemy, aby w naszej zielonej przestrzeni był rośliną witalną o dużych walorach zdobniczych. Zdrowe drzewo, to bogata zwarta korona, pod którą w upalne letnie dni znajdziemy przyjazny cień.
O ile dla młodzika wskazana ekspozycja w tak zwanym jasnym cieniu, (światło dzienne rozproszone), tak dorosły egzemplarz świetnie sobie będzie radził ze słonecznymi kąpielami.
Podłoże przepuszczalne, średnio żyzne o pH w kierunku zasadowego. Jeśli w naszym ogrodzie jest zakwaszona, warto w czasie sadzenia do dołka zetrzeć kilka kawałków kredy, a w kolejnych latach, wiosną wokół linii okręgu korony wykopać kilka niezbyt głębokich dołków i wsypać do nich mieszankę startej kredy, kompostu i świeżej niewyjałowionej ziemi.
Panuje brak równowagi hydrologicznej, także do młodych sadzonek warto przespacerować się z konewką. Latem podlewamy rano, albo pod wieczór; w czasie zimy w bezmroźny dzień w godzinach południowych. Woda zawsze powinna posiadać temperaturę zbliżoną do tej jaka panuje w otoczeniu roślin.
Jarząb szwedzki nie wymaga formowania. Cięcie sanitarne (usuwanie zniszczonych, połamanych, przesuszonych pędów), przeprowadzamy od kwietnia do końca października.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jarz%C4%85b_szwedzki
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zweedse_lijsterbes
https://en.wikipedia.org/wiki/Sorbus_%C3%97_intermedia
Drzewo z powodzeniem wprowadzane do kompleksów zieleni miejskiej, do parków i w większych przydomowych ogrodach.Szczepione na podkładce, niższe z bardziej krzaczastym pokrojem.
Swedish whitebeam.eng
 |
| Sorbus intermedia - Jarząb szwedzki - Zweedse lijsterbes |
Do ogrodów mniejszych, można pokusić się o zakup niskiej odmiany 'Brouwers' - powolny wzrost, docelowo od 5 do 6 metrów wysokości.
Liście owalne, krótko klapowane, dolna strona szara i filcowata. Jesienią przebarwiają się na słoneczne kolory i opadają. Kwitnienie ma przełomie maja i czerwca, kwiaty białe, roślina miododajna. Na miejsce przekwitających ozdób zawiązują się niewielkie okrągławe
owoce, (wyglądem przypominają te, jakie posiada jarzębina). Dojrzałe są w kolorze ciemno pomarańczowym, utrzymują się do późnej jesieni stanowiąc 'podręczną' stołówkę dla skrzydlatych ogrodowych przyjaciół. Gatunek ludzki, docenia te jadalne części za ich lecznicze właściwości - dżemy, marmolady, soki, nalewki - minimum cukru, maksimum delikatnego wyrafinowanego smaku. Pozytywny wpływ na poprawę pracy nerek, układu pokarmowego i wydalniczego.
Jarząb szwedzki przy uprawie, nie jest drzewem wymagającym wielkich nakładów pracy. Oczywiście, bardzo istotne jest to, aby już na samym początku zapewnić mu warunki zgodne z jego potrzebami. Urośnie ' wszędzie' byle jak, ale my przecież chcemy, aby w naszej zielonej przestrzeni był rośliną witalną o dużych walorach zdobniczych. Zdrowe drzewo, to bogata zwarta korona, pod którą w upalne letnie dni znajdziemy przyjazny cień.
O ile dla młodzika wskazana ekspozycja w tak zwanym jasnym cieniu, (światło dzienne rozproszone), tak dorosły egzemplarz świetnie sobie będzie radził ze słonecznymi kąpielami.
Podłoże przepuszczalne, średnio żyzne o pH w kierunku zasadowego. Jeśli w naszym ogrodzie jest zakwaszona, warto w czasie sadzenia do dołka zetrzeć kilka kawałków kredy, a w kolejnych latach, wiosną wokół linii okręgu korony wykopać kilka niezbyt głębokich dołków i wsypać do nich mieszankę startej kredy, kompostu i świeżej niewyjałowionej ziemi.
Panuje brak równowagi hydrologicznej, także do młodych sadzonek warto przespacerować się z konewką. Latem podlewamy rano, albo pod wieczór; w czasie zimy w bezmroźny dzień w godzinach południowych. Woda zawsze powinna posiadać temperaturę zbliżoną do tej jaka panuje w otoczeniu roślin.
Jarząb szwedzki nie wymaga formowania. Cięcie sanitarne (usuwanie zniszczonych, połamanych, przesuszonych pędów), przeprowadzamy od kwietnia do końca października.
 |
| Sorbus intermedia - Jarząb szwedzki - Zweedse lijsterbes |
Sorbus aucuparia - Jarząb pospolity, jarzębina - Wilde lijsterbes ( foto )
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jarz%C4%85b_szwedzki
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zweedse_lijsterbes
https://en.wikipedia.org/wiki/Sorbus_%C3%97_intermedia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz