Szczaw gajowy, może przyjaźnie rozgościć, nie tylko w warzywnych, czy w ziołowych zakątkach. Ze względu na interesujące strukturę i ubarwienie liści, doskonale nadaje się do uprawy jako roślina ozdobna na ogrodowych bylinowych rabatach i do uprawy pojemnikowej.
Rumex.eng
Roślina zadaniowa, zdobi, może być wykorzystywana jako surowiec zielarski, warzywo, które nadaje się do kuchennych rewolucji. I do tego, jest niezbyt wymagająca, jeśli chodzi o uprawę.
Bylina, u której części nadziemne zamierają późną jesienią. Z początkiem kolejnego sezonu wegetacyjnego, należy usunąć częściowo pozostałe, zestarzała fragmenty liści. Zalecane nasadzenie
w grupie, albo jako jedno z niższych pięter rabaty. Kępiasta rozeta liści rozrasta się na około 40 centymetrów, osiągając wysokość do 35. Liście są odziomkowe duże, długoogonkowe, koloru zielonego w okresie owocowania przebarwiają się na bordowo. Blaszka liściowa, całobrzega owalnie lancetowata, z sercowatą nasadą, użyłkowana pierzasto z silnym nerwem głównym. Żyłki nerwowe w kolorze karminowym, które w stronę brzegu liścia łagodnie przechodzą w kolor liścia. Liście łodygowe drobne, strzałkowate, siedzące zmniejszające się w stronę szczytu łodygi kwiatowej, ułożone skrętoległe. Zawierają kwas szczawiowy.
Starsze liście, tracą z czasem atrakcyjne karminowe akcenty, dlatego z początkiem sierpnia, gdy nie zależy nam na tym, aby roślina zawiązała owocki, ścinamy nisko rozetę z wiechami. W niedługim czasie, pojawią się młode pełne kolorów listki.
Pod koniec czerwca rozpoczyna się kwitnienie. Kwiaty, koloru krwistego, drobne, ułożone w wiechę ulistnioną co najwyżej do połowy. Wysokość pędu może wynosić do 70 centymetrów. Od połowy sierpnia na miejscu przekwitniętych ozdób, zaczynają zawiązywać się malutkie graniaste suche owoce.
Do spożycia, nadają się wyłącznie młode listki. Posiadają delikatnie kwaskowy, przyjemny smak. Mogą być stosowane w sałatkach, zupie, sosach, jako dodatek dekoracyjny. Roślina niskokaloryczna, zawiera tłuszcze, białko, węglowodany, błonnik, witaminę A, witaminy z grupy B (B1, B2, B3, B6 i B9), witaminę C i E, do tego dochodzi bogactwo cynku, fosforu, krzemu, magnezu, potasu, sodu, wapnia i żelaza.
Spożywając młode listki, warto w trakcie posiłku także wypić coś, co ochroni naszą błonę jelitową przed szkodliwym działaniem kwasu (może to być, na przykład, maślankę lub zsiadłe mleko).
Widocznym sygnałem, że jest już zbyt późno na wykorzystanie listków do kuchennych działań, będzie moment, gdy z rozety ku niebu zaczną 'wspinać się ' kwietne pędy. Wówczas, w liściach zwiększa się stężenie kwasu szczawiowego, ich spożywanie działa drażniąco na skórę i błony śluzowe.
Ze względu na bogactwo witamin, mikro i makroelementów, roślina ta jest również od dawna wykorzystywana w medycynie naturalnej. Wspomaganie:
* pracy układu krwionośnego (żelazo, potas),
* odpornościowego (witamina C),
* przy leczeniu chorób skórnych (witaminy A i C),
* utrzymanie zdrowych oczu (witamina A),
* przy leczeniu chorób nowotworowym ((flawonoidy i antocyjany),
* przy zmniejszeniu dyskomfortu po ukąszeniu, przy niewielkim skaleczeniu (przykładamy liść).
Optymalne miejsce uprawy, aby w pełni wydobyć walory dekoracyjne i smakowe, to ekspozycja w tak zwanym, jasnym cieniu, gdzie przepuszczalne średnio żyzne podłoże o umiarkowanym stałym stopniu wilgotności. Prędzej tym bylinom zaszkodzi susza, niż chwilowa nadwyżka wody. Dlatego, mając na uwadze funkcje zdobnicze, nasadzenie w pobliżu stawu, oczka wodnego, zaprocentuje bogatym pokrojem szczawiowych kęp.
W czasie suszy, nie zapominamy o dodatkowych dostawach wody. Podlewamy rana, albo pod wieczór. Robiąc to w czasie słonecznych kąpieli, moglibyśmy narazić rośliny na poparzenia.
Gdy używamy listków do celów spożywczych, a gleba mało zasobna, z raz w maju możemy podsypać nawozem do warzyw. Gdy rośliny prowadzone w celach dekoracyjnych, nawozimy także niezbyt często, góra dwa razy w sezonie, nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym do zasilania bylin. W opu przypadkach, gdy wybiją pierwsze listki, możemy bliskości kęp delikatnie obkopać niezbyt głębokimi dołkami i wypełnić je ziemią przemieszaną z kompostem (humusem, krowiakiem).
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Szczaw_gajowy
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedzuring
https://en.wikipedia.org/wiki/Rumex
Rumex.eng
 |
| Rumex sanguineus - Szczaw gajowy - Bonte waterzuring |
Roślina zadaniowa, zdobi, może być wykorzystywana jako surowiec zielarski, warzywo, które nadaje się do kuchennych rewolucji. I do tego, jest niezbyt wymagająca, jeśli chodzi o uprawę.
Bylina, u której części nadziemne zamierają późną jesienią. Z początkiem kolejnego sezonu wegetacyjnego, należy usunąć częściowo pozostałe, zestarzała fragmenty liści. Zalecane nasadzenie
w grupie, albo jako jedno z niższych pięter rabaty. Kępiasta rozeta liści rozrasta się na około 40 centymetrów, osiągając wysokość do 35. Liście są odziomkowe duże, długoogonkowe, koloru zielonego w okresie owocowania przebarwiają się na bordowo. Blaszka liściowa, całobrzega owalnie lancetowata, z sercowatą nasadą, użyłkowana pierzasto z silnym nerwem głównym. Żyłki nerwowe w kolorze karminowym, które w stronę brzegu liścia łagodnie przechodzą w kolor liścia. Liście łodygowe drobne, strzałkowate, siedzące zmniejszające się w stronę szczytu łodygi kwiatowej, ułożone skrętoległe. Zawierają kwas szczawiowy.
Starsze liście, tracą z czasem atrakcyjne karminowe akcenty, dlatego z początkiem sierpnia, gdy nie zależy nam na tym, aby roślina zawiązała owocki, ścinamy nisko rozetę z wiechami. W niedługim czasie, pojawią się młode pełne kolorów listki.
Pod koniec czerwca rozpoczyna się kwitnienie. Kwiaty, koloru krwistego, drobne, ułożone w wiechę ulistnioną co najwyżej do połowy. Wysokość pędu może wynosić do 70 centymetrów. Od połowy sierpnia na miejscu przekwitniętych ozdób, zaczynają zawiązywać się malutkie graniaste suche owoce.
Do spożycia, nadają się wyłącznie młode listki. Posiadają delikatnie kwaskowy, przyjemny smak. Mogą być stosowane w sałatkach, zupie, sosach, jako dodatek dekoracyjny. Roślina niskokaloryczna, zawiera tłuszcze, białko, węglowodany, błonnik, witaminę A, witaminy z grupy B (B1, B2, B3, B6 i B9), witaminę C i E, do tego dochodzi bogactwo cynku, fosforu, krzemu, magnezu, potasu, sodu, wapnia i żelaza.
Spożywając młode listki, warto w trakcie posiłku także wypić coś, co ochroni naszą błonę jelitową przed szkodliwym działaniem kwasu (może to być, na przykład, maślankę lub zsiadłe mleko).
 |
| Rumex sanguineus - Szczaw gajowy - Bonte waterzuring |
Widocznym sygnałem, że jest już zbyt późno na wykorzystanie listków do kuchennych działań, będzie moment, gdy z rozety ku niebu zaczną 'wspinać się ' kwietne pędy. Wówczas, w liściach zwiększa się stężenie kwasu szczawiowego, ich spożywanie działa drażniąco na skórę i błony śluzowe.
Ze względu na bogactwo witamin, mikro i makroelementów, roślina ta jest również od dawna wykorzystywana w medycynie naturalnej. Wspomaganie:
* pracy układu krwionośnego (żelazo, potas),
* odpornościowego (witamina C),
* przy leczeniu chorób skórnych (witaminy A i C),
* utrzymanie zdrowych oczu (witamina A),
* przy leczeniu chorób nowotworowym ((flawonoidy i antocyjany),
* przy zmniejszeniu dyskomfortu po ukąszeniu, przy niewielkim skaleczeniu (przykładamy liść).
Optymalne miejsce uprawy, aby w pełni wydobyć walory dekoracyjne i smakowe, to ekspozycja w tak zwanym, jasnym cieniu, gdzie przepuszczalne średnio żyzne podłoże o umiarkowanym stałym stopniu wilgotności. Prędzej tym bylinom zaszkodzi susza, niż chwilowa nadwyżka wody. Dlatego, mając na uwadze funkcje zdobnicze, nasadzenie w pobliżu stawu, oczka wodnego, zaprocentuje bogatym pokrojem szczawiowych kęp.
W czasie suszy, nie zapominamy o dodatkowych dostawach wody. Podlewamy rana, albo pod wieczór. Robiąc to w czasie słonecznych kąpieli, moglibyśmy narazić rośliny na poparzenia.
Gdy używamy listków do celów spożywczych, a gleba mało zasobna, z raz w maju możemy podsypać nawozem do warzyw. Gdy rośliny prowadzone w celach dekoracyjnych, nawozimy także niezbyt często, góra dwa razy w sezonie, nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym do zasilania bylin. W opu przypadkach, gdy wybiją pierwsze listki, możemy bliskości kęp delikatnie obkopać niezbyt głębokimi dołkami i wypełnić je ziemią przemieszaną z kompostem (humusem, krowiakiem).
 |
| Rumex sanguineus - Szczaw gajowy - Bonte waterzuring |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Szczaw_gajowy
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedzuring
https://en.wikipedia.org/wiki/Rumex
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz