Głóg Lavallego, to nie lada gratka, nie tylko dla ogrodniczych kolekcjonerów. Drzewo z parasolowatą koroną, bądź rzadziej krzew, jest wynikiem połączenia dwóch gatunków głogu: C. mexicana x C. calpodendron. Choć jest to roślina o niewielkich wymaganiach pielęgnacyjnych, nadal niezbyt często spotykana na naszej szerokości geograficznej.
Lavallée's hawthorn
A jest kilka mocnych argumentów za tym, aby jego populacja stała się liczniejszą. Wiosną, zebrane w podbaldachy kwiaty, jasnym delikatnym kolorem bogato obsypują drzewko, plus okrągławe żółtawe, bądź (rzadziej),w wyrazistej czerwieni owoce, które zdobią efektownie do późnej jesieni. Lancetowate, ząbkowane liście, są pełne głębokiej zieleni; przed nadejściem zimy subtelnie
przebarwiają się w odcieniach pomarańczy, brązów i żółtego, po czym opadają (warto zauważyć, że znacząco się różnią kształtem, od powszechnie znanych gatunków, np od głogu jednoszyjkowego).
Faktem jest, że jeśli ta roślina jest zapraszana do przestrzeni ogrodowych, to najczęściej dzieje się to w ciepłych strefach klimatycznych. Jednak i u nas uprawa tej hybrydy jest możliwa - należy tylko szczególniej zadbać o przygotowanie młodych egzemplarzy do przejścia zimy. Starsze, zahartowane doskonale będą sobie radziły same.
Głóg ten, jest odporny na czasowe susze, a także na miejskie zanieczyszczenia i w porównaniu z pozostałymi hybrydami, charakteryzuje się znaczącą odpornością na mróz.
W naszej strefie klimatycznej, poza zimowym opatulaniem młodziaków, powinniśmy przy ich sadzeniu uwzględnić, że miejscówka, gdzie gleba posiada wysoki stopień wilgotności, nie będzie właściwą; podobnie tam, gdzie spływa i zastaje deszczówka.
Więc, stanowisko na glebie przepuszczalnej, średnio żyznej, o umiarkowanym stopniu wilgotności. Ekspozycja słoneczna, jak najbardziej preferowana wystawa południowa. Przy czasowych suszach, głóg poradzi sobie tam doskonale. Oczywiście, jeśli chcemy, aby zawiązujące się żółte owoce, zdobiły dłużej intensywnym kolorem, powinniśmy roślinę podlać.
Podobnie w temacie nawożenia. Bez niego, głóg będzie rósł na miarę warunków, w jakich przyszło mu być; gdy jednak wiosną, obkopiemy krowiakiem (czy suchym, albo w granulacie kompostem), okręg wokół korony drzewka, roślina odwdzięczy się nam bogatym kwitnieniem i co za tym idzie, efektownym owocowaniem.
Roślina w formie piennej, osiąga wysokość do 4 metrów; pierwsze lata są bardziej dynamiczne - przyrost roczny, nawet do 40 centymetrów . W rzadziej spotykanej, krzewiastej formie, wysokości, to 2.5 metra i podoba szerokość.
W naszej zielonej przestrzeni z głogu Lavallego możemy utworzyć:
* w formie krzewiastej jako nieformalny żywopłot, którym wyznaczymy granicę pomiędzy ogrodem, a ulicą;
* jako drzewo soliter, posadzić go w miejscu eksponowanym (jednak osłoniętym od silnych wiatrów);
* w ogrodzie śródziemnomorskim,
* w połączeniu z innymi gatunkami głogu; wówczas, przez drugą połowę lata i przez jesień, bardzo dekoracyjnie będą współgrały ze sobą różne kolory i wielkości głogowych owoców.
Późną jesienią, zgrabiamy liście; obsypujemy wokół pnia niewielki około 15 centymetrowy kopczyk ziemi, a górną część u młodych jedno, dwurocznych egzemplarzy, obwiązujemy siatką o bardzo drobnych oczkach (zapewniona wentylacja powietrza, zabezpieczenie przed zmarzliną i roztapiającą się śnieżną mazią).
Z początkiem wiosny, rozsuwamy kopczyk, ściółkujemy; odejdzie nam odchwaszczanie, a drzewko będzie miało zapewnioną równomierną transpirację szparkową.
Jeśli jest taka potrzeba, wówczas także wykonujemy cięcie pielęgnacyjne łącząc je z formującym. Tniemy dopiero w drugim roku uprawy. Pamiętajmy, przy żywopłocie, roślina będzie przygotowana na coroczne tego rodzaju zabiegi, przy formie piennej, tnijmy mniej i rozważniej.
Podobnie jak i u większości gatunków, tak i w tym wypadku, owoce zasobne w substancje zdrowotne, nadają się do spożycia. Można z nich robić, na przykład: herbatki, soki, nalewki, marmolady. Bogactwo witamin i minerałów stamtąd, korzystnie wpłynie na poprawę naszego samopoczucia, usprawni pracę układów pokarmowego i krwionośnego. Właściwości zdrowotne mają także listki; można je w okresie wczesnego lata zebrać i wykorzystać do robienia wywarów, herbatek.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Crataegus_%C3%97_lavalleei
http://www.vip-colors.com/2017/05/crataegus-monogyna-gog-jednoszyjkowy.html
Lavallée's hawthorn
Crataegus x lavallei - Głóg Lavallego - Meidoorn |
A jest kilka mocnych argumentów za tym, aby jego populacja stała się liczniejszą. Wiosną, zebrane w podbaldachy kwiaty, jasnym delikatnym kolorem bogato obsypują drzewko, plus okrągławe żółtawe, bądź (rzadziej),w wyrazistej czerwieni owoce, które zdobią efektownie do późnej jesieni. Lancetowate, ząbkowane liście, są pełne głębokiej zieleni; przed nadejściem zimy subtelnie
przebarwiają się w odcieniach pomarańczy, brązów i żółtego, po czym opadają (warto zauważyć, że znacząco się różnią kształtem, od powszechnie znanych gatunków, np od głogu jednoszyjkowego).
Faktem jest, że jeśli ta roślina jest zapraszana do przestrzeni ogrodowych, to najczęściej dzieje się to w ciepłych strefach klimatycznych. Jednak i u nas uprawa tej hybrydy jest możliwa - należy tylko szczególniej zadbać o przygotowanie młodych egzemplarzy do przejścia zimy. Starsze, zahartowane doskonale będą sobie radziły same.
Głóg ten, jest odporny na czasowe susze, a także na miejskie zanieczyszczenia i w porównaniu z pozostałymi hybrydami, charakteryzuje się znaczącą odpornością na mróz.
W naszej strefie klimatycznej, poza zimowym opatulaniem młodziaków, powinniśmy przy ich sadzeniu uwzględnić, że miejscówka, gdzie gleba posiada wysoki stopień wilgotności, nie będzie właściwą; podobnie tam, gdzie spływa i zastaje deszczówka.
Więc, stanowisko na glebie przepuszczalnej, średnio żyznej, o umiarkowanym stopniu wilgotności. Ekspozycja słoneczna, jak najbardziej preferowana wystawa południowa. Przy czasowych suszach, głóg poradzi sobie tam doskonale. Oczywiście, jeśli chcemy, aby zawiązujące się żółte owoce, zdobiły dłużej intensywnym kolorem, powinniśmy roślinę podlać.
Podobnie w temacie nawożenia. Bez niego, głóg będzie rósł na miarę warunków, w jakich przyszło mu być; gdy jednak wiosną, obkopiemy krowiakiem (czy suchym, albo w granulacie kompostem), okręg wokół korony drzewka, roślina odwdzięczy się nam bogatym kwitnieniem i co za tym idzie, efektownym owocowaniem.
Crataegus lavallei - Głóg Lavallego - Meidoorn |
Roślina w formie piennej, osiąga wysokość do 4 metrów; pierwsze lata są bardziej dynamiczne - przyrost roczny, nawet do 40 centymetrów . W rzadziej spotykanej, krzewiastej formie, wysokości, to 2.5 metra i podoba szerokość.
W naszej zielonej przestrzeni z głogu Lavallego możemy utworzyć:
* w formie krzewiastej jako nieformalny żywopłot, którym wyznaczymy granicę pomiędzy ogrodem, a ulicą;
* jako drzewo soliter, posadzić go w miejscu eksponowanym (jednak osłoniętym od silnych wiatrów);
* w ogrodzie śródziemnomorskim,
* w połączeniu z innymi gatunkami głogu; wówczas, przez drugą połowę lata i przez jesień, bardzo dekoracyjnie będą współgrały ze sobą różne kolory i wielkości głogowych owoców.
Późną jesienią, zgrabiamy liście; obsypujemy wokół pnia niewielki około 15 centymetrowy kopczyk ziemi, a górną część u młodych jedno, dwurocznych egzemplarzy, obwiązujemy siatką o bardzo drobnych oczkach (zapewniona wentylacja powietrza, zabezpieczenie przed zmarzliną i roztapiającą się śnieżną mazią).
Z początkiem wiosny, rozsuwamy kopczyk, ściółkujemy; odejdzie nam odchwaszczanie, a drzewko będzie miało zapewnioną równomierną transpirację szparkową.
Jeśli jest taka potrzeba, wówczas także wykonujemy cięcie pielęgnacyjne łącząc je z formującym. Tniemy dopiero w drugim roku uprawy. Pamiętajmy, przy żywopłocie, roślina będzie przygotowana na coroczne tego rodzaju zabiegi, przy formie piennej, tnijmy mniej i rozważniej.
Podobnie jak i u większości gatunków, tak i w tym wypadku, owoce zasobne w substancje zdrowotne, nadają się do spożycia. Można z nich robić, na przykład: herbatki, soki, nalewki, marmolady. Bogactwo witamin i minerałów stamtąd, korzystnie wpłynie na poprawę naszego samopoczucia, usprawni pracę układów pokarmowego i krwionośnego. Właściwości zdrowotne mają także listki; można je w okresie wczesnego lata zebrać i wykorzystać do robienia wywarów, herbatek.
Crataegus lavallei - Głóg Lavallego - Meidoorn |
Crataegus lavallei - Głóg Lavallego - Meidoorn |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Crataegus_%C3%97_lavalleei
http://www.vip-colors.com/2017/05/crataegus-monogyna-gog-jednoszyjkowy.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz