Vademecum Interesting Plants: Perovskia atriplicifolia - Perowskia łobodolistna

Perowskia łobodolistna,to półkrzew, który prezentuje się w ogrodowej przestrzeni, dekoracyjnym, bardzo wyrazistym wydaniem. Przyjazny dla skrzydlatych przyjaciół, nie tylko ze względu na swoja urodę, ale dzięki swej miododajności. Jego gęsty, wznoszący się pokrój (w zależności od odmiany od 60 do 180 centymetrów), przyciąga uwagę ludzi, ptaków, owadów. A dzieje się to w czasie od lipca do września, gdy kwitnie grzbiecistymi kwietnymi ozdobami w kolorach nieba, głębokiego różu i fioletów.
Russian sage.eng

Perovskia atriplicifolia - Perowskia łobodolistna - Reuze lavendel

Kwiaty są niewielkie, mają około centymetra długości. Będąc w pączkach, wyglądają jak puchowe kuleczki, a później cieszą widocznym kolorem, gdzie każdy pojedynczy kwiatuszek na wiechach przełamany delikatnie bielą. Te miniaturowe żywe działa sztuki, subtelnie przyjemnie pachną,
podobnie jak roztarte w dłoniach listki, które rosną na dolnych częściach pędów, są niewielkie wąskie powcinane szarozielone, bądź posrebrzane.

Gdy czas kwitnienia, wznoszący się półkrzew, ze względu na swe wysokości, może zacząć się nam pokładać. Wówczas, prosty trik, podwiązanie sznureczkiem i od razu barwna ozdoba zostaje postawiona do pionu.
Perowskia łobodolistna, nie jest gatunkiem trudnym w uprawie. Doskonale znosi miejskie zanieczyszczenia, czasowe przesuszenia podłoża ... choć wiadoma sprawa, że każde mniej korzystne uwarunkowanie odbije się tym, że będzie słabsze i krótsze kwitnienie.
Roślinę możemy pozyskać na kilka sposobów: * wiosenny wysiew nasion (kwiatostany mogą rozwinąć się dopiero w drugim sezonie), * poprzez odkłady, * poprzez pobranie w maju, bądź pod koniec lipca młodych sadzonek pędowych (zimowanie w chłodnym, jasnym pomieszczeniu, gdzie regularne podlewanie).
Uwaga, dorosłe egzemplarze 'nie lubią' przesadzania; po takim zabiegu marnieją i rzadko kiedy dochodzą do pełnej witalności. Stąd, nie bierzemy pod uwagę, pozyskiwania młodych z podziału.
Gatunek, do nieformalnych żywopłotów, na rabatach pośród bylin, a jeśli nie dysponujemy ogrodem, to prowadzony w uprawie pojemnikowej na balkonie, tarasie. Może być sadzony jako soliter, czy w grupie (4 sztuki na metr kwadratowy), na pewno będzie efektownie zdobił. Choć pokrój bogaty, nadal prezentuje lekkość i ażurowe przystrojenia. Ze względu na podobieństwo do rodzaju szałwii (jest z nim 'po rodzinie'), używa się czasami potocznej nazwy 'rosyjska szałwia'.

Perovskia atriplicifolia - Perowskia łobodolistna - Reuze lavendel

                                 Ekspozycja słoneczna, najkorzystniejszy, tak zwany 'jasny cień'. Zbyt wiele palącego słońca, czy mroczne zakątki - to pewnik, że kwitnienie słabsze.
Podłoże przepuszczalne, próchniczne, średnio żyzne, o odczynie pH neutralnym, albo lekko zakwaszonym. Jeśli sadzimy w donicy, powinna być z odpływem, gdzie pierwsza warstwa kilkucentymetrowy drenaż (na zimę donica wędruje do chłodnego, ale jasnego pomieszczenia).
Perowskia, lepiej poradzi sobie tak, gdzie suchsze podłoże, niż tam, gdzie zbyt dużo wody. Przy nadmiarze życiodajnego płynu, zacznie żółknąć, zahamuje kwitnienie i nam z czasem wypadnie. Więc, stała umiarkowana wilgotność gleby. Nie przelewamy, nie zasuszamy. Częściej z konewką w kierunku fioletowych wiech, gdy susza. Chwilowo mogą zahamować kwitnienie, ale 'dopieszczane',szybko powinny wrócić na pełne obroty. W czasie bezśnieżnych zim, również nie zapominamy o dostarczeniu wody. W zimne miesiące, robimy to w bezmroźny dzień, w godzinach południowych, gdzie temperatura wody powinna być zbliżona do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny. Latem, podlewamy z rana, albo pod wieczór. Do donicy dostawa wówczas, gdy dobrze przesuszona wierzchnia warstwa (chodzi o to, aby nie doprowadzić do przesuszenia bryły). Nie lejemy po nadziemnych częściach.
                               Nawozimy od początku kwietnia do początku kwitnienia, nawozem wieloskładnikowym do krzewów kwitnących. Przy uprawie gruntowej, możemy wiosną przekopać pobliże półkrzewu kompostem, humusem, bądź krowiakiem.
    Po zakończeniu kwitnienia,we wrześniu, o około 1/4 przycinamy drewniejące pędy. Usuwamy niewiele, ale i to się liczy dla rośliny (zamiast w suszki, zainwestuje w bardziej pożyteczne części) - teraz to etap magazynowania substancji odżywczych, składników mineralnych, aby przetrwać zimę i bogato się zaprezentować w następnym sezonie.

Perovskia atriplicifolia - Perowskia łobodolistna - Reuze lavendel

Perowskia łobodolistna, dzielnie na zewnątrz znosi temperatury dochodzące do - 22°C, jednak nigdy do końca nie możemy być pewni, czy te mrozy nie będą silniejsze. Dlatego szczególnie, dla egzemplarzy młodych, doskonałym wsparciem okazują się niewielkie, około 15 centymetrowe kopczyki ziemi - mózg rośliny, chroniony dodatkową zimową czapeczkę. Wiosną , rozsuwamy kopczyk i przeprowadzamy przycinanie. Usuwamy nie tylko przemarznięte (nieosłonięte górne części), dość radykalnie strzyżemy krótką fryzurkę. Cięcie powinno być mniej więcej na wysokości 10 centymetrów od ziemi (pędy nad pąkami skierowanymi na zewnątrz krzewu). Nie martwy się, półkrzew zdrowo odbije, zagęści swój pokrój.
Możemy też ciąć, mniej więcej w połowie, z założenia roślina będzie nieco wyższa, ale na dole 'łysa'.
Usuwamy wokół rośliny stare części, wygrabiamy. Następnie ściółkujemy, odejdzie nam odchwaszczanie, a dodatkowo roślina zostanie ochroniona, ponieważ warstwa ta zastopuje nadmierne wyparowywanie.
Z interesujących odmian na rynku ogrodniczym, warto wymienić:
* Perowskia łobodolistna Lacey Blue 'Lissitt', 50-70 centymetrów wysokości, zwarty pokrój, kwiaty ciemnoniebieskie. Wiosenne niskie cięcie.
* Perowskia łobodolistna 'Little Spire', dorosły egzemplarz 80 centymetrów; grzbieciste ozdoby w lawendowo niebieskim miksie. Także ma ładniejszy pokrój, gdy każdej wiosny nisko cięta.
* Perowskia łobodolistna 'Blue Spire', maksymalny wzrost do 130 centymetrów, kwiaty fioletowo niebieskie.Bardzo ładny kontrast z 'posrebrzanymi' listkami.