Vademecum Interesting Plants: Kirengeshoma palmata - Kirengeszoma dłoniasta

Kirengeszoma dłoniasta, wyeksponowana jako soliter, współtworząca bylinowe kompozycje. W przydomowych ogrodach, w parkach, w kompleksach zieleni miejskiej, w ogrodach japońskich. Wszędzie tam swoją obecnością nada niewymuszonej elegancji oraz słonecznej energii dzwonkowatych kwiatów. Niekapryśna, niewymagająca dużych nakładów pracy, niepowszechnie spotykana, z USDA 6a, czyli do -23.1°C, najbardziej odpowiada jej lekko zacieniona miejscówka.

Yellow wax bells.eng

Kirengeshoma palmata - Kirengeszoma dłoniasta - Japanse wasbloem

(IX)

Wiele zalet, to zachęcające. Przy średnim tempie wzrostu i optymalnych warunkach uprawy, bylina ta mniej więcej po pięciu latach osiąga 0.6 metra wysokości/szerokości, gdzie docelowo zmierza ku 1.2 metra. Najlepiej ukorzenia się i rozrasta kłączem, gdy posadzona w pobliżu liściastych - drzewa/wyższego od niej krzewu - które nie wykazują predyspozycji rozrastania części korzeniowych na zewnątrz podłoża. Z drzewa opadną sezonowe liście, więc przez zimę i wiosnę kirengeszoma będzie właściwie doświetlona,

a latem chroniona listnym parasolem przed silnie operującymi promieniami słonecznymi. Także miejscówka z prześwietlonym światłem dziennym, przy stałym umiarkowanym stopniu wilgotności próchnicznego podłoża. Odczyn pH od obojętnego w kierunku lekko zakwaszonego, gleby słabsze należy dodatkowo nawozić, ta roślina 'lubi sobie podjeść'. Doskonale sprawdzą się naturalne metody dokarmiania podłoża, (za wyjątkiem obornika, który nawet przekompostowany dla tej rośliny będzie zbyt silny). Można również stosować nawozy wieloskładnikowe dedykowane krzewom kwitnącym, (częstotliwość, ilość - według wskazówek na etykiecie).

W glebie panuje brak hydrologicznej równowagi, więc nie pozostawiajmy kirengeszomy dłoniastej samej sobie - latem w czasie upałów i w bezśnieżne zimy, nie obędzie się bez dodatkowych wędrówek z konewką. Zimą, wodę w temperaturze zbliżonej do tej jaka panuje w otoczeniu roślin dostarczamy w bezmroźny dzień w południe; latem rano, albo pod wieczór. Woda zawsze powinna mieć zbliżoną temperaturę do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin.

Kirengeshoma palmata - Kirengeszoma dłoniasta - Japanse wasbloem

(IX)

Młodziki można pozyskać na kilka sposobów. Z wysiewu nasion (te muszą przejść proces stratyfikacji); z wiosennego podziału kłącza; przez zrobienie wiosną odkładów z najniższych pędów (obsypujemy do połowy ziemią, następnej wiosny już ukorzenione oddzielamy od rośliny macierzystej i sadzimy w innym optymalnym miejscu). Roślina również daje samosiew.

Lokowanie zakupionych sadzonek do podłoża na przełomie kwietnia i maja, albo we wrześniu; wiosenne uziemienie to więcej czasu, aby roślina dobrze ukorzeniła się i przygotowała do nadchodzących trudnych zimowych uwarunkowań. Młodziki w listopadzie obsypujemy dodatkowym kilkucentymetrowym kopczykiem ziemi, który wiosną bez trudu będzie można rozgarnąć. Starszym egzemplarzom wystarczy ściółka. Jak już wiemy, gatunek toleruje podłoże o pH neutralnym w kierunku delikatnie zakwaszonego, więc na ściółkę zdaje egzamin przekompostowana kora drzew iglastych, (optymalna, to sosnowa). Szyszki, tak jak inne części drzew iglastych zakwaszają glebę. Szerokie liście maskują podłoże w okresie niemal całego sezonu, jednak po opadnięciu, gdy zostaną wygrabione, (aby nie tworzyły się choroby grzybowe), niech będzie tam ściółka - ochrona przed zachwaszczaniem, na zimę 'kołderka'.

Odpowiednie uwarunkowania i na zielonym tle dłoniastych liści w szczytowych częściach czerwonawo nabiegłych pędów zaczną rozkwitać cytrynowo żółte dzwonki. Od początku sierpnia do końca września; pojedyncze akcenty mogą rozkwitać i w ostatnim tygodniu października. Na miejsce przekwitających pojedynczych dzwonkowatych kwiatów, zawiązują się niewielkie trzykomorowe torebki wypełnione dojrzewającymi nasionami.