Winorośl japońska, z nią w temacie jesiennych przebarwień może konkurować tylko kilka równie efektownie prezentujących się roślin. Jeśli od początku zastosujemy odpowiednie warunki uprawy, w kolejnych sezonach okaże się, że to pnącze nie wymaga od nas dużych nakładów pracy. Warto więc pozyskać informacje, jaka miejscówka, ekspozycja, podłoże. Ten gatunek winorośli,
Vitis coignetiae - Winorośl japońska - Grootbladige Sierdruif |
dzięki odpowiedniej długości wąsom czepnym, bezproblemowo oplata się po podporach, także można tę żywą ozdobę wykorzystać do dekorowania ścian, płotów, pergoli, daszków. Mamy do czynienia z pnączem, które docelowo osiąga do 12 metrów długości przy rocznych przyrostach do 3. Wiosną z pąków rozwijają się okazałe liście (średnica/długość pomiędzy 0.2 do 0.3 metra). U gatunku jasno zielone, w lecie
przybierają głębszej barwy, aby jesienią przebarwić się na złoto brązowe i opaść. U gatunków wiosną zielone, bądź w odcieniu limonki, zaś jesienią bogate w złoto, bądź w soczyste czerwienie i w bordo. To jest to, nie można przejść obok tego pnącza i nie zachwycić się tym wyrazistym płomiennym kolorytem. Można śmiało napisać, że liście 'grają pierwsze skrzypce'. Kwitnienie wiosenne na przełomie maja i czerwca; niewielkie walory zdobnicze, ponieważ kwiaty malutkie kremowo zielonkawe. Części te wydzielają ledwo wyczuwalną przyjemną woń, na tyle wabiącą, że ogrodowi zapylacze uwijają się przy kwiatuszkach z pełnym zaangażowaniem. Na miejsce przekwitających ozdób, u większości odmian, zawiązują się niewielkie owocki - raczej nie będą wykorzystywane w kuchennych rewolucjach, ponieważ są zbyt kwaśne i gorzkie, ale skrzydlaci ogrodowi przyjaciele na pewno późną jesienią i wczesną zimą, docenią tę darmową ogrodową stołówkę.Winorośl japońską, można wyeksponować jako 'solistkę', albo połączyć z innymi gatunkami rodzaju, albo z zupełnie odmiennymi pnączami, oczywiście przy założeniu, że rośliny te potrzebują podobnych warunków glebowych, świetlnych, wodnych i, że mają zapewnioną odpowiednią przestrzeń do witalnego rozwoju.
Vitis coignetiae - Winorośl japońska - Grootbladige Sierdruif |
Powielane są błędne informacje, odnośnie tego, że ten gatunek winorośli 'bardzo dobrze' znosi temperatury do -30°C. Otóż nie, USDA5b, to jest –26,1 °C przy założeniu, że pnącze jest posadzone w miejscówce osłoniętej od mroźnych wiatrów, a latem tam 'nie pali' jej słońce, (czyli wystawa południowa, a także ciemne ogrodowe kąty, odpadają). Jeśli roślina musi walczyć o przetrwanie (za zimno, palące promienie słoneczne, zbyt zbite podłoże, zbyt niski/wysoki stopień wilgotności gleby), wtedy trudno po nim oczekiwać, że będzie miało jeszcze siły na to, aby witalnie się rozwijać i zdobić tak jak my byśmy chcieli. Coś nie tak i można zapomnieć o czerwonych, czy słonecznych zjawiskowych przebarwieniach, zwyczajnie liście opadną wcześniej już na przełomie września i października, bez żadnego efektu 'wow'. Także warto przemyśleć, gdzie posadzić sadzonki, aby to wszystko miało sens, aby profitowało przez wiele kolejnych sezonów.
Podłoże przepuszczalne, kluczem w uprawie jest słowo DRENAŻ. Brak zastającej
wody, to brak przemarznięć brył korzeniowych zimą. Gleby uboższe w
substancje odżywcze, 'dokarmiamy'. Korzystajmy
z nawozów wieloskładnikowych przeznaczonych dla winoroślowatych
(dawkowanie, ilość według wskazówek na etykiecie). Jeśli prowadzimy
ekologiczną zieloną przestrzeń, wtedy warto wykorzystać którąś z naturalnych metod nawożenia.
Kompostem, rozdrobnionymi skorupkami z jajek, popiołem, czy rozcieńczonymi z wodą gnojówkami (żywokost, czosnek,
pokrzywy), zasilamy
Vitis coignetiae - Winorośl japońska - Grootbladige Sierdruif oraz Parthenocissus tricuspidata - Winobluszcz trójklapowy, w.japoński - Oosterse winger (foto) |
do połowy września. Takie naturalne 'dokarmiacze', to wskazówka, że i ta winoroślowata najlepiej czuć się będzie w podłożu o pH neutralnym/w kierunku zasadowego. Przed zimą, przy zgrabianiu liści, usuwamy także połamane, zniszczone części; u starszych egzemplarzy podsypujemy bryłę korzeniowa dodatkowym kopczykiem ziemi, około dziesięciocentymetrowym, a u młodzików (pierwszorocznych) naziemną część okrywamy siatką drobno oczkowaną, bądź agrowłókniną. Taka osłona ochroni pędy przed przemarznięciami, a jednocześnie zapewni odpowiednią cyrkulację powietrza. Jeśli roślina jest zdrowa, uprzątnięte liście nadają się do kompostownika. Wiosną bez trudu można rozsunąć kopczyki ziemi i pnącze ściółkować. Ściółka będzie spełniała kilka funkcji, latem zmniejszy się dzięki niej wyparowywanie wody; odpada nam odchwaszczanie; zimą u starszych egzemplarzy, to ochronna kołderka. Pod koniec kwietnia będzie wyraźnie widać, czy któreś części pędów zostały uszkodzone przez mróz - przeprowadzamy więc cięcie sanitarne połączone z pielęgnacyjnym i jeśli 'mus' z formującym. Ogólnie, winorośli japońska nie wymaga 'strzyżenia fryzurki', jednak jeśli zbyt rozgościła się w naszej zielonej przestrzeni, oczywiści można usunąć/skrócić, ale tylko 'co nieco'. Pamiętajmy, zbyt drastyczne cięcie, może źle wpłynąć na kondycję rośliny.
Niedobory substancji odżywczych, zbyt mało wody, czy inne niedogodności, winorośl oprotestuje najpierw zrzuceniem w sezonie części liści, albo co gorsze chorobą. Mączniak rzekomy i inne
Vitis coignetiae - Winorośl japońska - Grootbladige Sierdruif |
mniej sympatyczne patogeny, zaczną ekspansywnie zdobywać liść po liściu. W takie sytuacji, należy usunąć wszystkie chore części i wykonać oprysk preparatem grzybobójczym. Miejsca po cięciach na starszych pędach, zabezpieczamy odpowiednim środkiem na rany, bądź popiołem z węgla drzewnego.
Najbardziej korzystny jest stały umiarkowany stopień drożnego podłoża. Panuje brak równowagi hydrologicznej w glebie, dlatego latem w czasie upałów i w bezśnieżne zimy, nie obędzie się bez dodatkowych wędrówek z konewką. Zimą, wodę w temperaturze zbliżonej do tej jaka panuje w otoczeniu roślin dostarczamy w bezmroźny dzień w południe; latem rano, albo pod wieczór.
Winorośl japońska, rozmnażanie. Najprościej, można jesienią 'przyciągnąć' do ziemi najniższy z pędów, zrobić odkład - pod koniec wiosny oddzielamy młodzika i mamy kolejną roślinę. Inne techniki, to ukorzenienie jednorocznych zdrewniałych pędów, bądź ukorzenienie sadzonek pędowych. Ścinamy łozę zaraz po zrzuceniu liści, co pozwala uniknąć uszkodzeń mrozowych oczek. Wtedy też łozy dołuje się w ogrodzie na głębokość około 30 cm lub przechowuje do wiosny w piwnicy, w lekko wilgotnym piasku lub torfie.
Vitis coignetiae - Winorośl japońska - Grootbladige Sierdruif |
Vitis coignetiae - Winorośl japońska - Grootbladige Sierdruif |
Vitis coignetiae - Winorośl japońska - Grootbladige Sierdruif oraz Hedera helix - Bluszcz pospolity - Klimop ( foto ) |
Vitis - Winorośl (gatunki) - Druif (soorten) ( foto )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz