Vademecum Interesting Plants: Spiraea salicifolia - Tawuła wierzbolistna

Tawuła wierzbolistna, nazywana również tawułą bawolina, to roślina z dużym potencjałem do wykorzystania nie tylko w przydomowych ogrodach, ale także w naturalistycznych kompozycjach parkowych i w innych kompleksach zieleni miejskiej. Pokrój dorosłego egzemplarza, w zależności od odmiany, to pomiędzy 1.5, a 2.2 metra wysokości i szerokości. Jest więc,

Willow spirea.eng

Spiraea salicifolia - Tawuła wierzbolistna - Theeboompje

czym cieszyć oczy. Szczególnie od czerwca do połowy września, gdy ma miejsce kwitnienie. Wiechowate kwiatostany przypominają te, które posiadają budleje; również są darmową stołówką dla okolicznych zapylaczy i po słonecznym dniu wydzielają delikatną przyjemną woń. Przechylające się pod ciężarem

kwiatostanów pędy, ładnie współgrają z zielonym tłem - liśćmi, które są podłużne lancetowate, z zaostrzonymi wierzchołkami, (przypominają liście wierzby, też z delikatnym meszkiem od spodu, 'stąd' nawiązanie w nazwie rośliny). Części te pozostają na krzewie do drugiej połowy jesieni, po odpadnięciu należy je zgrabić; można wrzucić do kompostownika. Kwiatostany u gatunku i większości niższych odmian, w różnych odcieniach różu; jest także wersja biała 'Alba'. Przez lato, usuwanie przekwitniętych ozdób, pozwoli roślinie zaoszczędzić energię i substancje odżywcze, które przeznaczy na tworzenie młodych pędów, (a nie na zawiązywanie owocków). Jeśli nie będziemy przycinali pojedynczo, po zakończeniu kwitnienia powinniśmy wszystkie skrócić o 1/3 długości - dzięki temu zabiegowi w następnym sezonie będzie miało miejsce obfite kwitnienia.Co do przycinania, wiosną na początku kwietnia,

Spiraea salicifolia - Tawuła wierzbolistna - Theeboompje

usuwamy pędy przemarznięte, zniszczone, przesuszone, połamane.

Tawuły wierzbolistne, sprawnie rozrastają się za pomocą podziemnych rozłogów, dlatego bez braku nadzoru, mogą kolonizować najbliższą okolicę, stając się roślinami zbyt ekspansywnymi. Wyrastające rozłogi bez trudu można usunąć i wykorzystać do powołania młodszego pokolenia, którymi można podzielić się/wykorzystać na wymianę za inne rośliny. To najszybszy sposób; inne techniki rozmnażania, poprzez wysiew, albo z pół zdrewniałych sadzonek pędowych.

W drugiej połowie kwietnia, albo od połowy września; nasadzenia pojedyncze, czy w monotematycznej grupie, w kompozycji z innymi krzewami,(przy dwóch ostatnich 'opcjach', możliwość stworzenia nieformalnego, nie trzymającego się w ryzach żywopłotu). Tawuła wierzbolistna, jest odporna na miejskie zanieczyszczenia oraz całkiem nieźle znosi zimowe temperatury. Młodziki warto podsypywać dodatkowymi kopczykami ziemi, albo do obłożenia wykorzystać stoisz, bądź sosnowe szyszki. Kopczyki (kołderkę), z początkiem kwietnia bez trudu będzie można rozsunąć. Wczesną wiosną ściółkowanie, (odpada odchwaszczanie, zmniejsza się wyparowywanie wody). Ściółka miks, która zapewni 'spowolnioną' dostawę substancji odżywczych i wspomaganie zakwaszania gleby - czyli: wysuszona kora sosnowa, wyschnięte igliwie, zebrane wiosną liście bukowe, przekompostowane trociny, fusy z kawy.

Spiraea salicifolia - Tawuła wierzbolistna - Theeboompje

Gleby średnio żyzne i słabsze wymagają większych nakładów pracy pod kątem wzbogacania w substancje odżywcze, (kompost, nawozy wieloskładnikowe). Przez wiosnę i lato nawozi się wieloskładnikowymi nawozami, ale niewielką dawką. Latem, nie zaszkodzi, jak przy podlewaniu innych roślin i ten krzew dostanie co nieco z rozcieńczonych z wodą gnojówek (żywokost, pokrzywy, czosnek). Jesienią, warto krzew obkopać kompostem, albo przekompostowanym obornikiem. Więcej informacji na temat naturalnych metod nawożenia - tutaj. Jeśli zdecydujemy się na 'dokarmiacz' ze sklepu, używamy go zgodnie z informacjami z etykiety (ilość, częstotliwość). Jesienna dawka nawozu bez azotu, rośliny mają przygotowywać się na nadejście trudnych zimowych uwarunkowań, 'a nie wchodzić na wysokie obroty'.

Latem, w czasie upałów i w bezśnieżne zimy częstsze wędrówki z konewką. W 'gorące' miesiące, podlewamy z rana, albo pod wieczór, zimą w godzinach południowych w bezmroźny dzień. Woda zawsze powinna być w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin. Gleby lekko kwaśne, umiarkowanie wilgotne i próchnicznych, zasobne w substancje odżywcze). Klucz do sukcesu w uprawie: DRENAŻ! Gleby 'zbite', zalewowe, zbyt ciemne ogrodowe kąty - rośliny będą wegetowały, słabe kwitnienie, albo szybko wypadają.