Vademecum Interesting Plants: Viburnum tinus

Kalina wawrzynowata, jej macierzyste tereny to Basen Morza Śródziemnego. Obecnie popularny krzew ogrodowy w cieplejszych zakątkach, nie tylko europejskich szerokości. Czy i na naszej szerokości geograficznej możemy pozwolić sobie na całoroczną uprawę w gruncie tej wiecznie zielonej rośliny? Oczywiście, że tak! Przy obecnej dostępności

Laurustinus.eng

Viburnum tinus - Kalina wawrzynowata - Viburnum tinus.nl
'Lucidum'

do informacji na temat uprawy, plus czas oraz zaangażowanie w nie tylko sezonowe 'doglądanie' i dopieszczanie plantów, gatunek kaliny wawrzynowatej, bądź jej odmiany, czy mieszańce, mają szansę zadomowić się w naszym ogrodzie na wiele dziesięcioleci. W zależności od tego, czy wybierzemy gatunek, czy jeden z kultywarów - możemy wzbogacić zieloną przestrzeń w pokaźny krzew, bądź w grupę niewielkich, niezbyt wysokich krzewów. Duży, czyli osiągający wysokość i szerokość

od 1.5, nawet do 2.5 metra. Mniejsze (0.5 do 1.2 metra), nadają się również do prowadzenia w pojemnikach, jeśli te dostosowane do warunków zimowych, nie jest wymagane przenoszenie ich z tarasu, balkonu, podwórza pod dach do chłodnego jasnego pomieszczenia. Przy spodziewanych temperaturach poniżej -12°C, bez względu na rozmiar, gdy krzew na polu, należy go odpowiednio zabezpieczyć przed przemarznięciami i zniszczeniem. Przed nastaniem ziemi, należy zgarnąć 'starą' ściółkę i w połowie listopada usypać niewielki kilkunastocentymetrowy kopczyk ziemi (10 do 15 centymetrów); to dodatkowa kołderka dla bryły korzeniowej. Warstwę te wiosną nietrudno będzie rozsunąć i na top rozsypać ściółkę. Ściółka, to warstwa 'blokująca' zbyt duże wyparowywanie wody; kolejny plus, odpada nam odchwaszczanie. W listopadzie, nadziemną część owijamy drobno oczkowaną siatką (luźny chochoł). Taki materiał zapewni wentylację powietrza, ochroni pędy przed połamaniem, odkształcaniem od ciężaru śniegu i nie pozwoli, aby na nich zamarzała nocami 'śnieżna ciapa'. Przy takiej ochronie, pędy nie będą przemarzały. Siatkę ściągamy pod koniec marca, trudno wówczas spodziewać się temperatur poniżej -12°C; choć kto wie, więc warto trzymać rękę na pulsie. Wówczas przeprowadzamy cięcie sanitarne, do usunięcie będzie niewiele chorych, czy zniszczonych pędów i do tej ilości się ograniczmy. Cięcie pielęgnacyjne

Viburnum tinus - Kalina wawrzynowata

pod koniec sierpnia, wcześniej wiele kwiatostanów zdąży rozkwitnąć. (W każdym przypadku, prawidłowo wykonanie cięcie nad pąkami skierowanymi na zewnątrz krzewu). Kwiatostany, które nie zdążą rozkwitnąć przed zimą, 'wstrzymają' swój rozwój do czasu, gdy będą bardziej sprzyjające warunki. Tak właśnie, przy optymalnych warunkach uprawy, roślina ta kwitnie przez wiele miesięcy. W moim ogrodzie, z konkretnego sezonu pierwsze kwiatostany zaczynają rozkwitać pod koniec maja. Przez całe lato jest ich 'full', w pierwszej połowie jesieni względnie bogato, a w drugiej już pojedyncze kwiatostany czarują bielą. Szata liściasta, przez cały rok. To również bardzo mocny atut tej rośliny. Mniejsze na balkonie, większe w ogrodzie i przez cały rok zielone tło. Liście ciemnozielone, o długości od 3 do 10centymetrów. Wiosną, nieco z tych listków może opaść, to normalny proces, (każdy żywy organizm się starzeje). Kwiatostany, baldachogrona; po rozkwitnięciu mają śnieżnobiałą barwę, pachną delikatnie i przyjemnie. Ozdoby te przyciągają ogrodowych skrzydlatych zapylaczy, co przekłada się na to, że owady 'przy okazji' zapylać będą również inne kwitnące rośliny.

Zdrowy egzemplarz choć posiada luźny pokrój, to całość 'trzyma się' razem.
Ekspozycja jasna, możne być również południowa, (ale wówczas częstsze wędrówki z konewką). Podłoże przepuszczalne. Odpowiedni drenaż, to gwarancja w sukcesie uprawy tego gatunku. Miejsca zalewowe, te ze zbyt zbitą ziemią, odpadają. Przed posadzeniem, warto w dołek wsypać 10 do 15 centymetrów kamyków, zasłonić drobno oczkowaną siatką, będzie to przestrzeń zabezpieczająca bryłę korzeniową przed zgnilizną. Zasilamy od końca marca do końca sierpnia nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym dla krzewów ozdobnych kwitnących, (ilość i częstotliwość, według zaleceń na etykiecie). W sezonie, możemy również posiłkować się dostawami rozcieńczonymi z wodą gnojówek, (żywokost, pokrzywy, czosnek); zaś wczesną wiosną

Viburnum tinus - Kalina wawrzynowata

obkopać niezbyt głębokimi dołkami okrąg wokół najbardziej wysuniętych pędów- dołki wypełnić mieszanką świeżej ziemi przemieszanej z kompostem.

Dla kaliny wawrzynowatej, stały średni stopień wilgotności podłoża. Przy panującym braku równowagi hydrologicznej, latem i przy bezśnieżnych zimach, nie obejdzie się bez spacerów z konewką. Latem podlewamy rano, albo pod wieczór, gdy słońce już 'nie daje popalić', zaś zimą w bezmroźny dzień w godzinach południowych. Woda zawsze powinna posiadać temperaturę zbliżoną do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin.

Jak uzyskać młode egzemplarze tej rośliny? Sadzonki pół zdrewniałe lub zdrewniałe. Pobieramy je z przyrostów w drugiej połowie lipca bądź w sierpniu. Końcówkę pędu zanurzamy w ukorzeniaczu do roślin pół zdrewniałych, sadzimy w doniczce z odpływem w odpowiednim podłożu. Zimujemy 'młodziki' w chłodnym jasnym pomieszczeniu, z niewielkimi regularnymi dostawami wody, (która nie może zastawać na podstawku, ani w osłonce). Nowa dostawa, gdy wierzchnia warstwa podłoża sucha. Prostsza technika, rozmnażania tego gatunku kaliny, to robienie wiosennych odkładów.
Pochylamy jeden z niższych pędów, aby pięknie 'się ukłonił', od strony rośliny macierzystej część pędu przysypujemy ziemią. Po kilku miesiącach, jesienią/w pierwszej połowie wiosny, oddzielamy ukorzeniony pęd od krzewu i w ten sposób, stajemy się posiadaczami nowego egzemplarza. 'Malucha' lokujemy w wyznaczonym ogrodowym zakątku, albo obdarowujemy nim zaprzyjaźnionych miłośników/miłośniczki roślinnych kwitnących ogrodowych pięknotek.