Rodzina: storczykowate ((Orchidaceae Juss.)
Podrodzina: epidendronowe (Epidendroideae Lindl.)
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae Benth
Rodzaj: Brassia.
Gatunek: Brassia arcuigera
Brassia arcuigera, naturalnie rośnie w lasach tropikalnych i w górskich w Ameryce Środkowej i na północnej części kontynentu Ameryki Południowej. Epifity, które czerpią rozproszone światło dzienne dostające się do nich z wyższych pięter roślinności; w tym otoczeniu panuje wysoka wilgotność powietrza, a temperatury roczne wahają się od 16 do 26°C.
Arching brassia.eng
Te informacje, dość wyraźnie pokazują nam, jakich warunków uprawy oczekuje od nas ten oryginalny plant z rodziny storczykowatych.
Dojrzały egzemplarz, w zależności od odmiany, osiąga pomiędzy 30, a 70 centymetrów wysokości. Podziemną część stanowią epileptyczne pseudo bulwy. Przyrosty, wyrastają na dość krótkim kłączu, dlatego są blisko siebie i tworzą gromadkę. U odmian handlowych, liście
mają długość do 30 centymetrów (przy szerokości do 5), zaś u gatunku, mogą być długie na ponad pół metra. Wyrastają bezpośrednio ze spłaszczonych bulw, są w kolorze soczystej zieleni. owalnie lancetowate. Gdy części podziemne osiągną pełną dojrzałość, wyrastać z nich zaczynają kwietne pędy. Mogą mieć długość do 30 centymetrów, gdzie ponad połowę zajmują dwu rzędowo naprzeciwlegle rozkwitające oryginalne, przyciągające uwagę ozdoby.
Pojedynczy kwiat, zwrócony na zewnątrz, 'pajątkokształtny' , wydzielający delikatną przyjemną woń (szczególnie pod wieczór). Spektakularnie przez naturę 'namalowane ' czerwone i brązowe plamki na warżce, i płatkach okółków sprawiają, że można bez trudu można wyobrazić sobie ludzką postać. Słowem, kwitnienie jest niepowtarzalnym spektaklem, który przyjemnie jest podziwiać w domowym zaciszu. Ma ono miejsce na przełomie wiosny i lata, choć może zdarzyć się i wcześniej, i nieco później. Wszystko zależy od tego, jakie warunki zapewniamy roślinie przez cały rok.
Miejscówka tam, gdzie panuje, tak zwany 'jasny cień'. Nie cień, nie zbyt ostro operujące promienie słoneczne. Temperatury wyższe niż 26°C, nie zaszkodzą, właśnie pod warunkiem, że nie narazimy tego gatunku na moc kąpieli słonecznych. Pilnujmy także, aby zimową porą, gdy jest różnica temperatur w pomieszczeniu (dzień i noc), nie panowały w nim niższe niż 16°C. Wówczas również (od listopada do lutego), roślina jest w stanie spoczynku, dlatego
podlewanie ograniczamy do minimum. Od marca zintensyfikowane procesy życiowe, więc dostawy wody adekwatne do tempa tych procesów.
Jak wiadomo, storczyk nie może mieć 'mokrych nóg ' . Korzenie zaraz 'się zbuntują ' i mamy po roślinie. Nie lejmy wodą po częściach nadziemnych. Używamy odstałej (24 godziny), bądź przegotowanej, których temperatura jest zawsze przybliżona do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Na pewno, zabiegiem, który bardzo storczykowi przypadnie do gustu, będzie zraszanie. I to nie tylko w upalne dni, czy zimową porą przy pracujących kaloryferach. Rozpylacz o drobnych oczkach, nie pozostawi na liściach nieatrakcyjnych plam, 'odkurzy je'. Bardzo ważne jest to, aby woda z rozpylacza nie była pozostawiana w nasadach liści (nie chcemy przecież, aby nasze rośliny zajęły choroby grzybiczne. To też powód, dla którego nie podlewamy lejąc wodą po delikatnych kwiatuszkach, czy po liściach).
Plus, dwa trzy zwilżacze wypełnione wodą i ustawione w pobliżu doniczki. Wyższy poziom wilgotności powietrza, przysłuży się nie tylko roślinom, ale i nam samym.
rozpoczynamy nawożenie. Wieloskładnikowy nawóz z przeznaczeniem dla rodziny storczykowatych, dostarczamy raz w miesiącu, według wskazówek na etykiecie. Robimy to do momentu, gdy z pąków rozwiną się ostatnie kwiaty.
Regularnie usuwając przekwitające ozdoby i starzejące się części, oszczędzimy roślinie substancji odżywczych i sił witalnych.
Podłoże, najkorzystniej, gdy zakupione te specjalistyczne dla storczykowatych. Jeśli nie, stwórzmy przepuszczalną mieszankę (ziemi, kory, perlitu, humusu). Przesadzamy po okresie spoczynku, co sezon, dwa. Wówczas, delikatnie patyczkiem otrząsamy spomiędzy korzeni starą mieszankę. To także dobry czas na pobranie przyrostów i stworzenie z nich młodych egzemplarzy tego zachwycającego swoja urodą storczyka.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Brassia_arcuigera
Podrodzina: epidendronowe (Epidendroideae Lindl.)
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae Benth
Rodzaj: Brassia.
Gatunek: Brassia arcuigera
Brassia arcuigera, naturalnie rośnie w lasach tropikalnych i w górskich w Ameryce Środkowej i na północnej części kontynentu Ameryki Południowej. Epifity, które czerpią rozproszone światło dzienne dostające się do nich z wyższych pięter roślinności; w tym otoczeniu panuje wysoka wilgotność powietrza, a temperatury roczne wahają się od 16 do 26°C.
Arching brassia.eng
 |
| Brassia arcuigera (storczykowate) |
Te informacje, dość wyraźnie pokazują nam, jakich warunków uprawy oczekuje od nas ten oryginalny plant z rodziny storczykowatych.
Dojrzały egzemplarz, w zależności od odmiany, osiąga pomiędzy 30, a 70 centymetrów wysokości. Podziemną część stanowią epileptyczne pseudo bulwy. Przyrosty, wyrastają na dość krótkim kłączu, dlatego są blisko siebie i tworzą gromadkę. U odmian handlowych, liście
mają długość do 30 centymetrów (przy szerokości do 5), zaś u gatunku, mogą być długie na ponad pół metra. Wyrastają bezpośrednio ze spłaszczonych bulw, są w kolorze soczystej zieleni. owalnie lancetowate. Gdy części podziemne osiągną pełną dojrzałość, wyrastać z nich zaczynają kwietne pędy. Mogą mieć długość do 30 centymetrów, gdzie ponad połowę zajmują dwu rzędowo naprzeciwlegle rozkwitające oryginalne, przyciągające uwagę ozdoby.
Pojedynczy kwiat, zwrócony na zewnątrz, 'pajątkokształtny' , wydzielający delikatną przyjemną woń (szczególnie pod wieczór). Spektakularnie przez naturę 'namalowane ' czerwone i brązowe plamki na warżce, i płatkach okółków sprawiają, że można bez trudu można wyobrazić sobie ludzką postać. Słowem, kwitnienie jest niepowtarzalnym spektaklem, który przyjemnie jest podziwiać w domowym zaciszu. Ma ono miejsce na przełomie wiosny i lata, choć może zdarzyć się i wcześniej, i nieco później. Wszystko zależy od tego, jakie warunki zapewniamy roślinie przez cały rok.
Miejscówka tam, gdzie panuje, tak zwany 'jasny cień'. Nie cień, nie zbyt ostro operujące promienie słoneczne. Temperatury wyższe niż 26°C, nie zaszkodzą, właśnie pod warunkiem, że nie narazimy tego gatunku na moc kąpieli słonecznych. Pilnujmy także, aby zimową porą, gdy jest różnica temperatur w pomieszczeniu (dzień i noc), nie panowały w nim niższe niż 16°C. Wówczas również (od listopada do lutego), roślina jest w stanie spoczynku, dlatego
 |
| Brassia arcuigera (storczykowate) |
podlewanie ograniczamy do minimum. Od marca zintensyfikowane procesy życiowe, więc dostawy wody adekwatne do tempa tych procesów.
Jak wiadomo, storczyk nie może mieć 'mokrych nóg ' . Korzenie zaraz 'się zbuntują ' i mamy po roślinie. Nie lejmy wodą po częściach nadziemnych. Używamy odstałej (24 godziny), bądź przegotowanej, których temperatura jest zawsze przybliżona do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Na pewno, zabiegiem, który bardzo storczykowi przypadnie do gustu, będzie zraszanie. I to nie tylko w upalne dni, czy zimową porą przy pracujących kaloryferach. Rozpylacz o drobnych oczkach, nie pozostawi na liściach nieatrakcyjnych plam, 'odkurzy je'. Bardzo ważne jest to, aby woda z rozpylacza nie była pozostawiana w nasadach liści (nie chcemy przecież, aby nasze rośliny zajęły choroby grzybiczne. To też powód, dla którego nie podlewamy lejąc wodą po delikatnych kwiatuszkach, czy po liściach).
Plus, dwa trzy zwilżacze wypełnione wodą i ustawione w pobliżu doniczki. Wyższy poziom wilgotności powietrza, przysłuży się nie tylko roślinom, ale i nam samym.
rozpoczynamy nawożenie. Wieloskładnikowy nawóz z przeznaczeniem dla rodziny storczykowatych, dostarczamy raz w miesiącu, według wskazówek na etykiecie. Robimy to do momentu, gdy z pąków rozwiną się ostatnie kwiaty.
Regularnie usuwając przekwitające ozdoby i starzejące się części, oszczędzimy roślinie substancji odżywczych i sił witalnych.
Podłoże, najkorzystniej, gdy zakupione te specjalistyczne dla storczykowatych. Jeśli nie, stwórzmy przepuszczalną mieszankę (ziemi, kory, perlitu, humusu). Przesadzamy po okresie spoczynku, co sezon, dwa. Wówczas, delikatnie patyczkiem otrząsamy spomiędzy korzeni starą mieszankę. To także dobry czas na pobranie przyrostów i stworzenie z nich młodych egzemplarzy tego zachwycającego swoja urodą storczyka.
 |
| Brassia arcuigera (storczykowate) |
 |
| Brassia arcuigera (storczykowate) |
 |
| Brassia arcuigera (storczykowate) |
Orchidaceae - Storczykowate - Orchideeënfamilie ( foto )
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Brassia_arcuigera
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz