Kokorycz lakolistna, nazywana także kokoryczą paprociolistną, jest byliną kłączową. Jeśli od samego początku, zapewnimy jej odpowiednie warunki uprawy, z czasem okaże się być rośliną prawie bezobsługową, przy jednoczesnym spełnianiu się w bardzo dekoracyjnych odsłonach. Podwójnie pierzaste listki, mają kształt podobny do tych, jakie posiadają niektóre paprotki. Wiosną młode są w delikatnym brązie, potem w soczystej zieleni, która ładnie komponuje się z groniastymi słonecznymi kwiatostanami. Jesienna odsłona listnych bylinowych kęp, to 'dojrzała' zieleń, z gdzieniegdzie siwymi, srebrnymi akcentami.
Fern-leaved corydalis.eng
Kwitnienie wiosenne. Kwiecień, do połowy maja (egzemplarze ze zdjęć, po 'ciepłej' zimie, zaczęły kwitnąć pod koniec marca). Roślina jest dość niewysoka (25 do 40 centymetrów), ale gdy gromadnie rozsiana, stwarza swoją obecnością zwartą zielono żółtą ozdobną plamę. Wiosną, jest bardzo
widoczna, później, elegancko zadarnia skarpy, kamieniste ogrodowe zakątki. Optymalna ekspozycja, to, tak zwany, jasny cień. Wówczas nacieszymy oczy kwiatami, później roślina bogato się wysieje i po lecie nie będzie narzekania, że zbyt mocno oddziałujące promienie słoneczne, czy też zbyt duży cień, zablokowały te procesy.
Kokorycz lakolistna, lubi sobie 'podjeść'. Zdecydowanie więc, gleby jałowe, zbite, o zbyt wysokim zakwaszeniu i o zbyt wysokim poziomie wilgotności, odpadają. Przepuszczalność, podłoże przynajmniej średnio żyzne. Wczesną wiosną, możemy pobliże przekopać kompostem (humusem), a potem w trakcie i po kwitnieniu, do końca czerwca, dostarczać nawóz wieloskładnikowy przeznaczony do bylin kwitnących dozujemy, według wskazówek na etykiecie).
'Luźne' gleby są bardzo pożądane, ponieważ ustrzegą w czasie jesiennych i wczesnowiosennych pluch, kłącza przed zgnilizną.
Nie mamy do czynienia z rośliną bardzo ekspansywną, jednak, gdy kolejnej wiosny gromada wyda się nam już wystarczającą, po prostu 'młodziaki' przesadźmy do nowej 'miejscówki', albo obdarujmy nimi zaprzyjaźnionych ogrodowych miłośników oryginalnych roślin.
Pomimo nawożenia, podlewania w czasie suszy (z rana, albo pod wieczór), po kilku latach ten gatunek kokoryczy będzie słabiej kwitł, a kwiatostany staną się coraz drobniejsze. Aby nie stracić plantu ze swojej kolekcji, po zakończeniu kwitnienia, albo jesienią dokonując podziału kłącza, przesadzić na inne miejsce, (nabyć kilka nowych egzemplarzy). W nagrzanym podłożu, roślina się zaaklimatyzuje, przygotuje do nadejścia zimy i w pełni sił witalnych, wiosną rozpocznie kolejny sezon wegetacyjny.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Corydalis_cheilanthifolia
Fern-leaved corydalis.eng
 |
| Corydalis cheilanthifolia - Kokorycz lakolistna, k.paprociolistna - Helmbloem (soort) |
Kwitnienie wiosenne. Kwiecień, do połowy maja (egzemplarze ze zdjęć, po 'ciepłej' zimie, zaczęły kwitnąć pod koniec marca). Roślina jest dość niewysoka (25 do 40 centymetrów), ale gdy gromadnie rozsiana, stwarza swoją obecnością zwartą zielono żółtą ozdobną plamę. Wiosną, jest bardzo
widoczna, później, elegancko zadarnia skarpy, kamieniste ogrodowe zakątki. Optymalna ekspozycja, to, tak zwany, jasny cień. Wówczas nacieszymy oczy kwiatami, później roślina bogato się wysieje i po lecie nie będzie narzekania, że zbyt mocno oddziałujące promienie słoneczne, czy też zbyt duży cień, zablokowały te procesy.
Kokorycz lakolistna, lubi sobie 'podjeść'. Zdecydowanie więc, gleby jałowe, zbite, o zbyt wysokim zakwaszeniu i o zbyt wysokim poziomie wilgotności, odpadają. Przepuszczalność, podłoże przynajmniej średnio żyzne. Wczesną wiosną, możemy pobliże przekopać kompostem (humusem), a potem w trakcie i po kwitnieniu, do końca czerwca, dostarczać nawóz wieloskładnikowy przeznaczony do bylin kwitnących dozujemy, według wskazówek na etykiecie).
'Luźne' gleby są bardzo pożądane, ponieważ ustrzegą w czasie jesiennych i wczesnowiosennych pluch, kłącza przed zgnilizną.
Nie mamy do czynienia z rośliną bardzo ekspansywną, jednak, gdy kolejnej wiosny gromada wyda się nam już wystarczającą, po prostu 'młodziaki' przesadźmy do nowej 'miejscówki', albo obdarujmy nimi zaprzyjaźnionych ogrodowych miłośników oryginalnych roślin.
Pomimo nawożenia, podlewania w czasie suszy (z rana, albo pod wieczór), po kilku latach ten gatunek kokoryczy będzie słabiej kwitł, a kwiatostany staną się coraz drobniejsze. Aby nie stracić plantu ze swojej kolekcji, po zakończeniu kwitnienia, albo jesienią dokonując podziału kłącza, przesadzić na inne miejsce, (nabyć kilka nowych egzemplarzy). W nagrzanym podłożu, roślina się zaaklimatyzuje, przygotuje do nadejścia zimy i w pełni sił witalnych, wiosną rozpocznie kolejny sezon wegetacyjny.
 |
| Corydalis cheilanthifolia - Kokorycz lakolistna, k.paprociolistna - Helmbloem (soort) |
 |
| Corydalis cheilanthifolia - Kokorycz lakolistna, k.paprociolistna - Helmbloem (soort) |
 |
| Corydalis cheilanthifolia - Kokorycz lakolistna, k.paprociolistna - Helmbloem (soort) |
 |
| Corydalis cheilanthifolia - Kokorycz lakolistna, k.paprociolistna - Helmbloem (soort) |
Corydalis solida - Kokorycz pełna - Vingerhelmbloem ( foto )
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Corydalis_cheilanthifolia