Asfodel gałęzisty, pochodzi z regionu Morza Śródziemnego. Czyli ze słonecznych 'miejscówek' kontynentów europejskiego i afrykańskiego oraz z Bliskiego Wschodu. Rośnie tam w stanie dzikim na wapiennych glebach, gdzie dość wymagające warunki bytowania (wysokie temperatury, niewielka ilość opadów, mało składników odżywczych). Ta kępiasta bylina, dostosowała się, nie tylko potrafi tam przetrwać, także dekoracyjnie zdobi, w czasie kwitnienia jest 'stołówką' dla zaprzyjaźnionych skrzydlatych przyjaciół.
Branched asphodel.eng
Korzyści z asfodela gałęzistego, czerpią również ludzie. Aspekt zdobniczy, smaczny miód, jadalne młode pączki kwiatów. Do tego, warto wspomnieć o symbolice, która wiąże się z ta rośliną. Według Greków, wierzących w mity, bylina ta miała wypełniać równiny Hadesu. Mitologicznego podziemia,
do którego trafiali umarli. Jeśli bóg Tanatos nie zdecydował, że wieczność spędzą w Tartarze, czy na Polach Elizejskich, wówczas adresem były Asphodelowe łąki.
Co nie coś z legend, czerpią i współcześni Grecy, wysiewając na cmentarzach nasiona złotogłowów, pokarmu dla przodków, którzy odeszli.
Na naszej szerokości geograficznej, raczej dalecy jesteśmy od kojarzenia tych bardzo dekoracyjnie prezentujących się kwiatostanów ze śmiercią, smutkiem, czy z żałobą. Przy niewielkich nakładach pracy, możemy mieć w swojej zielonej przestrzeni rok rocznie kwitnącą roślinę.
Wysiew nasion, wczesną jesienią. Trafią do ciepłego, nagrzanego przez słońce podłoża. Miejscówkę tę, przed nadejściem mrozów obsypmy trocinami, bądź obłóżmy gałązkami świerkowymi. Zbyt duża ilość wody, brak dodatkowej ochrony przy minusowych temperaturach poniżej -15°C, to brak wschodów, a w przypadku dorosłych egzemplarzy znikoma szansa przetrwania.
Dlatego, zważywszy na naturalne predyspozycje plantu, jako lokalizację wykorzystajmy ogród skalny, ogród żwirowy. Tam, zagrożeniem nie będą wody opadowe, ani wysoki stały poziom nawilżenia gleby. Dobrze jednak, gdy podłoże nie jest zbite, a przepuszczalne, pH neutralne, albo w kierunku zasadowym. Miejsce osłonięte od silnych wiatrów, ekspozycja słoneczna.
Część podziemną stanowi rozrastające się kłącze. Z roku na rok, kępa będzie coraz większa. Dlatego, już przed pierwszym sezonem posadźmy je w odległości co najmniej 40 centymetrów. Jeśli uprawa w pojemniku, to przed zimą musi on trafić do jasnego chłodnego pomieszczenia (ścięte części nadziemne do wysokości 10 centymetrów, minimalne podlewanie), albo zostać zakopcowany.
Z bryły korzeniowej najpierw wyrastają trawiaste liście w kolorze soczystej zieleni. Na rodzimych terenach, długa łodyga w szczytowej części obsypuje się kwiatami już w drugiej połowie marca, my musimy na kwitnienie poczekać aż do drugiej połowy maja. Wysokość rośliny, pomiędzy 100, a 120 centymetrów. Kwiaty gwiazdkowe w brudnej bieli; pojedynczy sześciokrotny, gdzie na każdym płatku wyraźnie widoczny brązowy nerw.
Regularnie usuwamy przekwitające ozdoby; jeśli chcemy zebrać nasiona, pozostawmy ewentualnie dwa, trzy. Po spełnieniu swej zdobniczej roli, pomóżmy roślinie oszczędzić substancje odżywcze dla bardziej funkcjonalnych części - bardzo nisko tnijmy pędy.
Jak już wiadomo, asfodel nie lubi nadmiaru wody, także gdy rozpoczną się jesienne pluchy, przycięta trawiasta fryzurka powinna zostać nakryta przezroczystym pojemnikiem, (wtedy ma zapewniony dostęp do światła dziennego, a kłącze chronione przed zgnilizną). Przed nadejściem mrozów odwrócona donica, albo wokół niewielki kopczyk ziemi, który rozsuniemy z nadejściem wiosny.
Przy średnio zasobnym podłożu, nie musimy nawozić. Przy glebach ubogich, wystarczy dwa razy wiosną obkopać kompostem (krowiakiem, humusem) - pod koniec marca i w połowie maja.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Asphodelus_ramosus
https://nl.wikipedia.org/wiki/Asphodelus_ramosus
Branched asphodel.eng
 |
| Asphodelus ramosus - Asfodel gałęzisty, Złotogłów g. - A.r.nl |
Korzyści z asfodela gałęzistego, czerpią również ludzie. Aspekt zdobniczy, smaczny miód, jadalne młode pączki kwiatów. Do tego, warto wspomnieć o symbolice, która wiąże się z ta rośliną. Według Greków, wierzących w mity, bylina ta miała wypełniać równiny Hadesu. Mitologicznego podziemia,
do którego trafiali umarli. Jeśli bóg Tanatos nie zdecydował, że wieczność spędzą w Tartarze, czy na Polach Elizejskich, wówczas adresem były Asphodelowe łąki.
Co nie coś z legend, czerpią i współcześni Grecy, wysiewając na cmentarzach nasiona złotogłowów, pokarmu dla przodków, którzy odeszli.
Na naszej szerokości geograficznej, raczej dalecy jesteśmy od kojarzenia tych bardzo dekoracyjnie prezentujących się kwiatostanów ze śmiercią, smutkiem, czy z żałobą. Przy niewielkich nakładach pracy, możemy mieć w swojej zielonej przestrzeni rok rocznie kwitnącą roślinę.
Wysiew nasion, wczesną jesienią. Trafią do ciepłego, nagrzanego przez słońce podłoża. Miejscówkę tę, przed nadejściem mrozów obsypmy trocinami, bądź obłóżmy gałązkami świerkowymi. Zbyt duża ilość wody, brak dodatkowej ochrony przy minusowych temperaturach poniżej -15°C, to brak wschodów, a w przypadku dorosłych egzemplarzy znikoma szansa przetrwania.
Dlatego, zważywszy na naturalne predyspozycje plantu, jako lokalizację wykorzystajmy ogród skalny, ogród żwirowy. Tam, zagrożeniem nie będą wody opadowe, ani wysoki stały poziom nawilżenia gleby. Dobrze jednak, gdy podłoże nie jest zbite, a przepuszczalne, pH neutralne, albo w kierunku zasadowym. Miejsce osłonięte od silnych wiatrów, ekspozycja słoneczna.
 |
| Asphodelus ramosus - Asfodel gałęzisty, Złotogłów g. |
Część podziemną stanowi rozrastające się kłącze. Z roku na rok, kępa będzie coraz większa. Dlatego, już przed pierwszym sezonem posadźmy je w odległości co najmniej 40 centymetrów. Jeśli uprawa w pojemniku, to przed zimą musi on trafić do jasnego chłodnego pomieszczenia (ścięte części nadziemne do wysokości 10 centymetrów, minimalne podlewanie), albo zostać zakopcowany.
Z bryły korzeniowej najpierw wyrastają trawiaste liście w kolorze soczystej zieleni. Na rodzimych terenach, długa łodyga w szczytowej części obsypuje się kwiatami już w drugiej połowie marca, my musimy na kwitnienie poczekać aż do drugiej połowy maja. Wysokość rośliny, pomiędzy 100, a 120 centymetrów. Kwiaty gwiazdkowe w brudnej bieli; pojedynczy sześciokrotny, gdzie na każdym płatku wyraźnie widoczny brązowy nerw.
Regularnie usuwamy przekwitające ozdoby; jeśli chcemy zebrać nasiona, pozostawmy ewentualnie dwa, trzy. Po spełnieniu swej zdobniczej roli, pomóżmy roślinie oszczędzić substancje odżywcze dla bardziej funkcjonalnych części - bardzo nisko tnijmy pędy.
Jak już wiadomo, asfodel nie lubi nadmiaru wody, także gdy rozpoczną się jesienne pluchy, przycięta trawiasta fryzurka powinna zostać nakryta przezroczystym pojemnikiem, (wtedy ma zapewniony dostęp do światła dziennego, a kłącze chronione przed zgnilizną). Przed nadejściem mrozów odwrócona donica, albo wokół niewielki kopczyk ziemi, który rozsuniemy z nadejściem wiosny.
Przy średnio zasobnym podłożu, nie musimy nawozić. Przy glebach ubogich, wystarczy dwa razy wiosną obkopać kompostem (krowiakiem, humusem) - pod koniec marca i w połowie maja.
 |
| Asphodelus ramosus - Asfodel gałęzisty, Złotogłów g. |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Asphodelus_ramosus
https://nl.wikipedia.org/wiki/Asphodelus_ramosus
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz