Tulipanowiec amerykański,nie tylko spotykany w parkach i w zielonych kompleksach miejskich. Na rodzimych terenach osiąga do 60 metrów wysokości, w Europie środkowej do 25. I choć to dość dużych rozmiarów liściaste drzewo, ze względu na swą kwietną 'tulipanową' odsłonę, zyskuje coraz większe grono sympatyków, zapraszających je do swoich prywatnych ogrodów.
American tulip tree.eng
U młodych egzemplarzy, korona jest wąska i stożkowata, u dorosłych bardzo wyniosła, jednak niezbyt szeroka, w stanie bezlistnym bardzo rzadka, a po rozwinięciu się liści bardzo gęsta i zwarta, dająca głęboki cień.Kora, delikatnie spękana, w barwach brunatnych, bądź w szarościach. Pojedynczy liść dłoniasto klapowany; wiosną w kolorze soczystej zieleni, latem w głębszym
odcieniu, zaś jesienią, przed opadnięciem, przebarwiający się na złotożółty kolor. W naszej strefie klimatycznej, kwitnienie rozpoczyna się z nadejściem lata. Kwiaty tulipanowca, są miododajne; cechuje je jednakowość płatków korony i działek kielicha, które są określane wspólnym mianem listków okwiatu. Ozdoby te, są żółte z pomarańczową opaską u podstawy każdego płatka i swoim wyglądem, bardzo przypominają kwiaty tulipanów. Chociaż nie należą do najmniejszych, mogą pozostać niezauważone na dużych drzewach, ponieważ pojawiają się po pełnym rozwinięciu liści. Po kwiatach pojawiają się suche, łuszczące się, podłużne, brązowe owoce w kształcie stożka, z których każdy ma liczne uskrzydlone nasiona.
W USA, drewno tego gatunku wykorzystuje się w przemyśle meblarskim.
Ekspozycja słoneczna, bądź tak zwany 'jasny cień'. Stała umiarkowana wilgotność podłoża. Dobrze, aby sadzonka trafiła w miejsce, w którym nie spotkają ją porywiste zimowe wiatry. Na zimę zabezpieczamy młodziki, robimy to przynajmniej przez trzy,cztery sezony (pod pień dodatkowy kopczyk ziemi; na górną część rośliny, siatka oczkowana). Warto, dorosłe, a
szczególnie młode drzewka, ściółkować. Zimowa kołderka, a latem brak odchwaszczania i zwiększona kontrola transpiracji wody.
Podłoże, po drenażu; przepuszczalne, średnio żyzne, o odczynie pH neutralnym, w kierunku delikatnie zakwaszonego. W gliniastym, drzewko będzie powoli rosło, a po kilku latach pierwsze kwitnienie będzie, prawdopodobnie, w dość opłakanym stanie. Jeśli nie dysponujemy, pożądanym podłożem, a drzewko już od dwóch sezonów tam rośnie, należy w odpowiedniej odległości od niego wykonać dren. Wykopujemy do osiemdziesięciu centymetrów głębokości dołek, do połowy wypełniamy go drobnymi kamykami (żwirem, keramzytem), obkładamy siatką, która zatrzyma warstwę ziemi, znowu kamyki, siatka i ostatnia wierzchnia warstwa ziemi.
Przy bogatym podłożu, nie musimy martwić się o nawożenie. Jeśli zasilamy, to albo nawozem naturalnym (kompost, krowiak) - przekopujemy wiosną w odpowiedniej odległości, aby nie skaleczyć podziemnych części. Albo używamy nawozu wieloskładnikowego, takim dokarmiany od kwietnia do czasu rozkwitnięcia pierwszych kwiatów. A drugi rzut 'jedzonka', to wrześniowa dostawa nawozu wieloskładnikowego, w którym nie ma azotu (wówczas roślina bez zakłóceń przejdzie w fazę odpoczynku).
Późną jesienią, zgrabmy i uprzątnijmy liście. Z pozostawionych, starych gnijących, mogą rozwinąć się niepożądane choroby.
Stały średni stopień wilgotności podłoża. W czasie suszy, nie zapominamy o podlewaniu (dotyczy młodych drzewek, starsze egzemplarze, zahartowane, poradzą sobie).
American tulip tree.eng
 |
| Liriodendron tulipifera - Tulipanowiec amerykański - Amerikaanse tulpenboom |
U młodych egzemplarzy, korona jest wąska i stożkowata, u dorosłych bardzo wyniosła, jednak niezbyt szeroka, w stanie bezlistnym bardzo rzadka, a po rozwinięciu się liści bardzo gęsta i zwarta, dająca głęboki cień.Kora, delikatnie spękana, w barwach brunatnych, bądź w szarościach. Pojedynczy liść dłoniasto klapowany; wiosną w kolorze soczystej zieleni, latem w głębszym
odcieniu, zaś jesienią, przed opadnięciem, przebarwiający się na złotożółty kolor. W naszej strefie klimatycznej, kwitnienie rozpoczyna się z nadejściem lata. Kwiaty tulipanowca, są miododajne; cechuje je jednakowość płatków korony i działek kielicha, które są określane wspólnym mianem listków okwiatu. Ozdoby te, są żółte z pomarańczową opaską u podstawy każdego płatka i swoim wyglądem, bardzo przypominają kwiaty tulipanów. Chociaż nie należą do najmniejszych, mogą pozostać niezauważone na dużych drzewach, ponieważ pojawiają się po pełnym rozwinięciu liści. Po kwiatach pojawiają się suche, łuszczące się, podłużne, brązowe owoce w kształcie stożka, z których każdy ma liczne uskrzydlone nasiona.
W USA, drewno tego gatunku wykorzystuje się w przemyśle meblarskim.
Ekspozycja słoneczna, bądź tak zwany 'jasny cień'. Stała umiarkowana wilgotność podłoża. Dobrze, aby sadzonka trafiła w miejsce, w którym nie spotkają ją porywiste zimowe wiatry. Na zimę zabezpieczamy młodziki, robimy to przynajmniej przez trzy,cztery sezony (pod pień dodatkowy kopczyk ziemi; na górną część rośliny, siatka oczkowana). Warto, dorosłe, a
 |
| Liriodendron tulipifera - Tulipanowiec amerykański - Amerikaanse tulpenboom |
szczególnie młode drzewka, ściółkować. Zimowa kołderka, a latem brak odchwaszczania i zwiększona kontrola transpiracji wody.
Podłoże, po drenażu; przepuszczalne, średnio żyzne, o odczynie pH neutralnym, w kierunku delikatnie zakwaszonego. W gliniastym, drzewko będzie powoli rosło, a po kilku latach pierwsze kwitnienie będzie, prawdopodobnie, w dość opłakanym stanie. Jeśli nie dysponujemy, pożądanym podłożem, a drzewko już od dwóch sezonów tam rośnie, należy w odpowiedniej odległości od niego wykonać dren. Wykopujemy do osiemdziesięciu centymetrów głębokości dołek, do połowy wypełniamy go drobnymi kamykami (żwirem, keramzytem), obkładamy siatką, która zatrzyma warstwę ziemi, znowu kamyki, siatka i ostatnia wierzchnia warstwa ziemi.
Przy bogatym podłożu, nie musimy martwić się o nawożenie. Jeśli zasilamy, to albo nawozem naturalnym (kompost, krowiak) - przekopujemy wiosną w odpowiedniej odległości, aby nie skaleczyć podziemnych części. Albo używamy nawozu wieloskładnikowego, takim dokarmiany od kwietnia do czasu rozkwitnięcia pierwszych kwiatów. A drugi rzut 'jedzonka', to wrześniowa dostawa nawozu wieloskładnikowego, w którym nie ma azotu (wówczas roślina bez zakłóceń przejdzie w fazę odpoczynku).
Późną jesienią, zgrabmy i uprzątnijmy liście. Z pozostawionych, starych gnijących, mogą rozwinąć się niepożądane choroby.
Stały średni stopień wilgotności podłoża. W czasie suszy, nie zapominamy o podlewaniu (dotyczy młodych drzewek, starsze egzemplarze, zahartowane, poradzą sobie).
 |
| Liriodendron tulipifera - Tulipanowiec amerykański - Amerikaanse tulpenboom |
 |
| Liriodendron tulipifera - Tulipanowiec amerykański - Amerikaanse tulpenboom |
 |
Liriodendron tulipifera - Tulipanowiec amerykański - Amerikaanse tulpenboom Zdjęcie wykonała i udostępniła do publikacji pani Krystyna |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Liriodendron_tulipifera
https://pl.wikipedia.org/wiki/Tulipanowiec_ameryka%C5%84ski
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Liriodendron_tulipifera
https://pl.wikipedia.org/wiki/Tulipanowiec_ameryka%C5%84ski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz