Hatiora salicornioides, wzbogaca swoją obecnością rodzinę kaktusowatych. Ma zwarty pokrój, wyraźny głęboki kolor zieleni kilkucentymetrowych segmentów; doskonale wpisuje się w styl vintage, skandynawski. Tam, gdzie jasno, ciepło, przytulnie, znaleźć się powinno miejsce i dla niego. Nie jest rośliną szczególnie wymagającą, jeśli chodzi o zabiegi pielęgnacyjne. Oczywiście, pod warunkiem, że od samego początku naszej przygody z tym sukulentem, zadbamy o jego podstawowe potrzeby.
Dancing bones cactus.eng
Zdrowy, dorosły egzemplarz, posiada wysokość około 50 centymetrów i na podobną się krzewi. W naturalnym środowisku rozmiary te są o około 100% większe, to znaczy w środkowej części Ameryki Południowej. Ten gatunek hetiora jest epifitem. Nie pasożytuje jednak na innych roślinach,
substancje odżywcze czerpie z opadających liści, zaś wodę z deszczu i porannej rosy.
Miejsce ekspozycji powinno być jasne, ale nie tam, gdzie bezpośrednio operujące słońce. Roślina nie jest mrozoodporna, wytrzyma kilkudniowe spadki temperatury wynoszące 5℃, ale lepiej jej na takie doświadczenia nie narażać. Zahamuje to jej wzrost, a także ograniczy,albo także całkowicie zahamuje wiosenne kwitnie. Kwiaty na szczytach segmentów zaczynają się rozwijać od marca do maja. Są koloru żółtego, pomarańczowego, lub wpadają w delikatną czerwień. Pojedynczy kwiat jest drobny i posiada pięć płatków korony.
Jeśli nie mamy możliwości zakupu mieszanki dla sukulentów i kaktusów,
takiej mieszanki,wówczas pierwsza warstwa w pojemniku to drenaż (3 do 5 centymetrów kamyczków, żwirku), następnie mieszanka piasku, żwirku i ziemi w proporcjach 30:30:30. Jeśli posiadamy jedynie części, poczekajmy z dwa, trzy dni, aż obeschną. Po posadzeniu, ustawiamy donicę w słonecznym miejscu, gdzie dzienne światło rozproszone. Pojemnik z odpływem. Przesadzanie co dwa, trzy lata do niewiele większej donicy, na przełomie lutego i marca. Sukulenty lubią ciepło i dzienne słońce.
Jeśli ustawimy pojemnik w zbyt zacienionym miejscu, pędy zaczną się niesymetrycznie przewieszać, co po jakimś czasie, szczególnie u dorosłego egzemplarza, zacznie wyglądać bardzo nieestetycznie.
Optymalna temperatura w pomieszczeniu, to 18 do 23°C. Na czas od końca września do połowy lutego, hatiora powinna przebywać w chłodniejszym pomieszczeniu, gdzie temperatura od 14 do 18°C. Dla rośliny to czas spoczynku, a dla nas duże prawdopodobieństwo, że doczekamy kwiatów.
Wówczas o 1/3 ograniczamy ilość dostarczanej wody. W sezonie wegetacyjnym, to jest od końca lutego, do końca września dostarczamy wodę co 14 dni. Przykładowo, sukulent wielkości tego ze zdjęć, 200 mililitrami wody. Zawsze używamy wody o temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu.
Podlewamy nie często, a raz i solidnie. Nie pozostawiamy wody na podstawku, czy w osłonce. Gąbczaste segmenty, całe nimi przyozdobione pędy, wchłoną dostarczoną wodę i będą czerpać z niej energię przez dwa tygodnie. Układ korzeniowy rośliny jest dość płytki, więc cały w tym ambaras, aby nie dopuścić do wielokrotnego zalewania w przeciągu krótkiego okresu, co, w konsekwencji, doprowadziłoby do zgnilizny.
Nawozimy od marca do sierpnia, raz w miesiącu, nawozem dostosowanym do kwitnących sukulentów, kaktusów (w ostateczności tym, dla roślin doniczkowych).
Przycinanie sanitarne, konieczne, gdy w niewłaściwy sposób dbamy o plant (zbyt dużo wody, brązowiejące gnijące segmenty; brak wody , zasychające, zwiotczałe, żółciejące).
Części pędów, około 10 centymetrowe, można pobrać i ukorzeniać po zakończeniu kwitnienia. Potrzebna temperatura powyżej 20°C. Kawałki te obsuszmy, po dwóch , trzech dniach umieśćmy we właściwym podłożu.
Hatiora salicornioides, nadal nie należy do często spotykanych roślinnych ozdób. Więc taki sukulent w naszej mieszkalnej, czy biurowej przestrzeni będzie oryginalną, elegancką, niewiele wymagającą żywą ozdobą. Czekamy na wiosenny pokaz kwitnienia.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Hatiora_salicornioides
https://en.wikipedia.org/wiki/Hatiora_salicornioides
Dancing bones cactus.eng
 |
| Hatiora salicornioides - (De koraalcactus) |
Zdrowy, dorosły egzemplarz, posiada wysokość około 50 centymetrów i na podobną się krzewi. W naturalnym środowisku rozmiary te są o około 100% większe, to znaczy w środkowej części Ameryki Południowej. Ten gatunek hetiora jest epifitem. Nie pasożytuje jednak na innych roślinach,
substancje odżywcze czerpie z opadających liści, zaś wodę z deszczu i porannej rosy.
Miejsce ekspozycji powinno być jasne, ale nie tam, gdzie bezpośrednio operujące słońce. Roślina nie jest mrozoodporna, wytrzyma kilkudniowe spadki temperatury wynoszące 5℃, ale lepiej jej na takie doświadczenia nie narażać. Zahamuje to jej wzrost, a także ograniczy,albo także całkowicie zahamuje wiosenne kwitnie. Kwiaty na szczytach segmentów zaczynają się rozwijać od marca do maja. Są koloru żółtego, pomarańczowego, lub wpadają w delikatną czerwień. Pojedynczy kwiat jest drobny i posiada pięć płatków korony.
Jeśli nie mamy możliwości zakupu mieszanki dla sukulentów i kaktusów,
takiej mieszanki,wówczas pierwsza warstwa w pojemniku to drenaż (3 do 5 centymetrów kamyczków, żwirku), następnie mieszanka piasku, żwirku i ziemi w proporcjach 30:30:30. Jeśli posiadamy jedynie części, poczekajmy z dwa, trzy dni, aż obeschną. Po posadzeniu, ustawiamy donicę w słonecznym miejscu, gdzie dzienne światło rozproszone. Pojemnik z odpływem. Przesadzanie co dwa, trzy lata do niewiele większej donicy, na przełomie lutego i marca. Sukulenty lubią ciepło i dzienne słońce.
 |
| Hatiora salicornioides - (De koraalcactus) |
Jeśli ustawimy pojemnik w zbyt zacienionym miejscu, pędy zaczną się niesymetrycznie przewieszać, co po jakimś czasie, szczególnie u dorosłego egzemplarza, zacznie wyglądać bardzo nieestetycznie.
Optymalna temperatura w pomieszczeniu, to 18 do 23°C. Na czas od końca września do połowy lutego, hatiora powinna przebywać w chłodniejszym pomieszczeniu, gdzie temperatura od 14 do 18°C. Dla rośliny to czas spoczynku, a dla nas duże prawdopodobieństwo, że doczekamy kwiatów.
Wówczas o 1/3 ograniczamy ilość dostarczanej wody. W sezonie wegetacyjnym, to jest od końca lutego, do końca września dostarczamy wodę co 14 dni. Przykładowo, sukulent wielkości tego ze zdjęć, 200 mililitrami wody. Zawsze używamy wody o temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu.
Podlewamy nie często, a raz i solidnie. Nie pozostawiamy wody na podstawku, czy w osłonce. Gąbczaste segmenty, całe nimi przyozdobione pędy, wchłoną dostarczoną wodę i będą czerpać z niej energię przez dwa tygodnie. Układ korzeniowy rośliny jest dość płytki, więc cały w tym ambaras, aby nie dopuścić do wielokrotnego zalewania w przeciągu krótkiego okresu, co, w konsekwencji, doprowadziłoby do zgnilizny.
Nawozimy od marca do sierpnia, raz w miesiącu, nawozem dostosowanym do kwitnących sukulentów, kaktusów (w ostateczności tym, dla roślin doniczkowych).
Przycinanie sanitarne, konieczne, gdy w niewłaściwy sposób dbamy o plant (zbyt dużo wody, brązowiejące gnijące segmenty; brak wody , zasychające, zwiotczałe, żółciejące).
Części pędów, około 10 centymetrowe, można pobrać i ukorzeniać po zakończeniu kwitnienia. Potrzebna temperatura powyżej 20°C. Kawałki te obsuszmy, po dwóch , trzech dniach umieśćmy we właściwym podłożu.
Hatiora salicornioides, nadal nie należy do często spotykanych roślinnych ozdób. Więc taki sukulent w naszej mieszkalnej, czy biurowej przestrzeni będzie oryginalną, elegancką, niewiele wymagającą żywą ozdobą. Czekamy na wiosenny pokaz kwitnienia.
 |
| Hatiora salicornioides - (De koraalcactus) |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Hatiora_salicornioides
https://en.wikipedia.org/wiki/Hatiora_salicornioides
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz