Cebulica syberyjska, charakteryzuje się wysoką mrozoodpornością. Mylnie można interpretować jej miejsce pochodzenia, jeśli uczynimy to na podstawie nazwy. Ponieważ pochodzi z terenu Azji Środkowej oraz porasta lasy u podnóża kaukaskich gór. Syberia kojarzy się z mroźnymi zimami, stąd do tej rośliny przylgnęło takie nazewnictwo.
Siberian squill.eng
Współcześnie, poza naturalnymi leśnymi siedliskami, możemy zakupić odmiany hodowlane, w kolorze niebieskim i białym. Ogrodnicze cebule są nieco większe i mniej podatne na choroby grzybiczne. Jeśli zdecydujemy się zakupić cebulicę syberyjską do naszego ogrodu, sadzenie przeprowadźmy , podobnie jak
pozostałe cebulowe ( tulipany, narcyz, hiacynty itp.), w połowie września. Najlepszy efekt osiągniemy, gdy będziemy sadzili kilka cebulek w grupie ( głębokość 6-10 centymetrów). Robiąc to, zachowajmy odpowiednią odległość pomiędzy cebulkami , w przyszłości wyrosną cebulki przybyszowe, a także roślina zacznie nam się wysiewać, tworząc gęstsze, niebieskie lub białe kępy.
Bylina w przedwiośniu zaczyna wypuszczać odziomkowe, podłużne liście i równocześnie z ziemi wyłaniają się w pozycji pionowej łodygi, na których znajdują się kwiatowe pąki ( zimą tworzył się pod niewielką warstwą ziemi). Okres kwitnienia przypada na miesiące marzec i kwiecień. Wtedy też, rośliny osiągają, w zależności od zakupionej odmiany, wysokość od 10 do 25 centymetrów. Pąki rozkwitają i naszym oczom ukazują się drobne niebieskie lub białe kwiatki.
Jeden kwiat jest gwieździstego kształtu, sześciokrotny. Jego średnica to 0.9 do 1.4 centymetra. Każdy niebiesko-fioletowy płatek posiada wyraźny ciemnoniebieski pasek przebiegający po jego środku.
Kwiaty są hermafrodytyczne i jako, że jedne z pierwszych o tej porze roku, bardzo popularne dla pracowitych pszczółek. Po przekwitnięciu jest czas tworzenia się nasionek, które najczęściej w specjalnej jednoliściennej kapsułce upadają pośród usychających liści rośliny macierzystej.
Nie chcąc nowych egzemplarzy z nasion, możemy temu zapobiec, w czas obrywając przekwitnięte kwiatostany ( z nasion następnej wiosny są wyraźnie niższe rośliny, niż te ze 'starych' cebul, ale w następnym sezonie będą już na pełnych obrotach swoich możliwości).
Nie musimy corocznie wykopywać cebulek, ale jeśli to zrobimy, ponieważ, na przykład, postanowiliśmy zmienić miejsce posadzenia na inne lub zauważymy słabsze kwitnięcie, niż w ubiegłym roku - uczyńmy to, gdy wyraźnie zaczną usychać liście ( od połowy czerwca). Po wykopaniu, cebulki delikatnie oczyśćmy z resztek podłoża i luźno ułóżmy w trocinach, albo w piasku. Przechowujmy w ciemnym miejscu , gdzie temperatura nie będzie poniżej 15, ani powyżej 20°C. Damy roślinie czas na zregenerowanie przed następnym sezonem. W połowie jesieni ponownie cebule wracają do ziemi.
Najbardziej optymalne warunki jakie możemy zapewnić cebulicy syberyjskiej do zdrowego wzrostu i bogatego kwitnienia, to nie sadźmy jej w miejscach ogrodu, gdzie jest podmokła ziemia lub, gdzie przebiegają 'korytarze' deszczówki. Cebule zdecydowanie nie lubią zbyt dużej ilości wody, gniją wtedy na potęgę. Możemy tę wieloletnią roślinę sadzić na otwartej przestrzeni lub pod liściastymi drzewami.
Zimą cebulica, przez nagie gałęzie ma dostarczoną odpowiednią ilość światła słonecznego, a latem liściasta korona wspomaga relaks i odpoczynek tej rośliny, aby bardzo dobrze przygotowała się do kolejnego wegetacyjnego okresu.
Przypisy:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Cebulica_syberyjska
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oosterse_sterhyacint
https://en.wikipedia.org/wiki/Scilla_siberica
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
Siberian squill.eng
Scilla siberica - Cebulica syberyjska - Oosterse sterhyacint |
Współcześnie, poza naturalnymi leśnymi siedliskami, możemy zakupić odmiany hodowlane, w kolorze niebieskim i białym. Ogrodnicze cebule są nieco większe i mniej podatne na choroby grzybiczne. Jeśli zdecydujemy się zakupić cebulicę syberyjską do naszego ogrodu, sadzenie przeprowadźmy , podobnie jak
pozostałe cebulowe ( tulipany, narcyz, hiacynty itp.), w połowie września. Najlepszy efekt osiągniemy, gdy będziemy sadzili kilka cebulek w grupie ( głębokość 6-10 centymetrów). Robiąc to, zachowajmy odpowiednią odległość pomiędzy cebulkami , w przyszłości wyrosną cebulki przybyszowe, a także roślina zacznie nam się wysiewać, tworząc gęstsze, niebieskie lub białe kępy.
Scilla siberica - Cebulica syberyjska - Oosterse sterhyacint 'Alba' |
Bylina w przedwiośniu zaczyna wypuszczać odziomkowe, podłużne liście i równocześnie z ziemi wyłaniają się w pozycji pionowej łodygi, na których znajdują się kwiatowe pąki ( zimą tworzył się pod niewielką warstwą ziemi). Okres kwitnienia przypada na miesiące marzec i kwiecień. Wtedy też, rośliny osiągają, w zależności od zakupionej odmiany, wysokość od 10 do 25 centymetrów. Pąki rozkwitają i naszym oczom ukazują się drobne niebieskie lub białe kwiatki.
Jeden kwiat jest gwieździstego kształtu, sześciokrotny. Jego średnica to 0.9 do 1.4 centymetra. Każdy niebiesko-fioletowy płatek posiada wyraźny ciemnoniebieski pasek przebiegający po jego środku.
Scilla siberica - Cebulica syberyjska - Oosterse sterhyacint 'Alba' |
Kwiaty są hermafrodytyczne i jako, że jedne z pierwszych o tej porze roku, bardzo popularne dla pracowitych pszczółek. Po przekwitnięciu jest czas tworzenia się nasionek, które najczęściej w specjalnej jednoliściennej kapsułce upadają pośród usychających liści rośliny macierzystej.
Nie chcąc nowych egzemplarzy z nasion, możemy temu zapobiec, w czas obrywając przekwitnięte kwiatostany ( z nasion następnej wiosny są wyraźnie niższe rośliny, niż te ze 'starych' cebul, ale w następnym sezonie będą już na pełnych obrotach swoich możliwości).
Nie musimy corocznie wykopywać cebulek, ale jeśli to zrobimy, ponieważ, na przykład, postanowiliśmy zmienić miejsce posadzenia na inne lub zauważymy słabsze kwitnięcie, niż w ubiegłym roku - uczyńmy to, gdy wyraźnie zaczną usychać liście ( od połowy czerwca). Po wykopaniu, cebulki delikatnie oczyśćmy z resztek podłoża i luźno ułóżmy w trocinach, albo w piasku. Przechowujmy w ciemnym miejscu , gdzie temperatura nie będzie poniżej 15, ani powyżej 20°C. Damy roślinie czas na zregenerowanie przed następnym sezonem. W połowie jesieni ponownie cebule wracają do ziemi.
Scilla siberica - Cebulica syberyjska - Oosterse sterhyacint |
Najbardziej optymalne warunki jakie możemy zapewnić cebulicy syberyjskiej do zdrowego wzrostu i bogatego kwitnienia, to nie sadźmy jej w miejscach ogrodu, gdzie jest podmokła ziemia lub, gdzie przebiegają 'korytarze' deszczówki. Cebule zdecydowanie nie lubią zbyt dużej ilości wody, gniją wtedy na potęgę. Możemy tę wieloletnią roślinę sadzić na otwartej przestrzeni lub pod liściastymi drzewami.
Zimą cebulica, przez nagie gałęzie ma dostarczoną odpowiednią ilość światła słonecznego, a latem liściasta korona wspomaga relaks i odpoczynek tej rośliny, aby bardzo dobrze przygotowała się do kolejnego wegetacyjnego okresu.
Przypisy:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Cebulica_syberyjska
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oosterse_sterhyacint
https://en.wikipedia.org/wiki/Scilla_siberica
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz