Spiraea douglasii - Tawuła Douglasa - Douglasspirea

                                     Tawuła Douglasa, jest krzewem liściastym, który kwitnie latem. Jego zastosowanie może być wszechstronne: do nasadzeń jako soliter w prywatnych średnich i w większych ogrodach, czy w parkach; tam, gdzie zadrzewienia krajobrazowe, zieleń publiczna, szpaler, żywopłot; w grupach z innymi roślinami, przy założeniu, że każda z nich ma odpowiednią przestrzeń i uwarunkowania do witalnego

                                                                             Hardhack steeplebush.eng

Spiraea douglasii - Tawuła Douglasa - Douglasspirea

(IX)

rozwoju. Jako dzikus, ten gatunek tawuły może zagłuszyć słabsze rośliny (podziemne rozłogi), jednak w uprawie kontrolowanej, nie będzie ambitnym kolonizatorem. 

                                   Tawuła Douglasa, doskonale znosi miejskie zanieczyszczenia powietrza; jest tolerancyjna jeśli chodzi o pH gleby; nie straszne jej czasowe susze (choć wtedy 'wyhamowuje' z kwitnieniem;  charakteryzuje się dość wysoką mrozoodpornością (USDA 4b, czyli do –31,7 °C); rok rocznie

wczesną wiosną przycinana, obficie się krzewi, co przekłada się latem na bogactwo różowych kwiatostanów. Kwitnienie na pędach tegorocznych. Wzrost typowy dla gatunku, przy optymalnych warunkach uprawy, roślina osiąga od 1.5 do 2 metrów wysokości/szerokości. Młode pędy początkowo są miękkie i gęsto owłosione, z wiekiem sztywnieją, tracą owłosienie i pokrywają się brązowawą korą. Po marcowym 'strzyżeniu fryzurki', gdy skracamy wszystkie pędy o 1/3 ich długości, pierwsze z pąków rozwijają się liście. Blaszki jajowate, bądź szeroko lancetowate, z wierzchu zielone, spod spodu lekko szare i pokryte kutnerem; liście są sezonowe. Kwietny pokaz rozpoczyna się pod koniec czerwca. Wówczas wiechowate, ciemno, bądź jasno różowe kwiatostany, wyrastają na szczytowych częściach pędów. Regularne usuwanie przekwitniętych, pozwala zaoszczędzić roślinie substancje odżywcze, które może przeznaczyć na 'zainwestowanie' w młode kwiatostany. Pozostawienie przekwitniętych ozdób, to przez okres jesieni i zimy, możliwość podziwiania  zasuszonych kwiatostanów, które przy najmniejszym

Spiraea douglasii - Tawuła Douglasa - Douglasspirea

(IX)

podmuchu wiatru dodają ogrodowej przestrzeni ruchu. Pod koniec października należy wygrabić liście, młode sadzonki podsypać dodatkowym kilkucentymetrowym kopczykiem ziemi, która wiosną bez trudu rozsuniemy. Takie rośliny również ściółkujemy (odpada odchwaszczanie, zmniejsza się transpiracja wody).  

                      Tawuła Douglasa, jak już wiemy, 'zniesie' wiele. Jednak nam zależy na jej bogatych kwietnych odsłonach, dlatego od samego początku uprawy warto o nią zadbać. Ekspozycja słoneczna, ostatecznie tam, gdzie przefiltrowane światło dzienne. Zaciemnione ogrodowe kąty, równa się karłowy wzrost i znikome kwitnienie; podobnie, gdy sadzonka 'wyląduje' na glebach ze zbyt wysokim stopniem wilgotności. Rośliny te lubią wysoki stopień wilgotności powietrza, także nasadzenia w pobliżu oczka wodnego, strumyku, bądź innego zbiornika wodnego, jak najbardziej wskazane. Podłoże drożne z stałym średnim stopniem wilgotności. W czasie lata, gdy susza oraz przy bezśnieżnych zimach, nie obejdzie się bez dodatkowych wędrówek z konewką. Latem podlewamy rano, albo pod wieczór (wówczas miks słońce+woda, nie zniszczą liści i kwiatostanów); zimą podlewamy wodą, którą jest w zbliżonej temperaturze do tej jaka panuje wokół roślin, gdy jest bezmroźny dzień i godziny południowe.

Spiraea douglasii - Tawuła Douglasa - Douglasspirea

(IX)

Gleby słabsze, warto nawozić. Używamy nawozów wieloskładnikowych przeznaczonych dla krzewów kwitnących, (częstotliwość dostaw, dawkowanie - według informacji z etykiety). Zwróćmy uwagę, aby w jesiennej dostawie nawozu, nie było w składzie azotu. Krzew ma w tym czasie przygotowywać się na nadejście trudniejszych uwarunkowań pogodowych, a nie wychodzić na 'wysokie obroty'. Prowadzą uprawę ekologiczną, korzystajmy z naturalnych metod nawożenia. Obkopanie krzewy niezbyt głębokimi dołkami, które wypełniamy mieszanką świeżej ziemi i kompostu. Zaś latem, regularne dostawy rozcieńczonych z wodą gnojówek (z pokrzyw, z czosnku). 

                       Tawułę Douglasa rozmnażamy na kilka sposobów, najprostszym jest oddzielenie od rośliny macierzystej rozłogów. Można też przez odkłady, wówczas najniższy z pędów dociskamy do podłoża i do połowy obsypujemy ziemią. Kolejnej wiosny będzie ukorzeniony i gotowy do oddzielenia od krzewu. Oczywiście, pozostaje także możliwość techniki, gdzie większe nakłady pracy -  poprzez pobranie sadzonek półzdrewniałych. Robimy to od połowy czerwca do końca lipca. 12 - 15 centymetrowa część pędu nie powinna mieć zawiązanego kwiatostanu, a także zbyt wielu liści. W doniczce przepuszczalne podłoże, regularne dostawy wody. Do miejsca docelowego najpóźniej do końca września, a jeśli nie, to na czas zimy do jasnego nieogrzewanego pomieszczenia i do gruntu dopiero po Zimnych Ogrodnikach. 

 

Przypisy:

Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]

https://en.wikipedia.org/wiki/Spiraea_douglasii

https://www.vip-colors.com/2022/04/ogrod-naturalne-metody-nawozenia.html