Wierzba smukłoszyjkowa, to jest ten czas, gdy jej czerwonoróżowe bazie wzbogacają ogród w kolor (luty, marzec). Pośród zimowych szarości, to bardzo pożądane; nasza przydomowa przestrzeń zyskuje dzięki niej oryginalność, bardzo atrakcyjną odsłonę. Na naturalnych siedliskach
Rose-gold pussy willow.eng
|
Salix gracilistyla - Wierzba smukłoszyjkowa - Wilg (soort) 'Mount aso' |
(Japonia, Korea, Chiny), w zależności od uwarunkowań gatunek osiąga od 1.5 do 6 metrów wysokości, gdzie zimą rozkwit złoto różowawych bazi. Na naszej szerokości geograficznej dostępne są odmiany o mniejszych 'gabarytach' (do 1.5 metra wysokości przy metrze szerokości), dzięki czemu krzew ten można
prowadzić nawet w niewielkich ogrodach, albo w pojemniku na podwórzu, czy na patio. W srzedaży są także dostępne wierzby smukłoszyjkowe szczepione na pniu (docelowa wysokość do 3 metrów), te ze wskazaniem do nasadzeń bezpośrednio w gruncie jako solitery. W formie krzewiastej nasadzenia pojedyncze, w grupie, bądź w kompozycji z innymi gatunkami wierzb, które wczesną wiosną zaczynają kwitnienie. U wierzby smokłoszyjkowej, od lutego do początków kwietnia, w zależności od odmiany, 'oblepione' złotymi, kruczoczarnymi (odmiana 'Kurome'), albo czerwono różowymi baziami (odmiana 'Mount aso'), pędy będą wyraźnie się odznaczały i na tle zimozielonych, i wolnej od innych roślin przestrzeni. Bazie to darmowa stołówka dla pierwszych oblatywaczy. Trudne warunki pogodowe, ale 'gdzieś z przypadku' mali skrzydlaci ogrodowi przyjaciele się pojawiają. Atrakcyjne kwiatostany można ciąć i wykorzystać do przyozdobienia mieszkalnych, czy restauracyjnych przestrzeni (florystyka, do bukietów, do wiosennych stroików, do kompozycji z innymi roślinami). Z początkiem wiosny, z pąków rozwijają się liście; są zielone, lancetowate, pokryte są od spodu srebrzystoszarym kutnerem. Ta szata spełnia funkcję zdobniczą do jesieni, wtedy liście brązowieją i opadają. Należy je zgrabić, uprzątnąć; nadają się do kompostownika.
|
Salix gracilistyla - Wierzba smukłoszyjkowa - Wilg (soort) 'Mount aso' |
Wierzba smukłoszyjkowa, została okryta w pobliżu czynnego wulkanu Aso, to 'wiele mówi' o jej rewelacyjnych umiejętnościach dostosowania się do trudnych uwarunkowań, jednak my mając ją w swoich ogrodowych przestrzeniach, nie trzymamy jej po to, aby walczyła o przetrwanie, a po to, aby zachwycająco zdobiła. Ten krzew liścisty/drzewko pienne, nie będą wymagały dużych nakładów pracy, jeśli od samego początku zajmiemy się roślinami zgodnie z ich potrzebami. Najkorzystniejsze warunki do wzrostu, to zasobne podłoże i jego średni, bądź lekko wyższy poziom wilgotności; jasna miejscówka. Pobliże zbiornika wodnego wskazane; wyższy poziom wilgotności powietrza, to będzie 'to' (staw,
oczko wodne, kanał, miejskie tereny zalewowe, rzeczka). 'Wierzba, więc przycinać, czy nie?' Wierzba smukłoszyjkowa, nie
wymaga
rok rocznie przycinania. Warto ją 'ciachnąć' raz w maju, gdy dopiero co wsadzona do podłoża.
Wtedy skrócone o 1/3 pędy, zagęszczą się. Potem ograniczamy
się jedynie do cięcia sanitarnego, (usuwamy przesuszone, połamane,
przemarznięte, nieestetycznie wyglądające pędy). Możemy też po 4, 5 latach rok rocznie
zacząć usuwać wiosną po jednym, czy po dwa z najstarszych pędów,
(subtelne cięcie odmładzające). U tego gatunku, nie wykonujemy
radykalnych cięć, ponieważ nie byłby w stanie zadowalająco się
odbudować.
Ekspozycja, gdzie jest jasno, ale bez silnie oddziałujących
promieni słonecznych. Roślina,
nie nadaje się na wystawę południową. Jeśli
mamy sporą zieloną przestrzeń, wybierzmy taką lokalizację, w której
zachodzące słońce będzie 'podświetlało' listną szatę. Młode sadzonki
najlepiej sadzić do gruntu kwiecień - maj.Wówczas rośliny mają więcej
czasu na zaaklimatyzowanie i warunki zimowe nie będą
dla nich już tak bardzo trudne. Starsze krzewy, 'z ugruntowaną
pozycją', bez problemu radzą sobie nawet
|
Salix gracilistyla - Wierzba smukłoszyjkowa - Wilg (soort) 'Mount aso' |
z bardzo trudnymi zimowym, młodsze jedno-, dwuletnie
warto przed nadejściem zimy podsypać kilkucentymetrowym kopczykiem
ziemi; ten wiosną nietrudno będzie rozsunąć. Zalecane ściółkowanie;
zahamowanie wyparowywania wody, odpada nam odchwaszczanie.
Przed
posadzeniem, wsypmy na dno dołka miks ziemi z kompostem; młode drzewko
(forma pienna),
być może będzie potrzebowało wsparcia, dlatego nie wahajmy się
zastosować czasowej podpory. Gleby ubogie w substancje odżywcze, zawsze można wzbogacić, dostarczając od kwietnia do lipca nawóz wieloskładnikowych dla krzewów ozodbnych. Później przy okazji podlewania innych i na te 'chlapnąć
rozcieńczonymi z wodą gnojówkami (żywokost, pokrzywy, czosnek). Czy też jesienią i
wiosną przekopywać pobliże mieszanką kompostu i świeżej niewyjałowionej
ziemi; kilka kilkanaście niezbyt głębokich dołków wypełnionych tym 'dokarmiaczem', bez kaleczenia części podziemnej wierzb.
Jak
wiadomo, ma miejsce brak równowagi hydrologicznej, dlatego o
krzew/drzewko należy zadbać i wędrować w jego stronę z konewką.
Dodatkowe
dostawy wody, szczególnie ważne, przez pierwsze dwa upalne lata i przy
bezśnieżnych zimach, gdy gleba ulega przesuszeniom. Latem podlewamy rano, albo pod wieczór, (wówczas nie narazimy liści
na poparzenia słoneczne). Zimą, dostawa wody w bezmroźny dzień, w
godzinach południowych, (gdy nie ma śniegu). Woda zawsze powinna posiadać temperaturę
zbliżoną
do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin.
|
Salix gracilistyla - Wierzba smukłoszyjkowa - Wilg (soort) 'Mount aso' |
Wierzba smukłoszyjkowa, rozmnażanie. Moim zdaniem,
najprostszą techniką pozyskania młodzików, jest robienie odkładów
(formy krzewiaste). Po zakończeniu kwitnienia, skracamy najniżej ułożone dwa, czy trzy pędy o 1/3 długości i
dociskamy je do ziemi, do połowy
obsypujemy ziemią; w następnym roku w kwietniu oddzielamy je od
rośliny macierzystej. Inny sposób, późną
jesienią lub zimą, przed
nastaniem mrozów, odcinamy ostrym sekatorem tegoroczny, zdrewniały pęd,
przycinamy z obu stron, następnie zanurzamy go z 10 centymetrów w
wodzie (zgodnie z kierunkiem
wzrostu) i pozostawiamy w chłodnym jasnym miejscu, gdzie temperatura zimą
pomiędzy 4, a 12°C.
Dbamy, aby w słoiku nie brakowało wody; pierwsze małe korzonki -
lokujemy w donicy z odpływem, gdzie zasobne przepuszczalne podłoże.
Regularnie, niezbyt obficie podlewamy. Sadzenie do gruntu w maju, wtedy
też i w kolejnym roku o tej samej porze, skracanie pędów o 1/3, aby
zagęścić pokrój. Przy uprawie pojemnikowej, zadbajmy o to, aby pojemnik z drożnym odpływem, (aby nie zatrzymywały się nadwyżki deszczówki), był z odpowiedniego tworzywa - to znaczy taka donica, aby mogła w trudnych zimowych warunkach pozostawać na zewnątrz, aby bryła korzeniowa nie przemarzała. Na spodzie warstwa 'rozluźniacza', kilka centymetrów kulek styropianowych, żwirku, kamyków' następnie zimie z kompostem i z owym 'rozluźniaczem'. Przesadzanie do świeżej mieszanki w maju co dwa, bądź trzy lata, (wierzby 'lubią sobie podjeść i się opić'). Rok, gdy nie przesadzaliśmy, wtedy warto jesienią wybrać wierzchnią warstwę ziemi i w to miejsce wsypać mieszankę świeżej z kompostem.
|
Salix gracilistyla - Wierzba smukłoszyjkowa - Wilg (soort) 'Mount aso' |
|
Salix gracilistyla - Wierzba smukłoszyjkowa - Wilg (soort) 'Mount aso' |
|
Salix gracilistyla - Wierzba smukłoszyjkowa - Wilg (soort) 'Mount aso' |
Salix - Wierzba (gatunki) - Wilg (soorten) ( foto )
Przypisy:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wierzba
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wilg
https://en.wikipedia.org/wiki/Salix_gracilistyla
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz