Vademecum Interesting Plants: Aster ageratoides - Aster żeniszkowaty

piątek, 12 listopada 2021

Aster ageratoides - Aster żeniszkowaty - Herfstaster (soort)

W wielkim uproszczeniu, większość odmian astra żeniszkowatego, to mieszańce powstałe w wyniku skrzyżowania gatunków aster dumosus x aster novi-belgii. U gatunku są kwiaty jasne, natomiast u hybryd to barwny wachlarz bieli, różu, niebieskiego i fioletu.

Aster ageratoides - Aster żeniszkowaty - Herfstaster (soort)

Rośliny te charakteryzują się długim okresem kwitnienia, co jest 'przydatne' późną jesienią, gdy już niewiele kwietnego kolorytu w ogrodzie. W zależności od odmiany, wysokość całkowita roślin waha się

od 30 nawet do 80 centymetrów. Także te niższe, doskonale nadawać się będą również do uprawy pojemnikowej, (donica z odpływem dostosowana do pozostania na zewnątrz w trudnych zimowych warunkach' w niej przepuszczalne żyzne podłoże; latem i przy bezśnieżnych zimach podlewanie wodą, która posiada temperaturę zbliżoną do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin).

Koszyczki, są zbudowane z dwóch rodzajów kwiatów. Wnętrze jest wypełnione żółtozłotymi kwiatami rurkowatymi, które z zewnątrz są otoczone kwiatami języczkowatymi. Kwitnienie może rozpocząć się już w pierwszej dekadzie września i trwać nieprzerwanie nawet do połowy listopada. Aby to był tak satysfakcjonujący czas, należy dla astrów wybrać odpowiednią miejscówkę. To rośliny, które poszerzają swoje terytorium przez podziemne rozłogi; nie robią tego ekspansywnie, jednak bardzo ważne, aby miały zapewnioną odpowiednią przestrzeń do rozwoju. W formie nieformalnych niziutkich, bądź średniej wysokości żywopłotów, jako monotematyczna wielobarwna/jednobarwna plama, czy w połączeniu z innymi wieloletnimi, którym odpowiadają podobne uwarunkowania uprawy - wszędzie tam koszyczki kwiatowe astra żeniszkowatego przyciągną nie tylko pszczoły i motyki (roślina miododajna), ale spojrzenia miłośników elegancko i energetycznie prezentujących się żywych ogrodowych ozdób.

Aster ageratoides - Aster żeniszkowaty - Herfstaster (soort)

Ze względu na swój zwarty pokrój, ta grupa astrów może spełniać funkcję roślin okrywowych. Przed posadzeniem, warto spulchnić ziemię - przepuszczalność podłoża, to gwarancja, że podziemne części młodych sadzonek pierwsze zimy nie przemarzną, a jesienią nie będzie tam zastawać woda. Gleba próchniczna/średnio żyzna, o pH neutralnym w kierunku zakwaszonego. Każdej wiosny można obkopać astry kilkunastoma niezbyt głębokimi dołkami, które wypełniamy ziemią przemieszaną z kompostem. Również dokarmianie 'przy okazji' letnich spacerów z konewką ; gdzie rozcieńczona gnojówka z wodą (z pokrzyw, ze skrzypu, czy z żywokostu).
Stały umiarkowany stopień wilgotności podłoża. O ile czasowe susze nie będą groźne, to miejsca 'zbite', zalewowe całkowicie nie wchodzą w grę. Młodziki w czasie letniej suszy/bezśnieżnej zimy podlewamy;latem rano, albo pod wieczór.zimą w bezmroźny dzień w godzinach południowych. Woda zawsze powinna posiadać zbliżoną temperaturę do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin. Ekspozycja jasna, albo otwarta na słoneczne kąpiele, ale nie tak, gdzie są one w godzinach południowych, (czyli bez wskazań na wystawę południową). Dlatego, że z latami górna część pędów by drewniała, co skutkowałoby coraz mniej obfitym kwitnieniem, zaleca się każdej jesieni po zakończeniu kwitnienia, przycinanie. 'Strzyżemy fryzurkę' w ten sposób, że skracamy pędy o tę długość, gdzie rozkwitały koszyczki (uogólniając o 2/3). Usunięte części nadają się do kompostownika.