Trzmielina, (zdjęcia, opisy gatunków i odmian). Rodzaj, pozytywnie zaskakuje różnorodnością form i kolorytem. Krzewy liściaste, które mogą mieć okazałe rozmiary, uprawiać politykę wspinaczkową, albo płożyć się na wiele metrów, osiągając przy tym tylko kilkanaście centymetrów wysokości. Gatunki tracące liście na zimę, poprzez barwne jesienne show, wcale, ale to wcale, pod względem dekoracyjności, nie pozostają w tyle za tymi, które są zimozielone.Rośliny nie są zbyt Spindle.eng
 |
| Euonymus - Trzmielina - Kardinaalsmuts |
wymagające w temacie uprawy, oczywiście przy założeniu, że od samego początku zapewnimy im optymalne warunki do witalnego wzrostu i cieszenia naszych oczu swoimi dekoracyjnymi walorami. Urozmaicenie pod względem wysokości docelowej konkretnych egzemplarzy - zdecydowanie otwiera trzmielinie perspektywy. To już nie tylko rozrośnięte, bogato krzewiące się rośliny ogrodowe,
to również całoroczne ozdoby prowadzone w uprawie pojemnikowej, gdzie możliwości ich wyeksponowania wiele (balkony, tarasy, podwórza, miejskie dziedzińce i dachy), Odmiany trzmieliny, można wykorzystać do nasadzeń grupowych, (projekty piętrowe, czy urozmaicone kolorystycznie), albo poszczególne egzemplarze wyeksponować jako solitery. Niektóre z nich, to również idealny materiał do tworzenia kompozycji z innymi wieloletnimi ogrodowymi/doniczkowymi roślinami, (byliny, krzewy). Nieformalne żywopłoty, wyższe i niższe - niekoniecznie z przystrzyżonymi rok rocznie fryzurkami; ogrody japońskie, rośliny okrywowe. Będzie kilka przykładów odmian, najpierw jednak, parę słów na temat samych roślin i o technice uprawy tej kolorowej gromadki.Rodzaj trzmielina, to krzewy zimozielone osiągający wysokość i szerokość do 5 metrów, albo o dużo mniejszych gabarytach karłowe, gdzie docelowe rozmiary to 30x30. I u tych większych, i u tych mniejszych, gdy posadzone przy murze, płocie , część pędów, jeśli ma czego 'się łapać', wówczas zaczyna piąć. Do trzmielinowej ekipy, należą również krzewy prowadzone w formie piennej; szczególnie dużym powodzeniem cieszą się odmiana trzmieliny oskrzydlonej szczepiona na pniu, ta właśnie daje ekstra ognisty jesienny pokaz przebarwień liści, (traci je przed zimą). W temacie wyboru pokroju rośliny, bardzo dużo zależy od tego, jaką dysponujemy ogrodową przestrzenią oraz która z trzmielinowych odsłon do nas najbardziej przemawia.
Liście, u większości gatunków zimozielone, są skórzaste. W zależności od gatunku/odmiany, mają długość od 4 do 12 centymetrów,jajowate lub eliptyczne,
na górnej stronie delikatnie połyskujące. U niektórych gatunków jesienią przebarwiają się na purpurowo i opadają, u większości przez cały rok zachowują swe barwne walory, stanowiąc główną ozdobę plantów. U tych całorocznych, trzeba liczyć
 |
| Euonymus alatus - Trzmielina oskrzydlona - Gevleugelde spindel (foto) |
się z nieco większych opadaniem starych liści w pierwszej połowie wiosny
i wczesną jesienią. Proces starzenia się, dotyczy wszystkich. Od końca
kwietnia, przez maj - kwitnienie. Rośliny miododajne, więc darmowa
stołówka dla
skrzydlatych przyjaciół, które przyciągnięte do ogrodu, zatrzymają się
również przy innych naszych wiosennie kwitnących pięknotkach. Kwiaty nie
stanowią dużej wartości zdobniczej. Na ich miejsce zawiązują się
niewielkie owocki w kolorze pomarańczowym, czerwonawym; nie nadają się
do jedzenia dla ludzi, ale ptaszki wzbogacają nimi swoje menu. Jest również gatunek, które posiada białe owocki - trzmielina Hamiltona. Młode pędy są giętkie, elastyczne, zaś 'stare' trzmielinowe drewno jest bardzo twarde; dobre do toczenia - wyrabiano z niego
gwinty drewniane i kołowrotki do przędzenia. Stanowi również dobry surowiec na
węgiel drzewny. (Śpiąca Królewna zasnęła na lata po ukłuciu się w trzmielinowe wrzeciono, (które było zatrute)).
Trzmielina, warunki uprawy. Ekspozycja z przefiltrowanym światłem dziennym, optymalny tak zwany 'jasny cień'. Roślina, nie
nadaje się na wystawę południową. Wiele dziennego światła, ale nie tam,
gdzie latem w godzinach południowych najostrzej operujące promienie
słoneczne.Zaś w zbyt zacienionych zakątkach, słabo wybarwiające się liście. O ile wieloletnie egzemplarze 'nawykły' do większej ilości
dni, gdzie temperatury powyżej 25°C i żar z nieba, to 'młodziki'
mają mniejszą odporność; gdy zbyt 'doświadczone', będą miały
przesuszone liście, a te na pewno nie zapewnią efektu 'Wow', którego od
plantu oczekujemy. Młode sadzonki najlepiej sadzić do gruntu kwiecień - maj. Wówczas
rośliny mają więcej czasu na zaaklimatyzowanie i warunki zimowe nie będą
dla nich już tak bardzo trudne. Starsze egzemplarze, całkiem nieźle
znoszą warunki zimowe, jednak 'młodziki' w listopadzie warto podsypać
kilkucentymetrowym kopczykiem ziemi, a te w donicach ściółkować,
(ściółkę i wierzchnią warstwę ziemi wymieniamy każdej wiosny na nowe,
niewyjałowione). Taka całoroczna osłona (z kamyków, żwirku, drobnej
sosnowej kory bez żywicy, itp.), to * poprawa warunków wzrostu,
*zmniejszenie parowania wody, * zmniejszenie erozji wodnej i wietrznej, *
odpada nam odchwaszczanie. Przepuszczalne, średnio zasobne
podłoże o stałym umiarkowanym stopniu
wilgotności, gdzie pH kwaśne: pH 5,0 – 6,0, lekko kwaśne: pH 6,1 – 6,7, obojętne: pH 6,8 – 7,0, lekko zasadowe: pH 7,0. Gleby
zbite, czy te o zbyt
niskim, czy za wysokim stopniu
.jpg) |
wilgotności, nie nadają się. Przed posadzeniem, wsypmy na dno dołka miks ziemi z kompostem. Przy uprawie pojemnikowej, donica o numer dwa większa od bryły korzeniowej; z odpływem, aby umożliwić niezakłócony odpływ nadmiaru deszczówki. Pierwsza warstwa, kilka centymetrów kamyków, kulek ze styropianu, keramzytu, albo żwirku, następnie mieszanka ziemi, kompostu i owego 'rozluźniacza'.
Jak wiadomo, ma miejsce brak równowagi hydrologicznej, dlatego o krzew/drzewko należy zadbać i wędrować w jego stronę z konewką. Dodatkowe dostawy wody, szczególnie ważne, przez pierwsze dwa upalne lata i przy bezśnieżnych zimach - starsze rośliny z 'ugruntowaną pozycją' są bardziej wytrzymałe. Latem podlewamy, gdy wierzchnia warstwa ziemi jest dobrze przesuszona, rano, albo pod wieczór, (wówczas nie narazimy liści na poparzenia słoneczne). Zimą, dostawa wody w bezmroźny dzień, w godzinach południowych. Woda zawsze powinna posiadać temperaturę zbliżoną do tej, jaka panuje w otoczeniu. W przeważającej większości przypadków, trzmielina nie wymaga cięcia formującego. Na wszystkich egzemplarza, możemy wykonać je pierwszej i drugiej wiosny, aby stworzyć bardziej zwarty, bogatszy pokrój, (należy doczytać odnośnie każdego gatunku). Jednak, gdy prowadzimy kilka sztuk pod nieformalny żywopłot, albo postanowiliśmy, że stworzymy trzmielinową kolorową kulę, gdzie egzemplarz szczepiony na podkładce - cięcie formujące wykonujemy już na niewielkich sadzonkach, rok rocznie każdej wiosny, bądź we wrześniu. Usuwamy nie więcej niż 1/3 długości pędów. 'Normalnie', wystarczy w sezonie wegetacyjnym usuwać przesuszone, połamane, nieestetycznie
Euonymus fortunei - Trzmielina Fortune'a, trzmielina pnąca - Kardinaalsmuts ( foto )
wyglądające pędy, (ostatecznie te, które zbyt odbiły, nie w tę stronę, która nam odpowiada). Połaczenie cięcia sanitarnego z pielegnacyjnym.
W temacie zasilania, moim trzmielinom w zupełności wystarczają sezonowe dostawy rozcieńczonych gnojówek z wodą (żywokost, pokrzywy, czosnek) i wiosenna wymiana ściółki wraz z pierwszą warstwą ziemi na nowe, świeże.
Trzmielina. Przykłady atrakcyjnych odmian:
* Euonymus alatus - Trzmielina oskrzydlona'Fireball' , kulisty pokrój, powolny wzrost, wysokość do 1.5 metra. Wiosenne liście zielone, jesienią wybarwiają się na intensywnie czerwony, a następnie opadają. Na pędach, charakterystyczne dla gatunku, wizualnie atrakcyjne listwy korkowe.
* Euonymus fortunei - Trzmielina Fortune'a 'Emerald 'n' Gold',jako niski krzew o prostym pokroju do 0.4 metra wysokości i 1.4 metra szerokości. Wysokość/szerokość formy piennej pomiędzy 1, a 1.5 metra. Wykazuje cechy pośrednie między krzewem a pnączem. Wersja bez podkładki, pędy płożą się, ale po napotkaniu przeszkód w postaci pni drzew, kamieni, czy murów roślina wypiętrza się. Atrakcyjne ulistnienie, w sezonie części te są ciemnozielone otoczone grubym, złocistym, nieregularny margines. Jesienią cześć ulistnienia subtelnie zmienia barwę na słoneczno -różową.
* Euonymus japonicus - Trzmielina japońska 'Paloma Blanca', wysokość 0.5 do 0.7 metra. Wiosną nowe atrakcyjne jasne przyrosty, które latem zielenieją. Roślina zimozielona o zwartym pokroju.
* Euonymus fortunei - Trzmielina Fortune'a 'Harlequin', to niski, płożący, zimozielony krzew o pstrych, białozielonych liściach. Nasadzenia w miejscach, gdzie prześwietlone światło dzienne. Jest również forma szczepiona na pniu, gdzie bogato ulistnione zimozielonymi listkami pędy, atrakcyjnie się przewieszają i 'gabaryty' od 1 do 1.5 wysokości/szerokości.
* Euonymus hamiltonianus - Trzmielina Hamiltona 'Popcorn', nazwa odmianowa, owoce przypominają znany wszystkim popcorn, są białe.To kontrast dla całego zielonego otoczenia i do nabierających jesienią czerwonych kolorów listków, części te są sezonowe. Krzew o dość luźnym pokroju, wysokość do 3, szerokość do 2 metrów. Może być szczepiony na pniu.
 |
| Euonymus japonicus - Trzmielina japońska - Kardinaalsmuts ( foto ) |
Przypisy:
https://en.wikipedia.org/wiki/Euonymus
https://pl.wikipedia.org/wiki/Trzmielina
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kardinaalsmut
https://www.vip-colors.com/2023/01/rosliny-zimozielone-na-niewielki-balkon.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz