Vademecum Interesting Plants: Iris domestica - Belamkanda chińska

środa, 28 października 2020

Iris domestica - Belamkanda chińska - Luipaardbloem

Belamkanda chińska, to krótkowieczna bylina, która czaruje lekkością i energetycznym kolorem kwietnych ozdób. Nadaje się do uprawy bezpośrednio w gruncie, jak i ej pojemnikowej, także tarasy i większe balkony, również mogą zyskać na jej dekoracyjnych walorach.

Leopard lily.eng

Iris domestica - Belamkanda chińska - Luipaardbloem

Zdjęcie wykonała i udostępniła do publikacji pani Krystyna

Pojedynczy kwietny 'leopardzik', zdobi tylko jeden dzień. Jednak, przy odpowiednich warunkach uprawy, konkretny egzemplarz ma 'zatrzęsienie' tych pomarańczowych zdobników, (są również odmiany hybrydowe o żółtych kwiatach). Moment kwitnienia przypada na koniec czerwca, przez lipiec i część sierpnia, pojedyncze ozdoby mogą pojawiać się nawet do końca września. Krótkie kłącze, z którego wyrastają irysowe liście na wysokość

25 - 35 centymetrów, zaś pędy kwiatostanowe, w zależności od warunków uprawy, atmosferycznych 60 nawet do 90 centymetrów. Zdecydowanie atrakcyjniej belamkanda chińska prezentuje się w nasadzeniach grupowych, na metr kwadratowy od 7 do 10 sztuk, przy rozstawie co 30 centymetrów. W donicach,(z odpływem, dostosowanych do pozostania na zewnątrz w czas trudnych warunków zimowych), można tę bylinę sadzić monotematycznie, albo łączyć z innymi wieloletnimi - zwracając uwagę, aby jedne drugich nie zagłuszały. W tym przypadku, częstsze wędrówki z konewką.

Po przekwitnięciu warto regularnie usuwać przekwitnięte kwiatostany, jeden, dwa zostawić na do czasu zawiązania nasion). Gatunek ten najprościej rozmnożyć z części kłącza

Iris domestica - Belamkanda chińska - Luipaardbloem

Zdjęcie wykonała i udostępniła do publikacji pani Krystyna

z oczkiem pędowym, można również przez wysiew nasion. Suche nasiona, zebrane w słoneczny dzień, przez okres zimy przetrzymujmy w papierowej torebce w jednej z szufladek lodówki, (okresowo sprawdzajmy ich stan). Wysiew w rozsadniku, wczesną wiosną, w pomieszczeniu, gdzie temperatury nie niższe niż 16. Po Zimnych Ogrodnikach, zieleniące się rozsady, części kłącza, albo zakupione w szkółce sadzonki, powinny trafić do docelowej miejscówki - w ogrodzie, albo do odpowiedniego pojemnika na tarasie. Sadzimy na głębokość równą wysokości doniczki, w której młodziki wzrastały. Dobrze, gdy wcześniej w połowie marca ziemię przekopiemy i zasilimy ją kompostem.
Od momentu przesadzenia do gruntu, zaczynamy zasilanie. Korzystamy z dóbr nawozu wieloskładnikowego, albo z rozcieńczonych gnojówek z wodą (z pokrzyw, z żywokostu, z czosnku). Podłoże średnio zasobne, albo próchniczne, o stałym umiarkowanym stopniu wilgotności.
Dla dobra kłącza, nie lokujmy go w glebach zalewowych, albo tych z ogrodu alpejskiego. Upalne lato, bezśnieżna zima - trzeba dodatkowo podlewać. Latem, rano, albo pod wieczór; zimą w bezmroźny dzień w godzinach południowych. Dostawa wody, gdy wierzchnia warstwa ziemi przesuszona, jeśli chodzi o donice - nie pozostawiamy jej nadmiaru w osłonce, na podstawku. (Raz jeszcze), niezbędny odpływ, woda zawsze powinna posiadać temperaturę zbliżoną do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin. Przy stałym umiarkowanym stopniu wilgotności podłoża, wskazana bardzo słoneczna miejscówka.