Podocarpus neriifolius, jest gatunkiem z rodzaju zastrzalin, dotąd spotykanym w ogrodach botanicznych, albo w zbiorach kolekcjonerskich, również często prowadzony w formie bonsai. Liczący ponad sto gatunków rodzaj, w naturalnych warunkach występuje w strefie klimatów tropikalnego i subtropikalnego.
Podocarpus neriifolius.eng
Opisywana roślina, występuje: w Indiach , Bangladeszu , Nepalu , Chinach , Birmie , Tajlandii , Laosie , Kambodży, Wietnamie , Malezji , Indonezji , Brunei , Filipinach , Papui Nowej Gwinei. W większości z tych krajów, dorosły egzemplarz tego drzewa iglastego osiąga wysokość pomiędzy
10, a 15 metrów, natomiast w Kambodży, występuje w formie karłowej, (2 do 4 metrów wysokości).
Jest to roślina zimozielona, gdzie kształt niewielkich listków równowąski. Części te są zielone, o długości zazwyczaj do 3 - 4 cm i szerokości o koło centymetra. Żółtawe drewno, stosowane w budownictwie w Kambodży, gdzie jest klasyfikowane w drugiej kategorii, (niezbyt trwałe).
Roślina doskonała do uprawy w formie bonsai. Doskonale znosi cięcia formujące, nie jest szczególnie wymagająca w temacie uprawy. Nadaje się na wszelkie formy i wielkości w tej karłowej odsłonie. Nie oprotestuje zrzucaniem listków, gdy latem będzie miał wyprowadzkę na zewnątrz, ale gdy temperatury będą spadać poniżej 15°C, powinien trafić na powrót do jasnego pomieszczenia, gdzie nie będzie temperatur niższych od już wspomnianej.
Zimą nieco 'zwalnia' z wegetacją, ale również wtedy lubi jasne ekspozycje.
Podłoże średnio żyzne, przepuszczalne, 'gruboziarniste'. Przesadzanie do dwa, trzy lata do niewiele większego pojemnika. W trakcie tego zabiegu, nie doprowadzamy do sytuacji, aby korzeń został nago, mniejsze tylko nieznacznie przycinamy.
Stały umiarkowany stopień wilgotności gleby. Dostarczana woda, zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu drzewka. Podlewanie techniką 'na palca'. Przesuszona wierzchnia warstwa ziemi, nowa niezbyt obfita dostawa. Latem, podlewamy częściej, (robimy to z rana, albo pod wieczór).
Nawozimy od początku marca do końca września. W pierwszych miesiącach, stosujemy nawóz wieloskładnikowy do roślin iglastych, zaś od lipca zwróćmy uwagę, aby dostarczać taki 'dokarmiacz', który nie zawiera w swoim składzie azotu. Wówczas 'w swoim tempie' roślina wejdzie w zimowy czas spoczynku. Dawkowanie, według informacji zamieszczonych na etykiecie.
Jeśli chodzi o formowanie tego gatunku zastrzalina, uszczykiwanie młodych przyrostów dwukrotnie w ciągu sezonu wegetacyjnego (późną wiosną i późnym latem), pozostawiając kilka młodych liści; ponadto zarówno cięcie, jak i drutowanie (możliwe w dowolnym momencie).
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Podocarpus_neriifolius
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zastrzalin
https://nl.wikipedia.org/wiki/Podocarpus
Podocarpus neriifolius.eng
Podocarpus - Zastrzalin - Podocarpus.nl
Podocarpus neriifolius - Zastrzalin (gatunek) |
Opisywana roślina, występuje: w Indiach , Bangladeszu , Nepalu , Chinach , Birmie , Tajlandii , Laosie , Kambodży, Wietnamie , Malezji , Indonezji , Brunei , Filipinach , Papui Nowej Gwinei. W większości z tych krajów, dorosły egzemplarz tego drzewa iglastego osiąga wysokość pomiędzy
10, a 15 metrów, natomiast w Kambodży, występuje w formie karłowej, (2 do 4 metrów wysokości).
Jest to roślina zimozielona, gdzie kształt niewielkich listków równowąski. Części te są zielone, o długości zazwyczaj do 3 - 4 cm i szerokości o koło centymetra. Żółtawe drewno, stosowane w budownictwie w Kambodży, gdzie jest klasyfikowane w drugiej kategorii, (niezbyt trwałe).
Roślina doskonała do uprawy w formie bonsai. Doskonale znosi cięcia formujące, nie jest szczególnie wymagająca w temacie uprawy. Nadaje się na wszelkie formy i wielkości w tej karłowej odsłonie. Nie oprotestuje zrzucaniem listków, gdy latem będzie miał wyprowadzkę na zewnątrz, ale gdy temperatury będą spadać poniżej 15°C, powinien trafić na powrót do jasnego pomieszczenia, gdzie nie będzie temperatur niższych od już wspomnianej.
Zimą nieco 'zwalnia' z wegetacją, ale również wtedy lubi jasne ekspozycje.
Podocarpus neriifolius - Zastrzalin (gatunek) |
Podłoże średnio żyzne, przepuszczalne, 'gruboziarniste'. Przesadzanie do dwa, trzy lata do niewiele większego pojemnika. W trakcie tego zabiegu, nie doprowadzamy do sytuacji, aby korzeń został nago, mniejsze tylko nieznacznie przycinamy.
Stały umiarkowany stopień wilgotności gleby. Dostarczana woda, zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu drzewka. Podlewanie techniką 'na palca'. Przesuszona wierzchnia warstwa ziemi, nowa niezbyt obfita dostawa. Latem, podlewamy częściej, (robimy to z rana, albo pod wieczór).
Nawozimy od początku marca do końca września. W pierwszych miesiącach, stosujemy nawóz wieloskładnikowy do roślin iglastych, zaś od lipca zwróćmy uwagę, aby dostarczać taki 'dokarmiacz', który nie zawiera w swoim składzie azotu. Wówczas 'w swoim tempie' roślina wejdzie w zimowy czas spoczynku. Dawkowanie, według informacji zamieszczonych na etykiecie.
Jeśli chodzi o formowanie tego gatunku zastrzalina, uszczykiwanie młodych przyrostów dwukrotnie w ciągu sezonu wegetacyjnego (późną wiosną i późnym latem), pozostawiając kilka młodych liści; ponadto zarówno cięcie, jak i drutowanie (możliwe w dowolnym momencie).
Podocarpus neriifolius - Zastrzalin (gatunek) |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Podocarpus_neriifolius
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zastrzalin
https://nl.wikipedia.org/wiki/Podocarpus
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz