Liatra kłosowa, jest bardzo atrakcyjną wieloletnią rośliną ogrodową. Doskonale w kolorowych kwietnych odsłonach spełnia swoją zdobniczą funkcję, gdy od samego początku zadbamy o nią jak należy. Nie będzie wymagająca, ale umówmy się - nie ma roślin bezobsługowych. Puszyste koszyczki (w bieli, w różu, w delikatnych fioletach) wyśmienicie
Dense blazing star.eng
zaprezentują się nasadzeniach naturalistycznych, czy też w kompozycjach z innymi bylinami. Możemy tworzyć z nich kolorystyczne kwietne plamy, albo zaaranżować jednobarwną ekspozycję.
Gatunek jest przede wszystkim sadzony do gruntu, ale również nadaje się do prowadzenia w donicach, (te o odpowiedniej szerokości i z takiego materiału, który
w zimowych trudnych warunkach będzie chronił części podziemne). 'Mózgiem' liatry kłosowej jest niewielka bulwa, która z czasem wytwarza kolejne pokolenie. Dlatego warto plant przesadzać do dwa, trzy lata na inną miejscówkę (wczesną wiosną), by przy okazji tego zabiegu rozdzielać bulwy, pomnażać 'liatrowe poletko'. Na metr kwadratowy sadzimy od 10 do 12 sztuk. W zależności od odmiany, wysokość pędów z kwiatostanami wynosi od 50 do 70 centymetrów. Jest więc czym cieszyć oczy.
Liście liatry są zielone i tworzą zwarte, trawiaste kępy, (pojedyncze liść posiada równowąski kształt). Roślina miododajna. Kwiaty drobne, tworzące złożone kwiatostany; są to drobne, puszyste koszyczki zebrane w długie, walcowate kłosy. W koszyczkach występują wyłącznie kwiaty rurkowate. Kwiatostany te rozkwitają w sposób nietypowy dla rodziny astrowatych, mianowicie poczynając od wierzchołka kłosa w dół. Kwietny spektakl, przy optymalnych warunkach uprawy, od połowy lipca do połowy września. Regularnie usuwane przekwitające kwiatostany, to danie szansy roślinie na zachowanie witalności i substancji odżywczych dla młodych, dopiero co rozwijających się ozdób, (wydłużenie kwitnienia). Liartowe dekoracje nadają się na kwiat cięty, utrzymują się w wazonie przez kilka, a nawet kilkanaście dni.
Kluczem, aby litra kłosowa rozwijała się witalnie i miała obfite kwitnienie, jest odpowiedni drenaż podłoża. Nieprzemarznięte, nienadgniwające po jesieni i zimie bulwy, to podstawa do tego, aby w sezonie wegetacyjnym działo się pięknie. Tak więc, podłoże przepuszczalne, średnio żyzne, o stałym umiarkowanym stopniu wilgotności.
W czasie upałów, czy przy bezśnieżnych zimach, nie zapominamy o dodatkowych dostawach wody. Latem, podlewamy rano, albo pod wieczór, (w środku upalnego dnia, słońce niszczyłoby zmoczone części); zimą, robimy to w bezmroźny dzień w godzinach południowych. Woda zawsze powinna posiadać temperaturę zbliżoną do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Ekspozycja słoneczna, optymalna miejscówka to taka, gdzie jest jasno, ale promienie słoneczne nie sieją zniszczenia. Jako 'dokarmiacza' używamy nawozu wieloskładnikowego do bylin kwitnących. Dostarczamy do od końca marca do końca sierpnia, według zaleceń na etykiecie. Możemy również w jego miejsce zastosować naturalne rozcieńczone z wodą gnojówki (żywokost, pokrzywa, skrzy polny, wrotycz pospolity).
Po zakończeniu kwitnienia, wycinamy wszystkie 'trochę' zaschnięte pędy z kwiatostanami. Roślina nie potrzebuje dodatkowego obciążenia. Jeśli chcemy mieć nasiona, to w sezonie pozostawmy jeden,czy dwa kwiatostany - w zupełności wystarczą na 'zbiór'.
Od końca października do końca listopada, tniemy litrę nisko (wszystko około 10 centymetrów nad ziemią). Roślina mrozoodporna, ale nie zaszkodzi obsypać 'kikuty' kilkoma centymetrami ziemi.
Gdy zabraknie śniegu, to będzie kołderka, a jednocześnie (świeża niewyjałowiona) zdrowa porcja substancji odżywczych, która do bulw dotrze powoli, naturalną drogą.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Liatra
https://en.wikipedia.org/wiki/Liatris_spicata
Dense blazing star.eng
 |
Liatris - Liatra - Lampenpoetser
Liatris spicata - Liatra kłosowa - Lampenpoetser |
zaprezentują się nasadzeniach naturalistycznych, czy też w kompozycjach z innymi bylinami. Możemy tworzyć z nich kolorystyczne kwietne plamy, albo zaaranżować jednobarwną ekspozycję.
Gatunek jest przede wszystkim sadzony do gruntu, ale również nadaje się do prowadzenia w donicach, (te o odpowiedniej szerokości i z takiego materiału, który
w zimowych trudnych warunkach będzie chronił części podziemne). 'Mózgiem' liatry kłosowej jest niewielka bulwa, która z czasem wytwarza kolejne pokolenie. Dlatego warto plant przesadzać do dwa, trzy lata na inną miejscówkę (wczesną wiosną), by przy okazji tego zabiegu rozdzielać bulwy, pomnażać 'liatrowe poletko'. Na metr kwadratowy sadzimy od 10 do 12 sztuk. W zależności od odmiany, wysokość pędów z kwiatostanami wynosi od 50 do 70 centymetrów. Jest więc czym cieszyć oczy.
Liście liatry są zielone i tworzą zwarte, trawiaste kępy, (pojedyncze liść posiada równowąski kształt). Roślina miododajna. Kwiaty drobne, tworzące złożone kwiatostany; są to drobne, puszyste koszyczki zebrane w długie, walcowate kłosy. W koszyczkach występują wyłącznie kwiaty rurkowate. Kwiatostany te rozkwitają w sposób nietypowy dla rodziny astrowatych, mianowicie poczynając od wierzchołka kłosa w dół. Kwietny spektakl, przy optymalnych warunkach uprawy, od połowy lipca do połowy września. Regularnie usuwane przekwitające kwiatostany, to danie szansy roślinie na zachowanie witalności i substancji odżywczych dla młodych, dopiero co rozwijających się ozdób, (wydłużenie kwitnienia). Liartowe dekoracje nadają się na kwiat cięty, utrzymują się w wazonie przez kilka, a nawet kilkanaście dni.
 |
| Liatris spicata - Liatra kłosowa - Lampenpoetser |
Kluczem, aby litra kłosowa rozwijała się witalnie i miała obfite kwitnienie, jest odpowiedni drenaż podłoża. Nieprzemarznięte, nienadgniwające po jesieni i zimie bulwy, to podstawa do tego, aby w sezonie wegetacyjnym działo się pięknie. Tak więc, podłoże przepuszczalne, średnio żyzne, o stałym umiarkowanym stopniu wilgotności.
W czasie upałów, czy przy bezśnieżnych zimach, nie zapominamy o dodatkowych dostawach wody. Latem, podlewamy rano, albo pod wieczór, (w środku upalnego dnia, słońce niszczyłoby zmoczone części); zimą, robimy to w bezmroźny dzień w godzinach południowych. Woda zawsze powinna posiadać temperaturę zbliżoną do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Ekspozycja słoneczna, optymalna miejscówka to taka, gdzie jest jasno, ale promienie słoneczne nie sieją zniszczenia. Jako 'dokarmiacza' używamy nawozu wieloskładnikowego do bylin kwitnących. Dostarczamy do od końca marca do końca sierpnia, według zaleceń na etykiecie. Możemy również w jego miejsce zastosować naturalne rozcieńczone z wodą gnojówki (żywokost, pokrzywa, skrzy polny, wrotycz pospolity).
Po zakończeniu kwitnienia, wycinamy wszystkie 'trochę' zaschnięte pędy z kwiatostanami. Roślina nie potrzebuje dodatkowego obciążenia. Jeśli chcemy mieć nasiona, to w sezonie pozostawmy jeden,czy dwa kwiatostany - w zupełności wystarczą na 'zbiór'.
Od końca października do końca listopada, tniemy litrę nisko (wszystko około 10 centymetrów nad ziemią). Roślina mrozoodporna, ale nie zaszkodzi obsypać 'kikuty' kilkoma centymetrami ziemi.
Gdy zabraknie śniegu, to będzie kołderka, a jednocześnie (świeża niewyjałowiona) zdrowa porcja substancji odżywczych, która do bulw dotrze powoli, naturalną drogą.
 |
| Liatris spicata - Liatra kłosowa - Lampenpoetser |
 |
| Liatris spicata - Liatra kłosowa - Lampenpoetser |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Liatra
https://en.wikipedia.org/wiki/Liatris_spicata
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz