Enkiant dzwonkowaty, jest z tych roślin, które o każdej porze roku prezentują odmienną atrakcyjną odsłonę. Za jego nabyciem przemawia również argument, że nie jest powszechnie spotykany, a co za tym idzie, pielęgnowany w naszej ogrodowej przestrzeni, uczyni ją jeszcze bardziej wyjątkową i atrakcyjniejszą. Ozdobny krzew liściasty, który nie sprawia
Redvein enkianthus.eng
problemów w uprawie, (oczywiście będzie tak przy założeniu, że od samego początku 'zorganizujemy my życie' w warunkach po jego myśli. Dla młodych sadzonek, najbardziej optymalna ekspozycja, gdzie panuje, tak zwany 'jasny cień'. Starsze egzemplarze całkiem nieźle radzą sobie na bardziej odsłoniętych terenach, ale zawsze przy sadzeniu należy mieć na uwadze, że nie lokujemy
rośliny tam, gdzie latem w godzinach południowych docierałyby najsilniej 'operujące' promienie słoneczne.
Ekwiant dzwonkowaty, rozpoczyna okres wegetacyjny z początkiem wiosny. Wówczas to jako pierwsze zaczynają zdobić gałązki epileptyczne listki. Są one zielone, drobne, pokryte obustronnie włoskami, na pędach nieliczne, osadzone skrętolegle, dopiero na wierzchołkach pędów skupione po kilka i ułożone w okółkach. Są sezonowe, jesienią z zielonego przechodzą w jaskrawy pomarańczowoczerwony lub czerwony kolor i opadają. Dorosły egzemplarz osiąga od 1.5 do nawet 2 metrów, także jesienną 'ekwiantową pochodnię', widać niemalże z każdego ogrodowego zakątka.
W połowie maja rozpoczyna się kwitnienie. Setki, jeśli nie tysiące dzwonkowatych kwiatuszków na długich szypułkach, zebrane po kilka u nasady pędu w baldachogrona. Pojedynczy 'dzwoneczek' jest u gatunku w kolorze kremowym i będąc w pełni sił witalnych, wygląda tak, jakby dolne części płatków się zarumieniły. U odmian kwiaty mogą być w kolorze: białym, różowym, czerwonym.
Krzew ma pokrój dość zwarty, wyprostowany. Nie zaleca się przeprowadzania cięcia formującego. Przeprowadzamy z początkiem wiosny sanitarno pielęgnacyjne (usuwamy przemarznięte, przesuszone, zniszczone pędy od kwietnia do końca października). Jesienią, gdy liście opadną, zgrabiamy je i wrzucamy do kompostownika.
Bezdyskusyjnie, do zdrowego, witalnego wzrostu i co za tym idzie, obfitego kwitnienia, przed posadzeniem jest niezbędne przeprowadzenie drenażu. Ziemia powinna być przynajmniej średnio zasobna, przepuszczalna, ze stałym średnim stopniem wilgotności i o pH zakwaszonym. Wówczas w warunkach późnojesiennych i zimowych, nie będzie zastawała woda, nie dojdzie do przemarznięć. Młodziki przed zimą warto obsypać kilkunastocentymetrową warstwą ziemi. 'Ciepłe nogi', zdrowsza roślina.
W czasie suszy, czy przy bezśnieżnych zimach, nie zapominamy o dodatkowych dostawach wody. Latem, dostarczamy ją rano, albo pod wieczór; zimą w bezmroźny dzień w godzinach południowych, (woda zawsze powinna być w temperaturze zbliżonej do tej jaka panuje w otoczeniu krzewu).
Zasilamy ekwiant każdej wiosny - wokół okręgu najdalej wysuniętych pędów wykopujemy kilkanaście dołków, które wypełniamy kompostem przemieszanym z ziemią, (może to być również przekompostowany krowiak, humus). Latem, podlewając inne rośliny rozcieńczonymi z wodą gnojówkami (z żywokostu, pokrzyw, skrzypu polnego), również powinniśmy się przespacerować w stronę tego dekoracyjnego krzewu.
Roślinę rozmnaża się przez półzdrewniałe sadzonki z piętką pobierane latem. Młodziki można tez pozyskać z nasion, (wysiewane pod szkłem pod koniec zimy, minimalne temperatury do wschodów 16°C. Pierwszą zimę, warto 'malucha' prowadzić w chłodnym jasnym pomieszczeniu, z niezbyt obfitymi regularnymi dostawami wody).
Ekwiatny dzwonkowaty, doskonale będzie odnajdował się, gdy zostanie posadzony na skraju leśnego zakątku i w niezbyt 'ciasnych' ogrodowych przestrzeniach.
Zdjęcia do tego postu zostały wykonane w zeszłym roku w maju, w bardzo bardzo wietrzny dzień.
Redvein enkianthus.eng
| ||
rośliny tam, gdzie latem w godzinach południowych docierałyby najsilniej 'operujące' promienie słoneczne.
Ekwiant dzwonkowaty, rozpoczyna okres wegetacyjny z początkiem wiosny. Wówczas to jako pierwsze zaczynają zdobić gałązki epileptyczne listki. Są one zielone, drobne, pokryte obustronnie włoskami, na pędach nieliczne, osadzone skrętolegle, dopiero na wierzchołkach pędów skupione po kilka i ułożone w okółkach. Są sezonowe, jesienią z zielonego przechodzą w jaskrawy pomarańczowoczerwony lub czerwony kolor i opadają. Dorosły egzemplarz osiąga od 1.5 do nawet 2 metrów, także jesienną 'ekwiantową pochodnię', widać niemalże z każdego ogrodowego zakątka.
W połowie maja rozpoczyna się kwitnienie. Setki, jeśli nie tysiące dzwonkowatych kwiatuszków na długich szypułkach, zebrane po kilka u nasady pędu w baldachogrona. Pojedynczy 'dzwoneczek' jest u gatunku w kolorze kremowym i będąc w pełni sił witalnych, wygląda tak, jakby dolne części płatków się zarumieniły. U odmian kwiaty mogą być w kolorze: białym, różowym, czerwonym.
Krzew ma pokrój dość zwarty, wyprostowany. Nie zaleca się przeprowadzania cięcia formującego. Przeprowadzamy z początkiem wiosny sanitarno pielęgnacyjne (usuwamy przemarznięte, przesuszone, zniszczone pędy od kwietnia do końca października). Jesienią, gdy liście opadną, zgrabiamy je i wrzucamy do kompostownika.
 |
| Enkianthus campanulatus - Enkiant dzwonkowaty - Pronkklokje |
Bezdyskusyjnie, do zdrowego, witalnego wzrostu i co za tym idzie, obfitego kwitnienia, przed posadzeniem jest niezbędne przeprowadzenie drenażu. Ziemia powinna być przynajmniej średnio zasobna, przepuszczalna, ze stałym średnim stopniem wilgotności i o pH zakwaszonym. Wówczas w warunkach późnojesiennych i zimowych, nie będzie zastawała woda, nie dojdzie do przemarznięć. Młodziki przed zimą warto obsypać kilkunastocentymetrową warstwą ziemi. 'Ciepłe nogi', zdrowsza roślina.
W czasie suszy, czy przy bezśnieżnych zimach, nie zapominamy o dodatkowych dostawach wody. Latem, dostarczamy ją rano, albo pod wieczór; zimą w bezmroźny dzień w godzinach południowych, (woda zawsze powinna być w temperaturze zbliżonej do tej jaka panuje w otoczeniu krzewu).
Zasilamy ekwiant każdej wiosny - wokół okręgu najdalej wysuniętych pędów wykopujemy kilkanaście dołków, które wypełniamy kompostem przemieszanym z ziemią, (może to być również przekompostowany krowiak, humus). Latem, podlewając inne rośliny rozcieńczonymi z wodą gnojówkami (z żywokostu, pokrzyw, skrzypu polnego), również powinniśmy się przespacerować w stronę tego dekoracyjnego krzewu.
Roślinę rozmnaża się przez półzdrewniałe sadzonki z piętką pobierane latem. Młodziki można tez pozyskać z nasion, (wysiewane pod szkłem pod koniec zimy, minimalne temperatury do wschodów 16°C. Pierwszą zimę, warto 'malucha' prowadzić w chłodnym jasnym pomieszczeniu, z niezbyt obfitymi regularnymi dostawami wody).
Ekwiatny dzwonkowaty, doskonale będzie odnajdował się, gdy zostanie posadzony na skraju leśnego zakątku i w niezbyt 'ciasnych' ogrodowych przestrzeniach.
Zdjęcia do tego postu zostały wykonane w zeszłym roku w maju, w bardzo bardzo wietrzny dzień.
 |
| Enkianthus campanulatus - Enkiant dzwonkowaty - Pronkklokje |
 |
| Enkianthus campanulatus - Enkiant dzwonkowaty - Pronkklokje |
 |
| Enkianthus campanulatus - Enkiant dzwonkowaty - Pronkklokje |
 |
| Enkianthus campanulatus - Enkiant dzwonkowaty - Pronkklokje |
 |
| Enkianthus campanulatus - Enkiant dzwonkowaty - Pronkklokje |
.jpg) |
Enkianthus campanulatus - Enkiant dzwonkowaty - Pronkklokje (X) |
.jpg) |
Enkianthus campanulatus - Enkiant dzwonkowaty - Pronkklokje (X) |
.jpg) |
Enkianthus campanulatus - Enkiant dzwonkowaty - Pronkklokje (X) |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Enkianthus_campanulatus
https://nl.wikipedia.org/wiki/Enkianthus_campanulatus
https://pl.wikipedia.org/wiki/Enkiant
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Enkianthus_campanulatus
https://nl.wikipedia.org/wiki/Enkianthus_campanulatus
https://pl.wikipedia.org/wiki/Enkiant
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz