Tewecja peruwiańska ze swymi słonecznymi dzwoneczkowatymi kwietnymi ozdobami, (które pachną podobnie jak frezje), jest bez wątpienia bardzo atrakcyjną rośliną. W naturalnych warunkach, to jest w paśmie stref tropikalnej i subtropikalnej, rośnie jako krzew, zaś w tamtejszych ogrodach prowadzona jest również w formie piennej (niewielkie drzewko).
Yellow oleander.eng
Dorosły egzemplarz bogato krzewiącego się liściastego plantu, osiąga wysokość pomiędzy 4, a 7 metrów i równie imponującą szerokość. Na naszej szerokości geograficznej przy uprawie pojemnikowej, moglibyśmy doczekać co najwyżej 3.5 metra wysokości. Jednak, zważając na to, że większość z nas nie dysponuje odpowiedniej wielkości i wysokości pomieszczeniem, aby pielęgnować takiego roślinnego 'wielkoluda', dobrą wiadomością jest to, że krzew ten doskonale
znosi przycinanie, (oczywiście, wykonywane we właściwym czasie). Tak więc jako 'doniczkowiec', może być wysokości, która będzie i dla nas wygodna (szczególnie chodzi o praktyczne działania, przy przeprowadzkach z letniska i na nie). Oczywiście, przede wszystkim, bierzemy pod uwagę dobro rośliny, także liczmy się z wysokością od 0.6 do 2 metrów.
Główną całoroczną ozdobą tewecji peruwiańskiej są liście - zielone, równowąskie, naprzemianlegle ułożone, delikatnie skórzaste, o długości od 8 do 15 centymetrów.
Młody egzemplarz, prowadzony w optymalnych warunkach, zakwitnie po około 16 miesiącach od wysiania nasionka. Kwiaty są piękne. U pojedynczego, to początkowo ciasna rurka koronowa, która z czasem rozszerza się, przechodząc w śrubowato skręcone płatki, (których jest pięć). Kwiaty barwy najczęściej żółtej,stad w wielu krajach roślina nazywana jest 'żółtym oleandrem'; rzadziej ozdoby te spotyka się w kolorach: białym, pomarańczowym, czerwonym.
Kwitnienie jest bogate, ale pojedyncza ozdoba w pełnej formie 'trzyma się' do dwóch dni. Usuwanie tych przekwitających, zaoszczędzi roślinie witalności dla dopiero co rozkwitających pączków.
Gdy na roślinie pozostawimy jeden, dwa przekwitające dzwoneczki, z czasem zawiążą się i przybiorą czerwonawy kolor elipsoidalne owocki, (z których do wysiewu 'młodzików' wykorzystamy nasiona).
Inna drogą pozyskania młodych egzemplarzy, będzie pobranie i ukorzenienie sadzonek zielnych. Najlepszy na to czas, to miesiące czerwiec - sierpień.
Słowem kluczem do satysfakcjonującej uprawy tego gatunku tewecji jest 'drenaż'. Przepuszczalne średnio zasobne podłoże o delikatnie zakwaszonym pH. W donicy z odpływem pierwsza warstwa to kilka centymetrów kamyków (żwirku, keramzytu). Mieszanka ziemi dla roślin doniczkowych, humusu, piasku oraz 'rozluźniacza' (kamyki). Ekspozycja jasna, czyli 'miejscówka' tam gdzie przefiltrowane światło dzienne, (czy to w domu, czy w ogrodzie).
W maju, gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych przymrozków, wyprowadzka do ogrodu, na taras, na podwórze. Temperatura dzień/noc nie powinna być niższa niż 14°C. Miejsce osłonięte od przeciągów. W domowych warunkach, w czasie zimy temperatura również nie powinna spadać poniżej 14°C. Z niższymi, roślina jako tako przez krótki okres będzie sobie radziła, ale jeśli przetrwa, to i jak nie ma co liczyć na obfite kwitnienie, (o ile w ogóle będzie miało miejsce).
Kolejna dostawa odstałej miękkiej wody, gdy wierzchnia warstwa ziemi jest przesuszona. Woda zawsze powinna być w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu 'doniczkowca'. Nie pozostawiamy jej na podstawku, w osłonce. Na letnisku nadwyżki wody muszą swobodnie wypływać z donicy (po deszczu). Zimą, przy włączonym ogrzewaniu, czy latem w czasie upałów, warto w pobliżu rośliny ustawić kilka zwilżaczy wypełnionych wodą. To przyczyni się nie tylko do lepszej kondycji tej pięknotki, ale i pozytywnie wpłynie na nasze samopoczucie.
Zasilamy nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym do pielęgnacji krzewów kwitnących/ roślin doniczkowych kwitnących. 'Dokarmiamy' od początku lutego do momentu zakończenia kwitnienia, (najpopularniejszy czas żółtych dzwoneczków to lipiec -sierpień).
Z letniska pod dach przenosimy plant pod koniec września. Powinna to być jasna miejscówka, dostawy wody zmniejszone o 1/3 (ale nie ich częstotliwość). Pod koniec stycznia przesadzamy do numer, dwa większego pojemnika. Tydzień, albo i dwa później, skracamy pędy o 1/3. Nie ma co narażać tewecji na wszystkie te zabiegi pielęgnacyjne jednocześnie.
Starzejące się, zniszczone części rośliny usuwamy w przeciągu całego roku regularnie. Zabiegi pielęgnacyjne warto wykonywać w rękawiczkach, sok mleczny z rośliny może uczulać, a gdy dostanie się do przewody pokarmowego jest bardzo niebezpieczny dla zdrowia i życia (!).
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Tewecja_peruwia%C5%84ska
https://en.wikipedia.org/wiki/Cascabela_thevetia
Yellow oleander.eng
 |
| Cascabela thevetia - Tewecja peruwiańska - Gele oleander |
Dorosły egzemplarz bogato krzewiącego się liściastego plantu, osiąga wysokość pomiędzy 4, a 7 metrów i równie imponującą szerokość. Na naszej szerokości geograficznej przy uprawie pojemnikowej, moglibyśmy doczekać co najwyżej 3.5 metra wysokości. Jednak, zważając na to, że większość z nas nie dysponuje odpowiedniej wielkości i wysokości pomieszczeniem, aby pielęgnować takiego roślinnego 'wielkoluda', dobrą wiadomością jest to, że krzew ten doskonale
znosi przycinanie, (oczywiście, wykonywane we właściwym czasie). Tak więc jako 'doniczkowiec', może być wysokości, która będzie i dla nas wygodna (szczególnie chodzi o praktyczne działania, przy przeprowadzkach z letniska i na nie). Oczywiście, przede wszystkim, bierzemy pod uwagę dobro rośliny, także liczmy się z wysokością od 0.6 do 2 metrów.
Główną całoroczną ozdobą tewecji peruwiańskiej są liście - zielone, równowąskie, naprzemianlegle ułożone, delikatnie skórzaste, o długości od 8 do 15 centymetrów.
Młody egzemplarz, prowadzony w optymalnych warunkach, zakwitnie po około 16 miesiącach od wysiania nasionka. Kwiaty są piękne. U pojedynczego, to początkowo ciasna rurka koronowa, która z czasem rozszerza się, przechodząc w śrubowato skręcone płatki, (których jest pięć). Kwiaty barwy najczęściej żółtej,stad w wielu krajach roślina nazywana jest 'żółtym oleandrem'; rzadziej ozdoby te spotyka się w kolorach: białym, pomarańczowym, czerwonym.
Kwitnienie jest bogate, ale pojedyncza ozdoba w pełnej formie 'trzyma się' do dwóch dni. Usuwanie tych przekwitających, zaoszczędzi roślinie witalności dla dopiero co rozkwitających pączków.
Gdy na roślinie pozostawimy jeden, dwa przekwitające dzwoneczki, z czasem zawiążą się i przybiorą czerwonawy kolor elipsoidalne owocki, (z których do wysiewu 'młodzików' wykorzystamy nasiona).
 |
| Cascabela thevetia - Tewecja peruwiańska - Gele oleander |
Inna drogą pozyskania młodych egzemplarzy, będzie pobranie i ukorzenienie sadzonek zielnych. Najlepszy na to czas, to miesiące czerwiec - sierpień.
Słowem kluczem do satysfakcjonującej uprawy tego gatunku tewecji jest 'drenaż'. Przepuszczalne średnio zasobne podłoże o delikatnie zakwaszonym pH. W donicy z odpływem pierwsza warstwa to kilka centymetrów kamyków (żwirku, keramzytu). Mieszanka ziemi dla roślin doniczkowych, humusu, piasku oraz 'rozluźniacza' (kamyki). Ekspozycja jasna, czyli 'miejscówka' tam gdzie przefiltrowane światło dzienne, (czy to w domu, czy w ogrodzie).
W maju, gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych przymrozków, wyprowadzka do ogrodu, na taras, na podwórze. Temperatura dzień/noc nie powinna być niższa niż 14°C. Miejsce osłonięte od przeciągów. W domowych warunkach, w czasie zimy temperatura również nie powinna spadać poniżej 14°C. Z niższymi, roślina jako tako przez krótki okres będzie sobie radziła, ale jeśli przetrwa, to i jak nie ma co liczyć na obfite kwitnienie, (o ile w ogóle będzie miało miejsce).
Kolejna dostawa odstałej miękkiej wody, gdy wierzchnia warstwa ziemi jest przesuszona. Woda zawsze powinna być w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu 'doniczkowca'. Nie pozostawiamy jej na podstawku, w osłonce. Na letnisku nadwyżki wody muszą swobodnie wypływać z donicy (po deszczu). Zimą, przy włączonym ogrzewaniu, czy latem w czasie upałów, warto w pobliżu rośliny ustawić kilka zwilżaczy wypełnionych wodą. To przyczyni się nie tylko do lepszej kondycji tej pięknotki, ale i pozytywnie wpłynie na nasze samopoczucie.
Zasilamy nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym do pielęgnacji krzewów kwitnących/ roślin doniczkowych kwitnących. 'Dokarmiamy' od początku lutego do momentu zakończenia kwitnienia, (najpopularniejszy czas żółtych dzwoneczków to lipiec -sierpień).
Z letniska pod dach przenosimy plant pod koniec września. Powinna to być jasna miejscówka, dostawy wody zmniejszone o 1/3 (ale nie ich częstotliwość). Pod koniec stycznia przesadzamy do numer, dwa większego pojemnika. Tydzień, albo i dwa później, skracamy pędy o 1/3. Nie ma co narażać tewecji na wszystkie te zabiegi pielęgnacyjne jednocześnie.
Starzejące się, zniszczone części rośliny usuwamy w przeciągu całego roku regularnie. Zabiegi pielęgnacyjne warto wykonywać w rękawiczkach, sok mleczny z rośliny może uczulać, a gdy dostanie się do przewody pokarmowego jest bardzo niebezpieczny dla zdrowia i życia (!).
 |
| Cascabela thevetia - Tewecja peruwiańska - Gele oleander |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Tewecja_peruwia%C5%84ska
https://en.wikipedia.org/wiki/Cascabela_thevetia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz