Podrzeń żebrowiec, jest paprocią rodzimą (obszary górskie, Kaszuby). Wszędzie tam, na naturalnych siedliskach, jest pod ścisłą ochroną gatunkową. Gatunek kosmopolityczny, nie obce mu zasiedlanie na kontynentach Ameryki Północnej, w Afryce, czy w południowo zachodniej części Azji. Jako roślina zimozielona, jest bardzo atrakcyjnym
Hard-fern.eng
gatunkiem. Nie dziwi więc, że chętnie jest zapraszany do ogrodowych przestrzeni. Jego uprawę można również prowadzić w pojemnikach, (przy założeniu, że te są dostosowane do zabezpieczenia roślin w zimowych warunkach).
Główną całoroczną ozdobę stanowią liście asymilacyjne, ciemnozielone i błyszczące liście są zimotrwałe, skórzaste i mają zieloną oś. Są skórzaste i mają równowąsko lancetowaty kształt
o zaostrzonym końcach i zaostrzonych nasadach. Blaszka pojedynczo-pierzasta, złożona z grzebieniasto ustawionych krótkich i tępych listków. To one są całoroczne. Zadanie drugich, zarodnionośnych, które są sezonowe i dłuższe od asymilacyjnych, jak nie trudno się domyśleć, polega na zapewnieniu przetrwania gatunku. (Inną metodą pozyskania młodych egzemplarzy, jest jesienny podział kłącza).
Podrzeń żebrowiec jest byliną, która poradzi sobie nie tylko na paprociowisku, ale także na skarpach, czy wetknięta z niewielką ilością ziemi w kamienne szczeliny. Wszędzie tam, gdzie sprzyjające warunki uprawy. A nie należą one do wymagających, gdy od samego początku zagospodarujemy plantem we właściwy sposób.
Dorosły egzemplarz, to wysokość pomiędzy 40, a 60 centymetrów. Także, przy sadzeniu ich w grupie, należy zachować odpowiednie odległości (7 sztuk na metr kwadratowy).
Zanim jednak będzie czas 'wyrośniętej' sadzonki, zdarzy się, że materiał na 'młodziki' będą stanowiły zarodniki (dojrzewają od lipca do września). Wysiewamy je na niewielką warstwę ziemi; przy użyciu zraszacza z drobnymi oczkami spryskujemy wodą; zamykamy szczelnie przezroczysty plastikowy pojemnik i ustawiamy go na słonecznym parapecie. W pomieszczeniu powinno być nie mniej niż 16°C (im cieplej, tym szybciej w pojemniku się zazieleni). Po około dwóch tygodniach,
powinny być pierwsze wschody. Gdy siewki będą wystarczająco wyrośnięte, pikujemy je do większych oddzielnych pojemników, a w momencie, gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych
przymrozków, w miejsce docelowe do gruntu. Warto 'maluchy' przezimować pod dachem, (w chłodnym pomieszczeniu z dostępem do dziennego światła, z regularnymi niewielkimi dostawami wody). Następne miesiące, już na na zewnątrz,młode sadzonki, warto przed pierwszą zimą dodatkowo zabezpieczyć przed przemarzaniem. Podsypać niewielkim kopczykiem ziemi, czy okryć agrowłókniną, bądź drobno oczkowaną siatką, (zostanie zachowana przepuszczalność powietrza). Dorosłe egzemplarze, charakteryzują się stosunkowo wysoką mrozoodpornością.
Uprawa, czy to w pojemniku, czy w gruncie, podłoże zasobne, próchniczne. Jeśli takiego w naszej ogrodowej miejscówce nie mamy, należy posiłkować się ziemią kupną 'wzbogaconą'. Odczyn pH delikatnie zakwaszony. O ile starsze rośliny, poradzą sobie w glebie 'zbitej', (choć taka 'miejscówka' w ostateczności), to młodziaki sadźmy do przepuszczalnego podłoża, tak, aby korzenie mogły bez większego wysiłku się rozrastać.
Każdej wiosny, możemy zasilić paprotki kompostem (humusem, przekompostowanym krowiakiem). Należy wykopać w pobliżu kęp kilka, kilkanaście niezbyt głębokich dołków i wypełnić je 'dokarmiaczem'. (Albo wykorzystać nawóz wieloskładnikowy do paproci).
Zdecydowanie mamy do czynienia z rośliną, która nie przepada za słonecznymi kąpielami. Zacienione zakątki i stopień wilgotności podłoża przynajmniej średni, (może być wyższy).
Roślina się starzeje, także regularnie oczyszczajmy ją ze starych, zniszczonych, być może częściowo przemarzniętych części.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Podrze%C5%84_%C5%BCebrowiec
https://en.wikipedia.org/wiki/Struthiopteris_spicant
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dubbelloof
Hard-fern.eng
 |
| Blechnum spicant - Podrzeń żebrowiec - Dubbelloof |
gatunkiem. Nie dziwi więc, że chętnie jest zapraszany do ogrodowych przestrzeni. Jego uprawę można również prowadzić w pojemnikach, (przy założeniu, że te są dostosowane do zabezpieczenia roślin w zimowych warunkach).
Główną całoroczną ozdobę stanowią liście asymilacyjne, ciemnozielone i błyszczące liście są zimotrwałe, skórzaste i mają zieloną oś. Są skórzaste i mają równowąsko lancetowaty kształt
o zaostrzonym końcach i zaostrzonych nasadach. Blaszka pojedynczo-pierzasta, złożona z grzebieniasto ustawionych krótkich i tępych listków. To one są całoroczne. Zadanie drugich, zarodnionośnych, które są sezonowe i dłuższe od asymilacyjnych, jak nie trudno się domyśleć, polega na zapewnieniu przetrwania gatunku. (Inną metodą pozyskania młodych egzemplarzy, jest jesienny podział kłącza).
Podrzeń żebrowiec jest byliną, która poradzi sobie nie tylko na paprociowisku, ale także na skarpach, czy wetknięta z niewielką ilością ziemi w kamienne szczeliny. Wszędzie tam, gdzie sprzyjające warunki uprawy. A nie należą one do wymagających, gdy od samego początku zagospodarujemy plantem we właściwy sposób.
Dorosły egzemplarz, to wysokość pomiędzy 40, a 60 centymetrów. Także, przy sadzeniu ich w grupie, należy zachować odpowiednie odległości (7 sztuk na metr kwadratowy).
Zanim jednak będzie czas 'wyrośniętej' sadzonki, zdarzy się, że materiał na 'młodziki' będą stanowiły zarodniki (dojrzewają od lipca do września). Wysiewamy je na niewielką warstwę ziemi; przy użyciu zraszacza z drobnymi oczkami spryskujemy wodą; zamykamy szczelnie przezroczysty plastikowy pojemnik i ustawiamy go na słonecznym parapecie. W pomieszczeniu powinno być nie mniej niż 16°C (im cieplej, tym szybciej w pojemniku się zazieleni). Po około dwóch tygodniach,
 |
| Blechnum spicant - Podrzeń żebrowiec - Dubbelloof |
powinny być pierwsze wschody. Gdy siewki będą wystarczająco wyrośnięte, pikujemy je do większych oddzielnych pojemników, a w momencie, gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych
przymrozków, w miejsce docelowe do gruntu. Warto 'maluchy' przezimować pod dachem, (w chłodnym pomieszczeniu z dostępem do dziennego światła, z regularnymi niewielkimi dostawami wody). Następne miesiące, już na na zewnątrz,młode sadzonki, warto przed pierwszą zimą dodatkowo zabezpieczyć przed przemarzaniem. Podsypać niewielkim kopczykiem ziemi, czy okryć agrowłókniną, bądź drobno oczkowaną siatką, (zostanie zachowana przepuszczalność powietrza). Dorosłe egzemplarze, charakteryzują się stosunkowo wysoką mrozoodpornością.
Uprawa, czy to w pojemniku, czy w gruncie, podłoże zasobne, próchniczne. Jeśli takiego w naszej ogrodowej miejscówce nie mamy, należy posiłkować się ziemią kupną 'wzbogaconą'. Odczyn pH delikatnie zakwaszony. O ile starsze rośliny, poradzą sobie w glebie 'zbitej', (choć taka 'miejscówka' w ostateczności), to młodziaki sadźmy do przepuszczalnego podłoża, tak, aby korzenie mogły bez większego wysiłku się rozrastać.
Każdej wiosny, możemy zasilić paprotki kompostem (humusem, przekompostowanym krowiakiem). Należy wykopać w pobliżu kęp kilka, kilkanaście niezbyt głębokich dołków i wypełnić je 'dokarmiaczem'. (Albo wykorzystać nawóz wieloskładnikowy do paproci).
Zdecydowanie mamy do czynienia z rośliną, która nie przepada za słonecznymi kąpielami. Zacienione zakątki i stopień wilgotności podłoża przynajmniej średni, (może być wyższy).
Roślina się starzeje, także regularnie oczyszczajmy ją ze starych, zniszczonych, być może częściowo przemarzniętych części.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Podrze%C5%84_%C5%BCebrowiec
https://en.wikipedia.org/wiki/Struthiopteris_spicant
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dubbelloof