Żywotnik zachodni, to roślina wielozadaniowa. Zimozielona, odporna na niesprzyjające warunki atmosferyczne, w formach krzewiastych karłowych i jako bardzo wysokie drzewa. Odmiany, to wachlarz pokrojów (zwarty, stożkowy, cylindryczny, kolumnowy) i kolorów (igły u gatunku zielone, u kultywarów mogą być także: złoto żółte, złote, siwo zielone, niebiesko zielone, brązowe, bordowe). Zróżnicowane tempo wzrostu. Według potrzeb, możemy
Northern white-cedar.eng
wyeksponować ten gatunek jako soliter, jako grupę, stworzyć dzięki nieformalny niższy bądź wyższy żywopłot, wkomponować jako któreś z pięter do zimozielonej ogrodowej kompozycji, wykorzystać jako całoroczne zielone tło (złote, brązowe), do podkreślenia urody roślin sezonowych (byliny, jednoroczne, trawy, krzewy kwitnące)
Ta grupa iglastych roślin, posiada potencjał, który my możemy wykorzystać, aby upiększyć swoją ogrodową, tarasową, bądź balkonową przestrzeń. Do tego, może być
wykorzystywany jako surowiec zielarski (w homeopatii i w fitoterapii). Na własną rękę, nie powinniśmy przygotowywać z rośliny żadnych mikstur (trujący tujon) - takie eksperymenty, mogłyby się zakończyć poważnymi problemami zdrowotnymi. Preparaty, które stworzone są na bazie surowca z żywotnika zachodniego, kupujmy wyłącznie w aptece.
U gatunku, pokrój szeroko kolumnowy (cylindryczny). Dorosły egzemplarz osiąga wysokość pomiędzy 15, a 20 metrów. łuskowate, zimozielone igły, na zimę delikatnie brązowieją. Po roztarciu pędu, wyczuwalny wyraźnie żywiczny zapach. Na krótkopędach dojrzewają niewielkie elipsoidalne szyszki.
Optymalna ekspozycja, to tak zwany jasny cień, roślina również całkiem nieźle radzi sobie w bardziej zacienionych ogrodowych zakątkach, (gdy stały średni stopień wilgotności podłoża, może to być bardziej słoneczna miejscówka). Przy uprawie pojemnikowej, zakupy specjalne podłoże dla iglaków. Gdy donica niedostosowana do warunków panujących w zimie, roślinę wkopmy na ten czas bezpośrednio do gruntu, albo przenieśmy do chłodnego jasnego pomieszczenia, nie zapominając o regularnych dostawach wody.
Do gruntu młode egzemplarze możemy sadzić jesienią, bądź wiosną. Gleba zasobna w substancje odżywcze, ostatecznie, średnio żyzna. Przy ubogich, drzewko, czy 'żywotnikowy' krzew, będzie miało słabszą kondycję, a co za tym idzie, mniej witalniej się prezentowało.
Każdej wiosny, obkopujemy naszego iglaka kilkunastoma niewielkimi dołkami, które wypełniamy kompostem (humusem, krowiakiem). W połowie kwietnia, dostarczamy, według wskazówek na etykiecie, nawóz wieloskładnikowy dostosowany do uprawy roślin iglastych. Zaś w pierwszej połowie jesieni, także dawna nawozowa, z tym, że w tym 'dokarmiaczu' nie powinno być azotu. Wówczas roślina płynnie wejdzie naturalnym rytmem w spokojniejszy, zimowy rytm. Starszym egzemplarzom, nie straszne minusowe temperatury (-25°C), młodsze niezahartowane przed ich pierwszą zimą, warto zabezpieczyć (kilkunastocentymetrowy kopczyk ziemi).
Gdy długotrwała susza, nie pomijamy 'iglaczka', podlejmy. W przypadku karłowych egzemplarzy, dostarczamy wodę z rana, albo pod wieczór; gdybyśmy to zrobili w godzinach południowych w słoneczny dzień, silnie oddziałujące promienie odebrałyby urodę mokrym pędom.
Przy kompozycjach formowanych, cięcie w pierwszej połowie wiosny. Jedno kształtujące w zupełności powinno wystarczyć. Potem w sezonie, ewentualnie pielęgnacyjne (usuwanie pojedynczych 'zaburzających symetrię, przesuszonych, połamanych).
Northern white-cedar.eng
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Aurea' |
wyeksponować ten gatunek jako soliter, jako grupę, stworzyć dzięki nieformalny niższy bądź wyższy żywopłot, wkomponować jako któreś z pięter do zimozielonej ogrodowej kompozycji, wykorzystać jako całoroczne zielone tło (złote, brązowe), do podkreślenia urody roślin sezonowych (byliny, jednoroczne, trawy, krzewy kwitnące)
Ta grupa iglastych roślin, posiada potencjał, który my możemy wykorzystać, aby upiększyć swoją ogrodową, tarasową, bądź balkonową przestrzeń. Do tego, może być
wykorzystywany jako surowiec zielarski (w homeopatii i w fitoterapii). Na własną rękę, nie powinniśmy przygotowywać z rośliny żadnych mikstur (trujący tujon) - takie eksperymenty, mogłyby się zakończyć poważnymi problemami zdrowotnymi. Preparaty, które stworzone są na bazie surowca z żywotnika zachodniego, kupujmy wyłącznie w aptece.
U gatunku, pokrój szeroko kolumnowy (cylindryczny). Dorosły egzemplarz osiąga wysokość pomiędzy 15, a 20 metrów. łuskowate, zimozielone igły, na zimę delikatnie brązowieją. Po roztarciu pędu, wyczuwalny wyraźnie żywiczny zapach. Na krótkopędach dojrzewają niewielkie elipsoidalne szyszki.
Optymalna ekspozycja, to tak zwany jasny cień, roślina również całkiem nieźle radzi sobie w bardziej zacienionych ogrodowych zakątkach, (gdy stały średni stopień wilgotności podłoża, może to być bardziej słoneczna miejscówka). Przy uprawie pojemnikowej, zakupy specjalne podłoże dla iglaków. Gdy donica niedostosowana do warunków panujących w zimie, roślinę wkopmy na ten czas bezpośrednio do gruntu, albo przenieśmy do chłodnego jasnego pomieszczenia, nie zapominając o regularnych dostawach wody.
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Rheingold' |
Do gruntu młode egzemplarze możemy sadzić jesienią, bądź wiosną. Gleba zasobna w substancje odżywcze, ostatecznie, średnio żyzna. Przy ubogich, drzewko, czy 'żywotnikowy' krzew, będzie miało słabszą kondycję, a co za tym idzie, mniej witalniej się prezentowało.
Każdej wiosny, obkopujemy naszego iglaka kilkunastoma niewielkimi dołkami, które wypełniamy kompostem (humusem, krowiakiem). W połowie kwietnia, dostarczamy, według wskazówek na etykiecie, nawóz wieloskładnikowy dostosowany do uprawy roślin iglastych. Zaś w pierwszej połowie jesieni, także dawna nawozowa, z tym, że w tym 'dokarmiaczu' nie powinno być azotu. Wówczas roślina płynnie wejdzie naturalnym rytmem w spokojniejszy, zimowy rytm. Starszym egzemplarzom, nie straszne minusowe temperatury (-25°C), młodsze niezahartowane przed ich pierwszą zimą, warto zabezpieczyć (kilkunastocentymetrowy kopczyk ziemi).
Gdy długotrwała susza, nie pomijamy 'iglaczka', podlejmy. W przypadku karłowych egzemplarzy, dostarczamy wodę z rana, albo pod wieczór; gdybyśmy to zrobili w godzinach południowych w słoneczny dzień, silnie oddziałujące promienie odebrałyby urodę mokrym pędom.
Przy kompozycjach formowanych, cięcie w pierwszej połowie wiosny. Jedno kształtujące w zupełności powinno wystarczyć. Potem w sezonie, ewentualnie pielęgnacyjne (usuwanie pojedynczych 'zaburzających symetrię, przesuszonych, połamanych).
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Mirjam' |
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Mirjam' |
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Smaragd' |
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Golden Tuffet' |
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Brabant' |
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Rheingold' |
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Rheingold' |
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Aurea' |
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Nana' (X) |
 |
Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom
'Nana' (X) |
 |
| Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom |
 |
| Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom |
 |
| Thuja occidentalis - Żywotnik zachodni - Westerse levensboom |
Thuja - Tuja, Żywotnik (gatunki) - Levensboom (soorten) ( foto )
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Thuja_occidentalis
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BBywotnik_zachodni
https://nl.wikipedia.org/wiki/Westerse_levensboom