Leptinella nowozelandzka, potocznie nazywana kotulą szorstką, w najbliższym sezonie wegetacyjnym, podbojem zawojuje niejeden ogrodowy zakątek. I nie rzecz w tym, że kłączom, w krótkim czasie zadarni wyznaczone miejsce; co to po prostu, niepozornego wzrostu bylina, która swą niebanalną urodą zaczaruje nas 'na dzień dobry'.
Brass buttons.eng
Główną, wielomiesięczną, a w strefach USDA od 12 do 9, całoroczną ozdobę stanowią listki. Są delikatne, paprociowate, u gatunku zielone, u odmian mogą być jasno, bądź ciemnobrązowe, (np., odmiana ze zdjęć 'Platt's Black'). Bylina ma wysokość około 5 centymetrów. W drugiej połowie wiosny, rozpoczyna się kwitnienie. Pojedynczy kwiat, ma żółty kolor i przypomina
swoim wyglądem guzik. Stąd w wielu krajach, roślinę potocznie nazywa się 'mosiężnymi guzikami'. Na miejscu przekwitających ozdób, zawiązują się owoce - są niewielkie, mało widoczne, a przez to i nie wnoszą zbyt dużo w temacie dekoracyjności.
Ogród w stylu japońskim, ogród skalny, leśny, naturalistyczny, a także przestrzenie pomiędzy kamieniami, szczeliny pomiędzy płytami tworzącymi ścieżki ogrodowe, nasadzenia pod wyższymi roślinami w pojemnikach; wszędzie tam, leptinella nowozelandzka stworzy subtelny puszysty poduszkowy dywan.
Bylina, nie jest wymagającą, względem uprawy, przy założeniu, że już od samego początku uszanujemy jej podstawowe potrzeby. Aby osiągnąć satysfakcjonujący efekt, na pierwszy metr kwadratowy, należy posadzić od 10 do 12 sztuk. Tempo rozrostu plantu, średnie; w optymalnych warunkach uprawy i klimatycznych, duże.
Wystawa w tak zwanym 'jasnym cieniu', przy 'miejscówce', gdzie słońce jest na 'wyższych obrotach', (na przykład, w ogrodzie skalnym), latem, nie obejdzie się bez dodatkowego podlewania. Na braki w nawodnieniu, roślina reaguje bardzo bardzo szybko. Przy kilkudniowych zaniedbaniach, w tym temacie, po prostu zafundujemy sobie roślinny dywan z dziurami.
Podłoże przepuszczalne, o pH delikatnie zakwaszonym, z domieszką piasku, może być uboższe, ale korzystniej, gdy średnio żyzne. Leptinella nowozelandzka, to wytrwały plant, przy założeniu, że zapewnimy mu stałą średnią wilgotność gleby, będziemy cieszyli się jego zdobniczymi walorami i dostrzegali jak w zdrowej kondycji powiększa swe terytorium.
Od kwietnia, do lipca, przy słabszych glebach, możemy podsypywać nawozem wieloskładnikowym dostosowanym dla bylin kwitnących; (częstotliwość, ilość - według wskazówek na etykiecie).
Nie bierzmy pod uwagę tego plantu, gdy ma zastąpić duży trawnik, gdzie często się chodzi, biega. To nie jest delikatna roślina, jednak, co za dużo to i dla niej niezdrowo. Jasno zielony dywanik obsypany kwiatuszkami, do podziwiania, do cieszenia oczu, do wzbogacania ogrodowej różnorodności, nie do deptania.
Pozyskiwanie materiały na nowe egzemplarze, w pierwszej połowie jesieni, bądź pod koniec kwietnia. 'Maluchy', dość szybko się ukorzeniają i zaczynają poszerzać swe terytoria.
Brak poważnych problemów w uprawie. Przy zbyt wysokim stopniu wilgotności gleby, albo,gdy miejsce zalewowe - wtedy mogą się wdać choroby grzybiczne.
Wiedząc, że w naszym klimacie, w czasie zimy są temperatury poniżej 0°C, późną jesienią uprzątnijmy stare listki i bylinę obsypmy niewielkim kopczykiem ziemi, albo narzućmy na nią drobno oczkowaną siatkę. W obu przypadkach, będzie zapewniona dobra przewiewność powietrza i zapewniona dodatkowa ochrona przed wymarzaniem. Oczywiście, wiosną także, w miarę możliwości, usuwamy stare, przemarznięte części. Leptinella nowozelandzka, rozpoczyna kolejny sezon wegetacyjny.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Leptinella_squalida
Brass buttons.eng
 |
Leptinella squalida - Leptinella nowozelandzka, (Kotula szorstka) - Koperknoopje
'Platt's Black'
|
Główną, wielomiesięczną, a w strefach USDA od 12 do 9, całoroczną ozdobę stanowią listki. Są delikatne, paprociowate, u gatunku zielone, u odmian mogą być jasno, bądź ciemnobrązowe, (np., odmiana ze zdjęć 'Platt's Black'). Bylina ma wysokość około 5 centymetrów. W drugiej połowie wiosny, rozpoczyna się kwitnienie. Pojedynczy kwiat, ma żółty kolor i przypomina
swoim wyglądem guzik. Stąd w wielu krajach, roślinę potocznie nazywa się 'mosiężnymi guzikami'. Na miejscu przekwitających ozdób, zawiązują się owoce - są niewielkie, mało widoczne, a przez to i nie wnoszą zbyt dużo w temacie dekoracyjności.
Ogród w stylu japońskim, ogród skalny, leśny, naturalistyczny, a także przestrzenie pomiędzy kamieniami, szczeliny pomiędzy płytami tworzącymi ścieżki ogrodowe, nasadzenia pod wyższymi roślinami w pojemnikach; wszędzie tam, leptinella nowozelandzka stworzy subtelny puszysty poduszkowy dywan.
Bylina, nie jest wymagającą, względem uprawy, przy założeniu, że już od samego początku uszanujemy jej podstawowe potrzeby. Aby osiągnąć satysfakcjonujący efekt, na pierwszy metr kwadratowy, należy posadzić od 10 do 12 sztuk. Tempo rozrostu plantu, średnie; w optymalnych warunkach uprawy i klimatycznych, duże.
Wystawa w tak zwanym 'jasnym cieniu', przy 'miejscówce', gdzie słońce jest na 'wyższych obrotach', (na przykład, w ogrodzie skalnym), latem, nie obejdzie się bez dodatkowego podlewania. Na braki w nawodnieniu, roślina reaguje bardzo bardzo szybko. Przy kilkudniowych zaniedbaniach, w tym temacie, po prostu zafundujemy sobie roślinny dywan z dziurami.
 |
Leptinella squalida - Leptinella nowozelandzka, (Kotula szorstka) - Koperknoopje
'Platt's Black'
|
Podłoże przepuszczalne, o pH delikatnie zakwaszonym, z domieszką piasku, może być uboższe, ale korzystniej, gdy średnio żyzne. Leptinella nowozelandzka, to wytrwały plant, przy założeniu, że zapewnimy mu stałą średnią wilgotność gleby, będziemy cieszyli się jego zdobniczymi walorami i dostrzegali jak w zdrowej kondycji powiększa swe terytorium.
Od kwietnia, do lipca, przy słabszych glebach, możemy podsypywać nawozem wieloskładnikowym dostosowanym dla bylin kwitnących; (częstotliwość, ilość - według wskazówek na etykiecie).
Nie bierzmy pod uwagę tego plantu, gdy ma zastąpić duży trawnik, gdzie często się chodzi, biega. To nie jest delikatna roślina, jednak, co za dużo to i dla niej niezdrowo. Jasno zielony dywanik obsypany kwiatuszkami, do podziwiania, do cieszenia oczu, do wzbogacania ogrodowej różnorodności, nie do deptania.
Pozyskiwanie materiały na nowe egzemplarze, w pierwszej połowie jesieni, bądź pod koniec kwietnia. 'Maluchy', dość szybko się ukorzeniają i zaczynają poszerzać swe terytoria.
Brak poważnych problemów w uprawie. Przy zbyt wysokim stopniu wilgotności gleby, albo,gdy miejsce zalewowe - wtedy mogą się wdać choroby grzybiczne.
Wiedząc, że w naszym klimacie, w czasie zimy są temperatury poniżej 0°C, późną jesienią uprzątnijmy stare listki i bylinę obsypmy niewielkim kopczykiem ziemi, albo narzućmy na nią drobno oczkowaną siatkę. W obu przypadkach, będzie zapewniona dobra przewiewność powietrza i zapewniona dodatkowa ochrona przed wymarzaniem. Oczywiście, wiosną także, w miarę możliwości, usuwamy stare, przemarznięte części. Leptinella nowozelandzka, rozpoczyna kolejny sezon wegetacyjny.
 |
Leptinella squalida - Leptinella nowozelandzka, (Kotula szorstka) - Koperknoopje
'Platt's Black'
|
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Leptinella_squalida
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz