Hortensja dębolistna, jest krzewem ozdobnym, który w zależności od odmiany, może osiągnąć wysokość od 130 do nawet 250 centymetrów. Najczęściej, na rynku ogrodniczym, można kupić kultywary nie osiągające więcej niż 150 centymetrów, ale o poszczególnych odmianach, za chwilę.
Krzew liściasty, ozdobny, między innymi, z wiechowatych stożkowatych kwiatostanów, w których oprócz kwiatów płodnych występują większe i bardziej ozdobne kwiaty płonne. Odcienie
Oakleaf hydrangea.eng
płatków tych drugich mogą być białe, subtelnie różowe, albo intensywnie rubinowe. Okres najintensywniejszej fazy kwitnienia przypada na lipiec i sierpień. Dzięki różnorodności faktury i kolorów, roślina wskazana do tworzenia kompozycji (na przykład, z krzewami o jaśniejszych liściach).
Jednak, dla wielu miłośników ogrodowych pięknotek, to nie kwiaty, a główną wielomiesięczną ozdobę, stanowią liście. Hortensja dębolistna, jest jedyną w rodzinie
hortensjowatych, której liście tak widowiskowo, dekoracyjnie się wybarwiają. Głęboko wycięte,
kształtem przypominające te, jakie posiada dąb, z głębokiej zieleni, jesienią przechodzą w czerwono brązowy, bądź na czerwono fioletowy kolor. Pozostają atrakcyjne, nawet po zaschnięciu, przybierając bordowo brązowe odcienie. I 'trzymają się' pędów, do momentu, gdy temperatura nie spada poniżej 10 °C.
Jeśli jesteśmy już szczęśliwymi posiadaczami któregoś z gatunków hortensji (ogrodowej, krzewiastej, pnącej, bukietowej), wówczas, na pewno sprawimy sobie wspaniały prezent, zapraszając do zielonej przestrzeni także tę o charakterystycznych 'dębowych' listkach.
Ekspozycja, w miejscu, gdzie brak zagrożenia 'ostrym' słońcem. Światło dzienne przefiltrowane. Miejsce osłonięte (przy ścianie, parkanie, w otulinie innych roślin).
Wystawa południowa nie wchodzi grę. Tam, dopiero co rozkwitnięte ozdoby, od razu zostałyby przez promienie słoneczne popalone. Nie wygląda to dobrze, ani też nie jest zdrowe dla rośliny. W zbyt dużym cieniu, słabe kwitnienie, mniejsze kwiatostany.
Podłoże przepuszczalne, średnio żyzne, bądź bogato zasobne w substancje odżywcze o pH lekko zakwaszonym. Miejsca zalewowe, czy przeciwnie, ogrody skalne, to kiepskie 'miejscówki'. Umiarkowana stała wilgotność podłoża. W upalne lato, nie zapominamy o dodatkowym podlewaniu (rano,albo pod wieczór; nie lejemy wodą po nadziemnych częściach rośliny).
Jeśli w pobliżu jest staw, oczko wodne - będzie to na wielki plus, jeśli chodzi o stworzenie sprzyjającego mikroklimatu (wyższa wilgotność powietrza). Sadząc młodą sadzonkę, ulokujmy ją tak, aby w kolejnych latach miała zapewnioną przestrzeń życiową. Zalecane ściółkowanie (odpada nam odchwaszczanie; z podłoża będzie mniej wyparowywało wody).
Hortensję dębolistną, najczęściej sadzi się bezpośrednio w gruncie, ale plant ten, także można prowadzić w uprawie pojemnikowej. Wówczas donica z odpływem w odpowiednim rozmiarze, aby bryła korzeniowa miała możliwość rozrastania; przesadzamy co lata wiosną. Na dno warstwa kamyków (żwirku, keramzytu), następnie ziemia ogrodowa przemieszana z humusem, bądź z kompostem. Regularnie podlewamy. Na zimę, jeśli donica nie jest dostosowana, aby chronić plant przed ujemnymi temperaturami, przenosimy do chłodnego pomieszczenia, gdzie dostęp do dziennego światła. Ograniczamy o 1/3 podlewanie, do pełniejszego powracamy od połowy marca, gdy startuje okres wegetacyjny. Nawożenie, podobnie jak rośliny sadzone w gruncie.
Substancje odżywcze dostarczamy dostarczamy w okresie wegetacyjnym dwukrotnie. W połowie kwietnia, nawóz wieloskładnikowy (w granulacie, bądź w płynie), z przeznaczeniem dla rodziny hortensjowatych i po raz drugi w połowie września, ale tym razem używamy nawozu, w składzie którego nie ma azotu. Co którąś wiosnę, zamiast kupnych wspomagaczy, możemy wokół okręgu najdalej wysuniętych pędów, wykopać kilkanaście dołków i wypełnić je kompostem (humusem, krowiakiem).
Pozbywając się zasychających kwiatostanów już pod koniec sierpnia (tniemy pęd do zewnątrz, zaraz nad uśpionymi pąkami), kwietne młode ozdoby będziemy mieli już za kilka miesięcy, w następnym sezonie wegetacyjnym). Hortensja dębolistna, kwitnie na zeszłorocznych pędach. I tutaj, nie zapominajmy o zachowaniu symetrii, przecież chcemy, aby krzew miał zwarty pokrój. Jeśli było późnym latem cięcie, przed zimą zabezpieczamy cała roślinę.
Na grunt, pomiędzy pędy, nasypujemy
kopczyk ziemi, zaś górne części owijamy, na przykład siatką
oczkowaną, agrowłokniną (zostaje zachowana przepuszczalność powietrza, a młode
delikatne pączki będą chronione przez mrozem i śnieżną zamarzającą
chlapą). O ile wieloletnie egzemplarze są wytrwalsze, to 'młodziki', bez naszej pomocy po prostu przemarzną. Co
pięć, sześć lat, wskazane, abyśmy robili cięcie odmładzające. Wycinamy
wiosną, każdego roku, 2 do 4 z najstarszych zdrewniałych, najgrubszych
pędów. Jeśli usuwamy przekwitnięte kwiatostany wiosną (w połowie marca), wówczas na młode kwiatuszki przyjdzie nam czekać do kolejnego lata.
Krzew liściasty, ozdobny, między innymi, z wiechowatych stożkowatych kwiatostanów, w których oprócz kwiatów płodnych występują większe i bardziej ozdobne kwiaty płonne. Odcienie
Oakleaf hydrangea.eng
 |
Hydrangea quercifolia - Hortensja dębolistna - Eikenbladhortensia
'Munchkin' |
płatków tych drugich mogą być białe, subtelnie różowe, albo intensywnie rubinowe. Okres najintensywniejszej fazy kwitnienia przypada na lipiec i sierpień. Dzięki różnorodności faktury i kolorów, roślina wskazana do tworzenia kompozycji (na przykład, z krzewami o jaśniejszych liściach).
Jednak, dla wielu miłośników ogrodowych pięknotek, to nie kwiaty, a główną wielomiesięczną ozdobę, stanowią liście. Hortensja dębolistna, jest jedyną w rodzinie
hortensjowatych, której liście tak widowiskowo, dekoracyjnie się wybarwiają. Głęboko wycięte,
kształtem przypominające te, jakie posiada dąb, z głębokiej zieleni, jesienią przechodzą w czerwono brązowy, bądź na czerwono fioletowy kolor. Pozostają atrakcyjne, nawet po zaschnięciu, przybierając bordowo brązowe odcienie. I 'trzymają się' pędów, do momentu, gdy temperatura nie spada poniżej 10 °C.
Jeśli jesteśmy już szczęśliwymi posiadaczami któregoś z gatunków hortensji (ogrodowej, krzewiastej, pnącej, bukietowej), wówczas, na pewno sprawimy sobie wspaniały prezent, zapraszając do zielonej przestrzeni także tę o charakterystycznych 'dębowych' listkach.
Ekspozycja, w miejscu, gdzie brak zagrożenia 'ostrym' słońcem. Światło dzienne przefiltrowane. Miejsce osłonięte (przy ścianie, parkanie, w otulinie innych roślin).
Wystawa południowa nie wchodzi grę. Tam, dopiero co rozkwitnięte ozdoby, od razu zostałyby przez promienie słoneczne popalone. Nie wygląda to dobrze, ani też nie jest zdrowe dla rośliny. W zbyt dużym cieniu, słabe kwitnienie, mniejsze kwiatostany.
Podłoże przepuszczalne, średnio żyzne, bądź bogato zasobne w substancje odżywcze o pH lekko zakwaszonym. Miejsca zalewowe, czy przeciwnie, ogrody skalne, to kiepskie 'miejscówki'. Umiarkowana stała wilgotność podłoża. W upalne lato, nie zapominamy o dodatkowym podlewaniu (rano,albo pod wieczór; nie lejemy wodą po nadziemnych częściach rośliny).
 |
Hydrangea quercifolia - Hortensja dębolistna - Eikenbladhortensia
'Munchkin' |
Jeśli w pobliżu jest staw, oczko wodne - będzie to na wielki plus, jeśli chodzi o stworzenie sprzyjającego mikroklimatu (wyższa wilgotność powietrza). Sadząc młodą sadzonkę, ulokujmy ją tak, aby w kolejnych latach miała zapewnioną przestrzeń życiową. Zalecane ściółkowanie (odpada nam odchwaszczanie; z podłoża będzie mniej wyparowywało wody).
Hortensję dębolistną, najczęściej sadzi się bezpośrednio w gruncie, ale plant ten, także można prowadzić w uprawie pojemnikowej. Wówczas donica z odpływem w odpowiednim rozmiarze, aby bryła korzeniowa miała możliwość rozrastania; przesadzamy co lata wiosną. Na dno warstwa kamyków (żwirku, keramzytu), następnie ziemia ogrodowa przemieszana z humusem, bądź z kompostem. Regularnie podlewamy. Na zimę, jeśli donica nie jest dostosowana, aby chronić plant przed ujemnymi temperaturami, przenosimy do chłodnego pomieszczenia, gdzie dostęp do dziennego światła. Ograniczamy o 1/3 podlewanie, do pełniejszego powracamy od połowy marca, gdy startuje okres wegetacyjny. Nawożenie, podobnie jak rośliny sadzone w gruncie.
Substancje odżywcze dostarczamy dostarczamy w okresie wegetacyjnym dwukrotnie. W połowie kwietnia, nawóz wieloskładnikowy (w granulacie, bądź w płynie), z przeznaczeniem dla rodziny hortensjowatych i po raz drugi w połowie września, ale tym razem używamy nawozu, w składzie którego nie ma azotu. Co którąś wiosnę, zamiast kupnych wspomagaczy, możemy wokół okręgu najdalej wysuniętych pędów, wykopać kilkanaście dołków i wypełnić je kompostem (humusem, krowiakiem).
Pozbywając się zasychających kwiatostanów już pod koniec sierpnia (tniemy pęd do zewnątrz, zaraz nad uśpionymi pąkami), kwietne młode ozdoby będziemy mieli już za kilka miesięcy, w następnym sezonie wegetacyjnym). Hortensja dębolistna, kwitnie na zeszłorocznych pędach. I tutaj, nie zapominajmy o zachowaniu symetrii, przecież chcemy, aby krzew miał zwarty pokrój. Jeśli było późnym latem cięcie, przed zimą zabezpieczamy cała roślinę.
 |
Hydrangea quercifolia - Hortensja dębolistna - Eikenbladhortensia
'Munchkin' |
Na grunt, pomiędzy pędy, nasypujemy
kopczyk ziemi, zaś górne części owijamy, na przykład siatką
oczkowaną, agrowłokniną (zostaje zachowana przepuszczalność powietrza, a młode
delikatne pączki będą chronione przez mrozem i śnieżną zamarzającą
chlapą). O ile wieloletnie egzemplarze są wytrwalsze, to 'młodziki', bez naszej pomocy po prostu przemarzną. Co
pięć, sześć lat, wskazane, abyśmy robili cięcie odmładzające. Wycinamy
wiosną, każdego roku, 2 do 4 z najstarszych zdrewniałych, najgrubszych
pędów. Jeśli usuwamy przekwitnięte kwiatostany wiosną (w połowie marca), wówczas na młode kwiatuszki przyjdzie nam czekać do kolejnego lata.
Każdej jesieni i wiosny usuwamy, zgrabiamy stare liście. W sezonie wegetacyjnym regularnie usuwamy chore, przesuszone, przemarznięte, połamane, zniszczone części pędów. Hortensji ,
rzadko imają się choroby grzybiczne, jednak jeśli doprowadzimy do
zaniedbań (pozostawione gnijące stare liście, zbyt intensywne podlewanie, dodatkowo po pędach), wówczas krzew mogą zaatakować
patogeny. Wówczas, jak najszybciej należy zakupić środek, który pomoże zwalczyć chorobę (nieleczony krzew, szybko zainfekuje nawet inne gatunki hortensji).
Młode egzemplarze hortensji ogrodowej najprościej pozyskać, przez robienie
wiosennych odkładów. Na jesieni, odcinamy takie maleństwo od rośliny
macierzystej i mamy gotową sadzonkę.
Efektownie prezentujące się odmiany:
* Hortensja dębolistna 'Little Honey' ®, odmiana niezbyt wysoka, docelowa wysokość 1m. Soczyście zielone, niemal seledynowe liście do jesieni przebarwią się w głęboką ciemną czerwień. Na tym tle białe kwiatostany.
* Hortensja dębolistna ' Slowflake', rozłożysty o luźnym pokroju krzew dorastający do 1.5 metra.Ciemno zielone liście, jesienią purpurowe. Kwiatostany bogate, przebarwiają się z bieli w delikatny kremowy kolor.
* Hortensja dębolistna 'Ruby Slippers', wysoce dekoracyjna odmiana. Kwiaty na początku lata są białe, w połowie lata lekko różowe, a jesienią stają się rubinowo-czerwone; dodatkowo przebarwiające się z głębokiej zieleni w purpurę liście. Kwiatostany, około 20 centymetrowe.
 |
Hydrangea quercifolia - Hortensja dębolistna - Eikenbladhortensia
'Munchkin' |
 |
Hydrangea quercifolia - Hortensja dębolistna - Eikenbladhortensia
'Munchkin' |
.jpg) |
| Hydrangea quercifolia - Hortensja dębolistna - Eikenbladhortensia |
.jpg) |
| Hydrangea quercifolia - Hortensja dębolistna - Eikenbladhortensia |
Hydrangea - Hortensja (gatunki) - Hortensia (soorten) ( foto )
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Hydrangea_quercifolia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz