Hoya linearis, jest jednym z dwustu gatunków rodzaju hoja. To pnącze o bogatym, zwartym pokroju oraz z wyjątkowo elegancko prezentującymi się 'woskowymi' pachnącymi kwietnymi ozdobami, które długo utrzymują się w doskonałej formie. Mięsiste igiełkowate liście, gęsto rosną na zwisających pędach, to najbardziej charakterystyczny element, po którym możemy odróżnić ów gatunek od pozostałych. Listki są w kolorze głębokiej zieleni.
Okres wegetacyjny, rozpoczyna się z początkiem kwietnia. Wybudzona roślina, bardziej obfitym podlewaniem i poprzez rozpoczęcie nawożenia, zawiązuje na części pędów kwietne zalążki. Długość pędów, na macierzystych terenach, to jest w strefie subtropikalnej kontynentu azjatyckiego
(w części Chin, Indie, Nepal), wynosi nawet 6 metrów; my od dorosłego, wieloletniego egzemplarza, możemy doczekać się, co najwyżej, a może aż - połowę tych możliwości.
Rozumienie od samego początku procesów uprawy, potrzeb rośliny, a okaże się ona bezproblemową, wdzięczną ozdobą. Na ekspozycji w, tak zwanym, 'jasnym cieniu', kwitnienie może trwać przez większość okresu wegetacyjnego. Światło dzienne rozproszone, najlepiej z wystawy południowej. Kwiaty są zebrane, najczęściej po 12 sztuk, w baldachowate kwiatostany, które wyrastają na końcach pędów, po przekwitnięciu opadają. Dekoracje te pochylone są w dół, do tego są niewielkich rozmiarów, mięsiste, w kształcie pięcioramiennych gwiazdek. Mlecznobiałe, z przykoronkiem w kremowo żółtej barwie i z ciemniejszym 'oczkiem'. Gdy przybliżymy się do kwiecia, wyczujemy delikatny słodki waniliowy zapach, który dla większości osób, jest bardzo przyjemny.
Aby mieć bogate kwitnienia tego gatunku woskownicy, trzeba najpierw przemyśleć strategię prowadzenia rośliny. Zastanówmy się nad dobrą 'miejscówką', czyli tam, gdzie plant będzie miał możliwość swobodnego rozrastania się . Podwieszony koszyk, w kwietniku przytwierdzonym do ściany. Gdzie będzie wystawa w 'bezpiecznych' słonecznych kąpielach, osłonięta od przeciągów.
Bogato ulistnione pędy są efektownymi liniami, ale czy naprawdę nam potrzeba aż 3 metrów ich długości, gdy wiemy, że kwitnienie ma miejsce na ich końcach? Otóż to, warto o odpowiedniej porze przystrzyc fryzurkę. Jednak, zanim to nastąpi, pierwsze co wiosną, sprawdzamy, czy oby nie trzeba przesadzić rośliny do szerszej donicy. Tak właśnie do szerszej, hoje nie mają zbyt głęboko rozbudowanego systemu korzeniowego, a poszerzają objętość tych części na szerokość. Nie jest prawdą, że przesadzenie do większego pojemnika, odbije się czkawką z postaci słabego kwitnienia. Po prostu, trzeba to zrobić we właściwym momencie.
Będzie nim przełom połowa marca. Wówczas, damy plantowi czas, aby zaakceptował nową sytuację i wszedł w sezonie na wysokie obroty. Nigdy bardziej inwazyjnych zabiegów nie wykonujmy w tym samym czasie (cięcie, przesadzanie). Dajmy hoi odsapnąć, z tydzień, dwa.
Donica z odpływem, o numer większa od poprzedniej. Podłoże o pH neutralnym, w kierunku delikatnie zakwaszonego. Pierwsza warstwa, to drenaż z około 5 centymetrów kamyków (keramzytu, żwirku). Następnie, aby stworzyć przepuszczalne podłoże, mieszamy ziemię ogrodową z humusem (kompostem, torfem) i z perlitem (garścią kamyków, żwirku). Delikatnie obsypujemy stare podłoże i lokujemy nasze cacko w nowym domku.
Po około dwóch tygodniach, czyli z początkiem kwietnia, przycinamy pędy. Nie możemy skrócić więcej niż 1/3 ich długości. Pamiętając, że to co do góry jest ściśle związane z tym, co na dole - a przecież nie chcemy, aby część korzeni obumarła, aby wdały się choroby grzybiczne, ponieważ te krótsze pędy, które pozostałą nie będą w stanie wykarmić 'mózgu' rośliny.
Jak to bywa w rodzaju hoja, także ten gatunek, nie lubi, aby często zmieniano miejsce ustawienia. Także wynoszenie na letnisko, nie sprawdza się. Przez cały rok, nie możemy dopuścić, aby w pomieszczeniu była temperatura niższa niż 12℃. W stanie spoczynku, korzystnie gdy pomiędzy 14, a 16℃, w sezonie wegetacyjnym, nawet powyżej 25℃, jednak wciąż bez bezpośredniego kontaktu z silnie operującymi promieniami słonecznymi. Niższa temperatura zimą (bez ogrzewania), automatycznie, zmniejszone dostawy wody o 1/2, ale nie częstotliwość jej dostarczania.
Przez cały rok, używajmy wody miękkiej - przegotowanej, albo deszczówki. W temperaturze przybliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu naszego doniczkowca. Podlewamy 'metodą na palca', dobrze przesuszona wierzchnia warstwa gleby, podlewanie. Nie pozostawiamy wody zastałej na spodku, czy w osłonce. Starajmy się nie lać nią po pędach, czy po kwiatach.
Od marca do końca września, nawozimy hoję nawozem wieloskładnikowym, przeznaczonym dla roślin kwitnących prowadzonych w uprawie pojemnikowej. W zależności od środka, na etykiecie będą informacje, dzięki którym będziemy wiedzieli jaką dawkę 'dokarmiacza' zastosować.
Części zestarzałe, chore, nieetycznie wyglądające, usuwamy regularnie, przez cały rok.
Materiał na nowe egzemplarze, możemy pobrać na kilka sposobów. Przy przesadzaniu, dokonać podziału, albo pomiędzy drugą połową maja, a połową lipca, pobrać i ukorzenić sadzonki zielne. Można także, z momentem ruszenia okresu wegetacyjnego, w odpowiednio szerokiej donicy, zrobić odkład.
Hoya linearis, bez wątpienia jest bardzo atrakcyjną, oryginalną rośliną, która może wzbogacić nie tylko kolekcjonerskie zbiory. Nietrudna w uprawie, (przy założeniu dbałości o jej potrzeby), z nietuzinkowymi kształtami i z długim kwitnieniem.
 |
| Hoya linearis |
Okres wegetacyjny, rozpoczyna się z początkiem kwietnia. Wybudzona roślina, bardziej obfitym podlewaniem i poprzez rozpoczęcie nawożenia, zawiązuje na części pędów kwietne zalążki. Długość pędów, na macierzystych terenach, to jest w strefie subtropikalnej kontynentu azjatyckiego
(w części Chin, Indie, Nepal), wynosi nawet 6 metrów; my od dorosłego, wieloletniego egzemplarza, możemy doczekać się, co najwyżej, a może aż - połowę tych możliwości.
Rozumienie od samego początku procesów uprawy, potrzeb rośliny, a okaże się ona bezproblemową, wdzięczną ozdobą. Na ekspozycji w, tak zwanym, 'jasnym cieniu', kwitnienie może trwać przez większość okresu wegetacyjnego. Światło dzienne rozproszone, najlepiej z wystawy południowej. Kwiaty są zebrane, najczęściej po 12 sztuk, w baldachowate kwiatostany, które wyrastają na końcach pędów, po przekwitnięciu opadają. Dekoracje te pochylone są w dół, do tego są niewielkich rozmiarów, mięsiste, w kształcie pięcioramiennych gwiazdek. Mlecznobiałe, z przykoronkiem w kremowo żółtej barwie i z ciemniejszym 'oczkiem'. Gdy przybliżymy się do kwiecia, wyczujemy delikatny słodki waniliowy zapach, który dla większości osób, jest bardzo przyjemny.
Aby mieć bogate kwitnienia tego gatunku woskownicy, trzeba najpierw przemyśleć strategię prowadzenia rośliny. Zastanówmy się nad dobrą 'miejscówką', czyli tam, gdzie plant będzie miał możliwość swobodnego rozrastania się . Podwieszony koszyk, w kwietniku przytwierdzonym do ściany. Gdzie będzie wystawa w 'bezpiecznych' słonecznych kąpielach, osłonięta od przeciągów.
 |
| Hoya linearis |
Bogato ulistnione pędy są efektownymi liniami, ale czy naprawdę nam potrzeba aż 3 metrów ich długości, gdy wiemy, że kwitnienie ma miejsce na ich końcach? Otóż to, warto o odpowiedniej porze przystrzyc fryzurkę. Jednak, zanim to nastąpi, pierwsze co wiosną, sprawdzamy, czy oby nie trzeba przesadzić rośliny do szerszej donicy. Tak właśnie do szerszej, hoje nie mają zbyt głęboko rozbudowanego systemu korzeniowego, a poszerzają objętość tych części na szerokość. Nie jest prawdą, że przesadzenie do większego pojemnika, odbije się czkawką z postaci słabego kwitnienia. Po prostu, trzeba to zrobić we właściwym momencie.
Będzie nim przełom połowa marca. Wówczas, damy plantowi czas, aby zaakceptował nową sytuację i wszedł w sezonie na wysokie obroty. Nigdy bardziej inwazyjnych zabiegów nie wykonujmy w tym samym czasie (cięcie, przesadzanie). Dajmy hoi odsapnąć, z tydzień, dwa.
Donica z odpływem, o numer większa od poprzedniej. Podłoże o pH neutralnym, w kierunku delikatnie zakwaszonego. Pierwsza warstwa, to drenaż z około 5 centymetrów kamyków (keramzytu, żwirku). Następnie, aby stworzyć przepuszczalne podłoże, mieszamy ziemię ogrodową z humusem (kompostem, torfem) i z perlitem (garścią kamyków, żwirku). Delikatnie obsypujemy stare podłoże i lokujemy nasze cacko w nowym domku.
Po około dwóch tygodniach, czyli z początkiem kwietnia, przycinamy pędy. Nie możemy skrócić więcej niż 1/3 ich długości. Pamiętając, że to co do góry jest ściśle związane z tym, co na dole - a przecież nie chcemy, aby część korzeni obumarła, aby wdały się choroby grzybiczne, ponieważ te krótsze pędy, które pozostałą nie będą w stanie wykarmić 'mózgu' rośliny.
 |
| Hoya linearis |
Jak to bywa w rodzaju hoja, także ten gatunek, nie lubi, aby często zmieniano miejsce ustawienia. Także wynoszenie na letnisko, nie sprawdza się. Przez cały rok, nie możemy dopuścić, aby w pomieszczeniu była temperatura niższa niż 12℃. W stanie spoczynku, korzystnie gdy pomiędzy 14, a 16℃, w sezonie wegetacyjnym, nawet powyżej 25℃, jednak wciąż bez bezpośredniego kontaktu z silnie operującymi promieniami słonecznymi. Niższa temperatura zimą (bez ogrzewania), automatycznie, zmniejszone dostawy wody o 1/2, ale nie częstotliwość jej dostarczania.
Przez cały rok, używajmy wody miękkiej - przegotowanej, albo deszczówki. W temperaturze przybliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu naszego doniczkowca. Podlewamy 'metodą na palca', dobrze przesuszona wierzchnia warstwa gleby, podlewanie. Nie pozostawiamy wody zastałej na spodku, czy w osłonce. Starajmy się nie lać nią po pędach, czy po kwiatach.
Od marca do końca września, nawozimy hoję nawozem wieloskładnikowym, przeznaczonym dla roślin kwitnących prowadzonych w uprawie pojemnikowej. W zależności od środka, na etykiecie będą informacje, dzięki którym będziemy wiedzieli jaką dawkę 'dokarmiacza' zastosować.
Części zestarzałe, chore, nieetycznie wyglądające, usuwamy regularnie, przez cały rok.
Materiał na nowe egzemplarze, możemy pobrać na kilka sposobów. Przy przesadzaniu, dokonać podziału, albo pomiędzy drugą połową maja, a połową lipca, pobrać i ukorzenić sadzonki zielne. Można także, z momentem ruszenia okresu wegetacyjnego, w odpowiednio szerokiej donicy, zrobić odkład.
Hoya linearis, bez wątpienia jest bardzo atrakcyjną, oryginalną rośliną, która może wzbogacić nie tylko kolekcjonerskie zbiory. Nietrudna w uprawie, (przy założeniu dbałości o jej potrzeby), z nietuzinkowymi kształtami i z długim kwitnieniem.
 |
| Hoya linearis |
 |
| Hoya linearis |
 |
| Hoya linearis |
Od wczoraj (2.05.) mam ten okaz hoi. Dziękuję za rzetelny opis pielęgnacji.
OdpowiedzUsuńDziękuję za miłe słowa. Piękna roślina, właściwie wyeksponowana,
Usuńto żywe dzieło sztuki. Życzę, aby rozwijała się witalnie
i cieszyła przez wiele lat swoim pokrojem, i bogatym kwitnieniem.
Zapraszam do częstszych odwiedzin. Serdecznie pozdrawiam.